De gloed van geweld

De titel van het boek is zeer passend bij het verhaal.
En verhaal over meerdere personages rondom de hoofdpersonage Kat.
In het boek woorden alle thema's wel een beetje aangesneden die toen, maar zeker ook nu nog aan de orde zijn. Met geweld als hoofdthema in allerlei varianten.
De karakters zijn stuk voor stuk heldere figuren met hun eigen leven en rugzakje.
Drie dingen, het verhaal deed me denken aan een politieserie, waarbij een vrouw werd verkracht op een binnenplein en iedereen zag wat er gebeurde maar niemand iets deed. Zelfs de politie bellen niet. Of de auteur daar zijn ideeën aan onttrokken heeft of andersom weet ik niet.
Dat wat met Kat gebeurt, de hoeveelheid steekwonden en nog leven komt onrealistisch over.
Het derde is dat ik me enigszins stoorde aan vertaalfouten, soms een onbegrijpelijke zin, en woorden die niet klopten in de zin. Snel doorlezen en proberen te vergeten. Elskamp en De Fontein hadden hier wel iets meer aandacht aan mogen besteden. Maar wellicht was deze uitgave dan ook niet voor niets extra goedkoop.
Verder is het een goed verhaal en leest het lekker vlot (op die vertaalfouten na dan). Het is meteen duidelijk dat het om meer personages gaat binnen een wooncomplex en blijf ik geboeid tot het eind, ondanks dat het een voorspelbaar eind heeft.

Geschreven bij De Gloed Van Geweld

's Nachts om vier uur vertrekt Katrina (Kat) Marino van haar werk in een café naar huis. Nog maar een paar stappen van haar voordeur af schrikt ze van een man die plotseling uit de schaduw tevoorschijn komt. Kat wil nu echt maar één ding: naar huis. Maar dat is haar niet gegund. De man heeft een mes en gebruikt dat ook.

Kat gilt. Ze ziet steeds meer licht branden. En ook de contouren van mensen die naar buiten kijken. Haar buren. Die getuige zijn van wat er met haar gebeurt. Maar niemand steekt een hand uit. Ze denken dat een ander het wel doet. En zijn te veel met hun eigen activiteiten en problemen bezig.

In De gloed van geweld worden diverse verhalen verteld. De kern is het gevecht van Kat om in leven te blijven. En daaromheen de diverse (korte) verhalen van haar buren. Deze afwisseling is dermate goed gedoseerd dat het niet verwarrend en storend is. Alles heeft uiteindelijk toch met elkaar te maken.

Doordat er vrij veel gebeurt, lijkt het alsof het verhaal over een langere periode uitgesmeerd is, maar het speelt zich af in maar twee uur. Dat houdt het boeiend en het tempo hoog.

Het trieste in De gloed van geweld is dat niemand maar één vinger uitsteekt als de moord wordt gepleegd. Dat geeft wel te denken. Helaas is de werkelijkheid vaak zo dat wanneer meer mensen ergens getuige van zijn, men minder snel geneigd is hulp te bieden. Dat is iets wat Jahn heel erg duidelijk maakt. Misschien is het boek alleen daarom al een aanrader.