De Blauwen tegen de Rooien

Wat ik goed vind aan dit artikel: super boek!.

Kinderboeken hebben vaak van die hele leuke illustraties in allerlei kleuren of zelfs gewoon zwart-wit, maar Benjamin Leroy besloot om het eens over een andere boeg te gooien. Hij nam een vierkleurenpen in de hand en begon te tekenen. En raad eens? Het eindresultaat is een sterkte staaltje van ‘less is more’, een heerlijk prentenboek over ridders in vele maten en vier kleuren.
Zelfs de titel van het boek “De Blauwen tegen de Rooien” ademt een zeker minimalisme uit, maar weet toch treffend de eigenlijke inhoud in een passende zin te vatten. Het verhaal van de blauwe ridders tegen de rode ridders is een humoristische insteek met een boodschap. De schrijver werkt voornamelijk in contrasten, wat het boekje ook voor jonge lezertjes nog net wat toegankelijker maakt. Niet alleen zijn er de blauwe ridders of de rode ridders, maar ook hun leiders zijn elkaars tegenpolen in formaat en terwijl blauw vooral ronde neuzen heeft, moeten de rooien het stellen met een spitse neus enz. Leuke spitsvondigheden die het verhaal net wat meer “af” maken.
De illustraties dragen in dit boekje het gewicht van de hele uitgave, maar worden daar perfect in bijgestaan door het leuke verhaal. De tekeningen worden breed en lekker groot over de pagina’s uitgesmeerd, zodat dit boek perfect als voorleesboekje kan functioneren. Elke illustratie is een verhaal op zich en kan moeiteloos de fantasie van de lezers verder prikkelen dan de tekstuele inhoud. Zelfs zonder achtergrondafbeeldingen of vele details, nodigen de illustraties telkens weer uit tot een extra kijkbeurt omdat er zoveel te beleven valt.
Het verhaal wordt doorspekt met kleine humoristische noten en brengt zoals gezegd een onmiskenbare boodschap. Zelfs al zijn de ridders nog zo verschillend, eigenlijk hebben ze best heel wat gemeenschappelijk. Zo zijn ze hun kinderlijke nieuwsgierigheid en speelsheid nooit kwijt geraakt en hebben ze allebei wel een ridder Balderik of Randalf die net een beetje “anders” is. (de lezers van het verhaal zullen meteen begrijpen waar ik het over heb) En het zijn uiteindelijk de kinderen die hen onbewust doen inzien dat een onbelangrijke ruzie hun plezier samen niet in de weg moet staan. Een tijdloze boodschap dus.
De uitgave is prachtig vormgegeven in een perfect in de hand liggende hardcover editie met gouden titelopdruk. Het formaat is tevens groot genoeg om de tekeningen duidelijk weer te geven bij een grotere (voor)leesgroep.
Voor Leroy is dit zijn eerste volledig zelfgeschreven en geïllustreerde publicatie en het is meteen een schot in de roos. Ik heb altijd wel wat reservaties om een boek een perfecte score toe te bedelen, maar “De Blauwen tegen de Rooien” kent geen minpunten, zelfs geen kleintje.

Ridder Blauwbaard, leider van de Blauwen, en ridder Roodvonk, leider van de Rooien, hebben onafhankelijk van elkaar het plan opgevat om ten strijde te trekken en de tegenstander de pan in te hakken.

Op weg naar de confrontatie treffen ze tot hun grote verbazing zwarte en groene ridders aan. Onze stoere ridders komen te weten dat de zwarten en de groenen het staartspel aan het spelen zijn. Na enig overleg besluiten ze het voor hen onbekende spel mee te spelen en verkleden de Blauwen zich in zwarte ridders en de Rooien hijsen zich in groene ridderkleuren. Ze gaan zo op in het spel, dat zowel de groep van Blauwbaard als die van Roodvonk hun initiële plan vergeet. Zullen ze elkaar nog in de pan gaan hakken? Zullen ze…

De Blauwen tegen de Rooien is een heel erg leuk prentenboek dat tot de verbeelding spreekt. Immers, stoere ridders die willen gaan vechten, die zich te buiten gaan aan schranspartijen, die elkaar moed toespreken en opjutten…welke jongens en meisjes willen zich daar niet aan spiegelen en het ridderspel gaan naspelen?

Het boek is echter meer dan riddertje spelen. Het laat zien dat ook gezworen vijanden naar elkaar toe kunnen groeien en zelfs – opnieuw – vrienden kunnen worden. De schakel die ze hiervoor nodig hadden, was een derde partij – in dit geval kleine kinderridders – die hen er attent op maakten dat samenwerken, samenspelen tot mooie resultaten kan leiden, waardoor hun vijandschap, hun strijdbijl wordt begraven en ruzies worden vergeten.

Illustratie: Benjamin Leroy
Leuk weetje, alle tekeningen werden gemaakt met een vierkleurenbalpen. Dus enkel de kleuren rood, zwart, groen en blauw werden gebruikt. Met deze beperkte kleuren wist de auteur/illustrator mooie prenten neer te zetten met heel veel kleur- en schaduwcontrasten.

Maar er is ook contrast tussen de ridders: de Blauwe ridders hebben lange, hoekige en/of ronde gezichten met ronde neuzen en handen als knuisten; de Rooien hebben ronde en eivormige tronies met spitse neuzen en kleine normale handen. In beide kampen zijn er ridders in alle maten en gewichten en heeft de illustrator ook ridders met homofobe trekjes neergezet, wat bijdraagt tot een realistische afspiegeling van de huidige maatschappij.

Op de binnenschutbladen tekende de auteur de uitrustingen en attributen van de Blauwen en de Rooien. Naast de traditionele zwaarden, harnassen en dolken zijn er bij nader toezien ook hedendaagse elementen ingeslopen: een autoped, een typische padvinderhoed, een badmintonracket met shuttle, een skateboard, een oorverwarmer, een strikje…

Bijna alle prenten werden groot uitgetekend op een dubbele pagina en binnen de tekeningen zijn details verwerkt zoals dieren uit het bos, gezichtsuitdrukkingen …

De tekst bij het verhaal is humoristisch, kort en krachtig, op zich boeiend, en de spanning loopt gestaag op.
Als voorlezer kun je je zeker uitleven en samen met de kinderen opgaan in het verhaal, dat zich leent voor een eigen interpretatie en invulling van thema’s zoals ‘vechten’, ‘vijandschap’, ‘vrede’, ‘spelen’, ‘samenwerken’…

Naast een (voor)leesboek is dit boek ook een belevingsboek: alle aspecten van het ridderschap worden uitgebeeld en kunnen fijn worden nagespeeld.

De Blauwen tegen de Rooien is een mooi uitgegeven boek in handig formaat, met een aantrekkelijke cover en titel in goudopdruk.
Voor het mooie concept, het verhaal met boodschap en de fijne humor, voor de mooie personages en tekeningen waardeer ik dit leuke (voor)leesboek graag met vijf sterren.

Meer leuke recensies op www.indeboekenkast.com

“De Blauwen tegen de Rooien” is een stoer en grappig prentenboek over ridders. Twee teams die het tegen elkaar op nemen, een soort van levenslange strijd om elkaar te verslaan. Ze willen beide dus enorm graag winnen, want verliezen kan echt niet. Als de blauwe en de rode ridders onderweg zijn om elkaar een kopje kleiner te maken, komen ze beide een groep kinderen (de groene en de zwarte) tegen. Op die manier ontdekken ze dat spelen veel leuker is dan echt vechten. Met als grappige twist dat ze niet van elkaar weten dat ze beide meedoen.
•
De illustraties van Benjamin Leroy werden gemaakt met een vierkleurenpen. Het gehele prentenboek bestaat dus uit illustraties in de kleuren: Blauw, rood, groen en zwart. Dit geeft een hele gave en bijzondere uitstraling en sfeer. Heel leuk om te zien dat je dus met vier kleuren en een dosis talent, prima een prentenboek kunt illustreren. De illustraties zijn dan ook echt de kracht van dit verhaal. De tekst en illustraties vullen elkaar perfect aan. De tekst is op sommige stukken al echt grappig geschreven, maar door de illustraties is alles nog net een stukje grappiger. Het verhaal komt helemaal tot leven en ook met voorlezen heb je regelmatig een lach op je gezicht staan.
•
Als voorlezer kun je je met dit verhaal absoluut lekker uitleven. Niks leuker dan als boze en stoere ridder een verhaal voorlezen. Je kunt in elk geval volop spelen met je stem. Het verhaal is goed en duidelijk te begrijpen, ook voor jonge kinderen. Er staan geen gekke of moeilijke woorden in de tekst. Naast de tekst in er veel te bekijken, de illustraties bestaan uit veel details. In het begin zijn de ridders wel wat grof in de mond, maar dat hoort gewoon bij een stoer ridderverhaal. “De blauwen tegen en de rooien” is absoluut een aanrader voor kleine, stoere ridders.