De balletschoenen van Aya Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

Dit boek gaat verder dan een hunkering naar ballet. Dit verhaal gaat over een oorlog die in je gaat zitten en je achterlaat met verdriet en angst. Deze verdriet en angst is goed te voelen en heeft de auteur echt verbazingwekkend goed overgebracht.
Maar het gaat ook over hoop, vriendschap, familie, nooit opgeven, dromen.

Ik heb het boek echt in enkele dagen uit gelezen en zou het iedereen willen aanraden. Daarnaast denk ik dat dit verplichte literatuur zou moeten zijn op scholen. Niet alleen kunnen jongeren iets leren over vluchtelingen en hun verschrikkelijke weg, maar misschien zou iedereen dan ook wat minder oordelen over elkaar. Je weet tenslotte nooit het verhaal van de andere persoon.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

De balletschoenen van Aya

Woorden als ‘asielzoeker’ en ‘vluchteling’ zijn zo ingeburgerd in onze taal dat je je de impact ervan niet realiseert. Maar bedenk dat er op onze aardbol maar liefst 11,5 miljoen kinderen leven als Aya.
En lees dan dit boek over Aya – ze leefde in het Syrische Aleppo, wanneer de oorlog in haar land begint. Uiteindelijk wordt de situatie daar dusdanig slecht – veel bombardementen – dat Aya’s gezin (vader, moeder, haar broertje en zij) besluit de stad c.q. het land te ontvluchten.
Uiteindelijk belandt het gezin – zonder vader – in Engeland, waar Aya probeert zo goed mogelijk voor haar moeder en broertje te zorgen. Dan hoort ze op een dag muziek … en ze komt in een balletklas terecht, want al in Syrië was ballet haar lust en haar leven.
Tot het einde toe blijft het boek spannend. Krijgt het gezin een verblijfsvergunning? Wordt Aya toegelaten op de balletacademie? Wordt haar vader nog gevonden?
Opmerkelijk is het voorwoord van Ahmad Joudeh, zelf een vluchteling uit Syrië, die nu bij Het Nationale Ballet danst.
Geen kritische noten? Als je echt aan grammatica hecht, weet je het verschil tussen ‘hen’ en ‘hun’. En mocht de vertaler het niet weten, dan verwacht je dat toch zeker van een corrector.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

De verhaallijn van dit boek ontwikkelt zich vanuit de hoofdpersoon Aya, een 11-jarige vluchtelinge uit Aleppo. Door flashbacks uit haar traumatische verleden leren we haar emoties in het heden beter begrijpen, en worden stigma's als vanzelf omgevormd tot compassie.
De schrijfster, Catherine Bruton, is een Engelse lerares die met haar man en kinderen woont in Bath. Zij schrijft ook voor kranten en tijdschriften. In haar boeken kiest zij thema's als 9/11 , en andere ( politieke/ maatschappelijke ) gebeurtenissen waarmee zij probeert te bereiken, dat lezers anders leren kijken naar omstandigheden.
"De balletschoenen van Aya" heeft niet teveel personages, waardoor het geheel goed leesbaar is. Mijn favoriete personage is mevrouw Helena, de balletlerares van het wijkcentrum in Manchester.
Zij begrijpt welke innerlijke blokkades er kunnen zijn door moeilijke ervaringen, en weet de cocon van Aya open te breken zodat een prachtige vlinder tevoorschijn komt, en een weg gebaand wordt voor haar talent. Het slot van het boek is daarom, ondanks alles wat onzeker blijft, toch hoopvol.
Persoonlijk vind ik dit boek een young adult roman, die ook goed door volwassenen gelezen kan worden.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

In De balletschoenen van Aya komt het leven van een vluchteling heel dichtbij. Aya is een meisje met één grote passie: dansen. Dat houdt haar letterlijk op de been in de moeilijkste omstandigheden. Het is een verhaal dat hoop uitstraalt, misschien zelfs iets te veel. Niet iedere vluchteling krijgt zulke mooie kansen als Aya. Via flashbacks krijg je inzicht in de geschiedenis van Aya en begrijp je haar steeds meer, net zoals haar vriendinnen steeds iets meer van haar te weten komen. De auteur laat duidelijk doorschemeren dat je altijd de mens achter de vluchteling moet zien. De dialogen tussen Aya en haar vriendinnen komen soms wat ouwelijk over. 'Een mens kan niet leven van ballet alleen', is bijvoorbeeld zo'n zin die niet heel geloofwaardig overkomt als het door een tiener gezegd wordt. Toch neemt het verhaal je mee en gun je de hoofdpersonen de toekomst die ze niet meer durfden dromen. Het is een warm verhaal dat jonge meiden zeker zullen waarderen.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

De elfjarige Aya slaat samen met haar moeder en broertje op de vlucht voor de oorlog in Syrië. Ze doet niets liever dan balletdansen, en Ahmad Joudeh is haar grote voorbeeld. Maar in het asielzoekerscentrum lijkt haar droom verder weg dan ooit. Tot ze op een dag mee mag dansen in de klas van juf Helena. Lukt het Aya om haar verleden van zich af te dansen?

Een erg mooi en indrukwekkend verhaal. Het leest vlot door de prettige schrijfstijl – op enkele slordigheidfoutjes na – en de korte hoofdstukken. De thema’s die in het boek besproken worden zijn actueel en aangrijpend. De mooie dromerige cover spreekt wellicht bij jonge meisjes het meest tot de verbeelding. Het taalgebruik met de mooie poëtische zinnen en de thema’s maken dat ik het boek erg geschikt vind om samen in de klas te lezen en te bespreken of als ouder mee te lezen.
Een aanrader voor jong én oud!

Een boek over hoop, het waarmaken van dromen, vriendschap en begrip voor elkaar.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

Het 11-jarige Syrische meisje Aya is als vluchteling in Engeland aangekomen samen met haar moeder en haar broertje Moosa. Tijdens de vlucht is haar vader achtergebleven en dat veroorzaakt een diepe depressie bij haar moeder, waardoor Aya de zware taak heeft om het gezin te vertegenwoordigen bij de instanties, die zich bezighouden met hun asielaanvraag. Alles wat Aya lief en dierbaar was, heeft ze tijdens de vlucht achter moeten laten in Syrië behalve haar nieuwe rose balletschoenen. Die balletschoenen vertegenwoordigen haar droom om ooit een beroemde danseres te worden, zoals haar balletlerares in Syrië. Haar verlangen om weer te dansen wordt herkend wanneer ze in haar eentje op de binnenplaats van het wijkcentrum gehoor geeft aan de muziek die uit één van de ramen klinkt. Ze danst mee met een groepje meisjes, krijgt Dotty als vriendin en mag meedoen met een auditie voor een balletopleiding, maar ondertussen kan ze elk moment met haar familie opdracht krijgen om te vertrekken uit Engeland.

Aya is de hoofdpersoon in dit aangrijpende jeugdboek wat iedereen die liefde heeft voor ballet zou moeten lezen. Aya doet er alles aan om haar droom een geweldige ballerina te zijn, waar te maken en zet zich volledig in om haar doel te bereiken. Ondertussen werken de omstandigheden voor Aya daar niet aan mee, want je zal maar 11 jaar zijn en samen met je getraumatiseerde moeder en kleine broertje terecht komen in een land waarvan je de taal nog moet leren. Zonder andere familieleden of vrienden om op te steunen, moet Aya haar weg vinden in een wereld van asielzoekers en gevalsbehandelaren. Ze vertoont een veerkracht, doorzettingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel die je normaal gesproken niet bij een elfjarig meisje ziet, waardoor ze ouder lijkt dan haar leeftijd. Het dansen geeft Aya de mogelijkheid om het verleden los te laten en een nieuwe toekomst te vinden, immers...'soms kun je alleen nog maar dansen...'

'Toen liet ze hem los, keerde zich met een laatste, gekwelde blik van hem af, dwong haar lichaam tot een pirouette en keerde, keerde, keerde zich naar de toekomst.'

Catherine Bruton heeft met 'De balletschoenen van Aya' een warm en invoelend verhaal geschreven over een Syrisch meisje met een grote passie voor ballet. In het boek zijn de twee thema's (ballet en het vluchtelinge zijn) mooi en afwisselend uitgewerkt doordat de schrijfster gebruik maakt van flashbacks waarin Aya vertelt over haar vlucht uit Syrië.
Het boek is ondanks het rauwe thema van de vlucht uit Syrië toch goed te lezen door kinderen vanaf 10 jaar, aangezien dat thema wordt afgewisseld met het verhaal over Aya's droom om balletdanseres te worden. De schrijfster heeft zich goed verdiept in de achtergronden van het vluchtelingenverhaal, waardoor het geloofwaardig overkomt. De gebruikte ballettermen verhogen daarnaast de sfeer in het boek waardoor je Aya voor je ziet al dansend aan de barre in dat wijkcentrum. Het boek is voorzien van een indringend voorwoord door Ahmed Joudeh, danser bij het Nationale Ballet van ons land, waardoor het verhaal van Aya een extra dimensie krijgt.

Ik sluit me aan bij de woorden van Catherine Bruton voorin het boek en hoop dat veel kinderen, jongeren, maar ook oudere lezers zullen stilstaan bij het lot van vluchtelingenkinderen van over de hele wereld die gedwongen werden hun huizen te verlaten en nu op zoek zijn naar een veilige haven.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

Ik heb in tijden niet zo'n interessant, boeiend boek gelezen. De hoofdpersoon is Aya een 11-jarig meisje uit Syrië. Ook voor mij als volwassene heeft dit boek meer inzicht gegeven in het leven van een asielzoeker. Het verschil tussen asielzoeker en vluchteling is ook heel mooi uitgelegd, hierdoor krijg je zelf ook dat extra laagje van gevoel erbij. Een asielzoeker is iemand die ergens asiel, een schuilplaats, zoekt. Wanneer diegene dat gevonden heeft wordt het een vluchteling. We volgen het proces van Aya waar ze van asielzoeker uiteindelijk vluchteling mag worden. Muziek en dans verbindt mensen uit allerlei culturen aan elkaar. Muziek en dans helpt ook met de verwerking. Het verhaal van Aya is door middel van flashbacks toegevoegd aan het verhaal. Je leest hoe ze deze ervaringen kan vertalen in haar dans en hoe ze deze ervaringen uiteindelijk ook steeds meer een plekje kan geven. Je leest hoe andere kinderen en volwassenen op haar reageren. Soms met veroordeling, maar soms ook liefdevol bedoeld. Toch komt het niet altijd zo over als de zender van het bericht dat bedoelt. Dat vond ik erg leerzaam. Ook al spreek je niet dezelfde taal, dans verbindt en zorgt dat ze elkaar kunnen verstaan.
Prachtig boek! Mijn dochter van 11 jaar heeft het boek ook verslonden, maar zelf kon ik ook niet stoppen met lezen.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

Voor een leesclub hier op Hebban mocht ik dit boek lezen. Als liefhebber van ballet en van boeken over actuele thema's klonk dit boek me als muziek in de oren. Ik kan zeggen, de verwachtingen zijn uitgekomen. Meer dan uitgekomen zelfs. Het verhaal had nog meer diepgang dan verwacht en stond vol met wijsheden:

'Littekens draag je met trots. Ze bevatten jouw geschiedenis, jouw verhaal van lijden en overleven.'

De balletschoenen van Aya vertelt het verhaal van de 11-jarige Aya die in een asielzoekerscentrum zit, nadat ze met haar familie de oorlog in Syrië ontvlucht is. Haar vader is onderweg naar Engeland verdwenen en niemand weet waar hij is en of hij nog in leven is. Haar moeder heeft het heel moeilijk met alles wat er is gebeurd en kan het eigenlijk allemaal niet meer aan. Aya is daarom een belangrijke spil in het gezin. Ze zorgt voor haar broertje en omdat zij de enige is die Engels spreekt, moet zij ook het contact met de hulpverleners onderhouden. In Syrië had Aya één grote liefde: ballet. Maar nu lijken haar toekomstdromen, ooit een ballerina te worden, wel heel ver weg. Maar dan mag ze toch een keer dansen in de les van juf Helena en keert er een beetje hoop terug in haar leven.

Vanaf de eerste regels van dit boek - een brief van de, echt bestaande, danser Ahmad Joudeh aan Ayla - zat ik in het verhaal. Door deze brief zie je direct dat het komende verhaal de werkelijkheid weerspiegelt en dat maakt alles nog indrukwekkender. Ayla is een krachtig meisje, dat ondanks alles wat ze heeft meegemaakt, toch iedere dag weer opstaat en probeert het beste van haar leven te maken. Haar observaties over haar omgeving zijn raak en geven je als lezer veel sfeer mee, maar ook veel wijsheid. De andere personages in het boek: moeder, broertje, de andere asielzoekers, juf Helena, de meisjes van de balletstudio, allemaal hebben ze iets toe te voegen aan het verhaal en krijgen ze voldoende aandacht om echt te gaan leven.

Ik raad dit boek aan alle lezers aan van 10 tot 110. Ik denk dat iedereen mooie boodschappen uit dit verhaal kan halen. De relaties en de prachtige zinnen in dit boek kunnen naar mijn idee iedereen ontroeren. Tot slot een stukje uit het nawoord van Catherine Bruton, waarin zij precies aangeeft waarom dit boek zo belangrijk is:

'Dat is precies wat ik wilde doen: ingewikkelde thema's aansnijden zonder al te makkelijke oplossingen aan te dragen of de werkelijkheid te verdoezelen, maar wél met de troost van de hoop.'

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

Recensie De balletschoenen van Aya

De schrijfster Catherine Bruton zegt in haar nawoord dat als De Balletschoenen van Aya voor welke lezer dan ook of als een kind als Aya het leest en zichzelf herkent in de pagina’s van dit boek- als hun verhaal wordt verteld, waarin zij de held zijn en niet alleen maar het slachtoffer- dan heb ik gedaan wat ik wilde doen.
Een verhaal over het najagen van je dromen.
Ik denk dat Catherine Bruton hierin is geslaagd om dit te verwoorden.

De elfjarige Aya is samen met haar vader, moeder en broertje Moosa gevlucht uit Aleppo in Syrië.
Alles moesten ze achterlaten, alleen wat kleine spulletjes hadden ze mee kunnen nemen.
Aya had zelfs het idee, dat ze een deel van zichzelf had achtergelaten.
Bij de oversteek van Turkije naar Griekenland kwamen ze in een grote storm terecht. Haar moeder had ze nog gezien, maar van haar vader geen spoor…

Aya komt met haar moeder en broertje na veel omzwervingen en ontberingen aan in Engeland. Aya spreekt goed Engels en ze probeert zo goed als mogelijk voor haar moeder en broertje te zorgen. Dit heeft ze aan haar vader beloofd.
Op de bovenverdieping van het wijkcentrum hoort Aya muziek en herinneringen aan vroeger laten haar dansen.
Dit ziet juf Helena en ze nodigt Aya uit om in de balletklas mee te komen dansen.
Ook hier bemerkt Aya veel onbegrip en wantrouwen tegenover asielzoekers.
Toch vindt ze heel veel troost in de balletlessen en heeft ze veel steun aan Dotty.

Door de flashbacks komen we veel over Aya’s leven in Syrië en haar vlucht uit Syrië te weten.
Het is niet alleen een verhaal over een onzekere toekomst maar ook van hoop.
Hoop op een nieuwe toekomst.

Het is een prachtig en ontroerend boek, niet alleen voor de jeugd, maar ook voor volwassenen.

Het boek De balletschoenen van Aya zou op de literatuurlijst van de scholen moeten staan.

Geschreven bij De balletschoenen van Aya

Catherine Bruton heeft met haar verhaal een boodschap willen overbrengen. Wat mij betreft is dit gelukt.

En ondanks dat het een jeugdboek betreft, is het goed te lezen voor volwassenen.
Wat mij betreft is dit ook een boek dat gelezen mag worden met de kinderen in de klas. Dit is ook wat Catherine hoopte te bereiken; dat we van jongs af aan leren kijken naar anderen zonder meteen een oordeel te hebben.

Om meer begrip voor elkaar te creëren.

‘De balletschoenen van Aya‘ is een verhaal met boodschap, maar ook een verhaal van hoop.

Ik hoop, net als Catherine, dat er meisjes zijn in een zelfde situatie als Aya die zich hierin herkennen. Die zich hierdoor gehoord voelen.

En daarnaast hoop ik dat het bij anderen begrip brengt.

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl