De Apocalyps Riders 1 - De vloek van Azgal De Apocalyps Riders: deel 1

De vloek van Azgal – De apocolyps Riders deel 1 - van Martine Pauwels biedt genoeg spanning en sensatie voor zeker 10 boeken! Het leven van de hoofdrolspeelster is al voor haar geboorte gedoemd tot een zeker duister lot. Van demonen, geesten, poortwachters, bizarre experimenten en net zo bizarre beesten: alles komt in slechts 200 pagina’s voorbij. Voor mijn gevoel is het té veel wat er allemaal voorbij komt. Het boek leest wel lekker vlot en het houdt je van begin tot het einde vast. Je wilt gewoon weten hoe het afloopt met de hoofdrolspeelster en je vraagt je steeds af wat ieders rol is in het verhaal en het plot.

De vloek van Azgal. De apocalyps riders, deel 1. Van Martine Pauwels
Uitgeverij: uitgave in eigen beheer
Beoordeling: goed

Korte inhoud/achterflap

Antwerpen, april 2014. Een residentieel woonblok wordt gedomineerd door een advocaat met godsdienstwaanzin. Zijn dochter Sandy kijkt met angst uit naar haar achttiende verjaardag. Zal ze die wel overleven? Sinds haar vader weet dat ze contact heeft met haar wulpse buurmeisje Nicole, treedt hij nog strenger op en schuwt hierbij geen fysiek geweld. De zaak escaleert helemaal als er onder haar een langharige jongeman met een motor komt wonen. Meteen is ze onder de indruk van de mysterieuze Brad en zijn entourage. Zonder het zelf te beseffen, is Sandy de spil in een groter geheel. Haar keuzes kunnen verstrekkende gevolgen hebben.

Over de auteur

Martine is schrijfster en blogster en geeft haar verhalen uit in eigen beheer. Het voornaamste genre waar ze in schrijft is Young Adult en Fantasy. Ondertussen evolueert haar genre ook naar historische fictie en Dark Fantasy. Haar verhalen ‘Achter maskers’ en ‘de duivelsmissie’ waren finalisten in Sweekstars2017. Op dit moment schrijft ze meer onder haar pseudoniem M.G. Crow dan onder haar eigen naam Martine Pauwels. Martine publiceert ook de ruwe versies van haar verhalen op Sweek en Yoors.

Spanning/opbouw/schrijfstijl

Het verhaal begint rustig aan. Op een aangenaam tempo maak je kennis met de hoofdpersonages uit het boek die telkens mooi uitgewerkt zijn. Onmiddellijk hangt er al een bepaalde gemoedelijke en tegelijk onheilspellende sfeer over het verhaal. Die sfeer blijft gedurende het gehele verhaal behouden. Martine schrijft het verhaal vanuit de derde persoon (hij/zij) waardoor je het verhaal vanuit alle perspectieven van de personages duidelijk meebeleeft. Er komen wel behoorlijk wat personages voor in het verhaal. Dat die personages erg op elkaar gelijken, blijkt nadien bewust gedaan te zijn.
Wat ik soms een beetje miste, was een vlotte schrijfstijl in de zinnen. Het stoorde op zich niet, al zou het verhaal nog vlotter lezen, moesten de zinnen vlotter in elkaar overlopen.

Eigen gevoel/leeservaring
Bij Sandy en Nicole krijg ik onmiddellijk een flashback naar mijn middelbare schooljaren, die strijd om erbij te willen horen en het feit dat dat voor niet voor iedereen zo gemakkelijk is. De meisjes komen eerst over als gewone tieners met gewone tienerzorgen. Naarmate het verhaal vordert, wordt duidelijk dat ze allesbehalve gewone tieners zijn en dat ze zelf niet beseffen dat ze een deel zijn van een groter geheel.
Door de duidelijke beschrijving van de hoofdpersonages kan ik hen goed voor de geest halen als ik aan het lezen ben. Net zoals de mannen met lange haren en tatoeages, die meestal vooral omwille van hun uiterlijk afgekeurd worden, maar eigenlijk de goedheid zelve zijn. Op een bepaald moment zat ik in de knoop met de vele verschillende personages. Hoewel ze allemaal hun eigen karakters hebben, die duidelijk uitgeschreven zijn, had ik het daar even moeilijk. Nadien werd het me steeds duidelijker waarom ze zo moeilijk uit elkaar te houden zijn en werd ik steeds nieuwsgieriger naar elk van hen. Het duistere kantje van het verhaal blijft gedurende het verhaal steeds op de achtergrond sluimeren, tot het stilaan meer en meer naar voren treedt. Op dat moment wordt ook duidelijk wat er precies aan de hand is. Voor sommige personages blijkt dat desastreuze gevolgen te hebben. Voor anderen net enkel positieve. Verder wil ik hier niet te veel neerschrijven, want ik ben bang dat ik dan te veel zal verklappen van het eigenlijke verhaal.
Dit boek leest vlot, aangenaam en is met gevoelige pen neergeschreven. Martine zal veel mensen weten te raken met het gevoelige onderwerp van waaruit het verhaal vertrekt. Het duistere kantje zal vooral degenen aanspreken die hier ook interesse in hebben. Zeker een aangenaam boek. Ik ben dan ook benieuwd naar het vervolg: levend vuur.