De kleine Roemeense die nooit glimlachte

Lola Lafon laat in deze roman zien hoe onder een dictatoriaal regime topsport wordt bedreven en op welke – veelal onmenselijke – manier de sporters ten koste van alles worden getraind om topprestaties te leveren ter meerdere glorie van de leider van het land.

In het boek wordt de carriere als turnster beschreven van het Roemeense meisje Nadia Comaneci ten tijde van het regiem van Ceausescu. Al op jonge leeftijd wordt zij geselecteerd en maakt zij lange dagen waarin de training voorop staat, gevolgd door onderwijs. Bewust wordt zij mager gehouden door te weinig eten en te weinig drinken te geven opdat topprestaties gegarandeerd zijn.

Geleidelijk aan wordt Nadia het nationale turnidool en wint zij het ene toernooi na het andere. De strijd tussen de teams uit Rusland en die uit Roemenie valt op een gegeven moment uit ten gunste van het Roemeense team, waarna Nadia ook in andere, niet –communistische landen opvalt. Ondanks strenge bewaking van het team komt zij bij wedstrijden in o.a. Canada te weten hoe de trainingen daar plaatsvinden en krijgt zij meer informatie over de samenleving in het westen.

In die tijd vindt ook de overgang plaats van meisje naar jonge vrouw met daarbij de nodige fysieke verschijnselen. Vooral de uitgroei van haar lichaam gaat een belemmering vormen voor het turnen, waardoor zij na enkele jaren door jongere turnsters wordt overvleugeld. Rond van val van het regime van Ceausescu ontvlucht Nadia Roemenie, daar zij de wraak van de bevolking vreest voor haar – geindoctrineerde – aanbidding van de meest geliefde persoon van Roemenie, de Conducator Ceausescu.

Lola Lafon weet op een boeiende wijze het levensverhaal van Nadia te vertellen en maakt gebruik van korte flashbacks zonder daarbij de verteltrant geweld aan te doen. Kortom, een boeiend en goed leesbaar boek.

Schrijfster Lola Lafon licht met deze roman over het leven Nadia Comãneci een tipje van de sluier op, hoe het geweest zou kunnen zijn als topsporter ten tijde van het ijzeren gordijn. Vermakelijk zijn de fictieve gesprekjes tussen de schrijfster en Nadia Comãneci. Hiermee geeft zij tegengas m.b.t. de westerse ideeën m.b.t. trainingsmethodes en communisme in het algemeen. Boeiend om te lezen hoe hard deze meisjes moesten trainen en hoe wereldvreemd zij werden gehouden. Het boek is vlot en in korte hoofdstukken geschreven en een fijn boek om te lezen.

Geschreven bij De kleine Roemeense die nooit glimlachte

Lola Lafon geeft een geloofwaardige inkijk in het leven in Roemenië tijdens en vlak na Ceauşescu. Ze doet dit aan de hand van het levensverhaal van Nadia Comăneci in een voor mij nieuwe vertelstijl: ze laat de hoofdpersoon fictief commentaar geven op haar schrijven. Het Olympisch succes van Nadia wordt voorafgegaan door een lange weg van trainingen die oefening voor oefening worden gespeld. Ze beschrijft de ontberingen, de lange dagen, het weinige eten, het communistisch klimaat, maar ook de successen en de uitstapjes naar het buitenland die Nadia en haar mede-turnsters maken. Over sommige stukken uit haar leven is weinig bekend, die heeft Lafon zo goed mogelijk geprobeerd in te vullen aan de hand van, hopelijk niet-fictief, bronnenonderzoek en veel fantasie.
‘De kleine Roemeense die nooit glimlachte’ is een prachtig boek over alles wat je maar kan meemaken in het leven, zeker als je opgroeit als kleine succesvolle turnster in een communist regime. Het geeft een tijdsbeeld en een levensverhaal, en dat Lafon soms wat vermoeit, vergeef je haar gelijk.

Nadia is een geweldige turnster die opgroeit in Roemenië tijdens de macht van Ceausescu. Het is een lange weg die ze moet ondergaan van zware trainingen waarin de oefeningen worden gespeld. De trainer van de groep turnsters is niet zo snel tevreden.
In Montreal 1976 tijdens de Olympische Zomerspelen is er nadat Nadia haar oefening heeft gedaan grote verwarring. Het cijfer 10 wordt nooit gegeven en de techniek is nog niet zover want het scorebord is hier helemaal niet op berekend. Nadia krijgt toch een 10 en die wordt dan handmatig door de jury gegeven. Door de perfecte oefening en het prachtige cijfer en zoals Nadia er uit ziet met haar schattige staartjes steelt ze de harten van vele televisiekijkers.
Nadia heeft het moeilijk ondanks de vele prijzen die ze behaald.
De turnsters krijgen doordat ze in verschillen landen komen ook te zien hoe het er in een niet communistisch land aan toe gaat. En zien er vooral wat er aan eten en andere dingen te koop is. Zelf krijgen ze haast niets te eten en te drinken want ze mogen niet dik worden. Ze worden ook steeds zwaar beveiligd zodat ze niet in de verleiding komen om andere dingen te gaan uit proberen.
Nadat Nadia ouder wordt veranderd haar lichaam en ze wordt een jongedame waar ze ook veel moeite mee heeft.
Haar trainer blijft later in Amerika en Nadia vlucht ook uit het land waar ze is opgegroeid want ze wil zich vrij voelen.
Ik vind het een intrigerend en meeslepend verhaal met veel ontroerende momenten.
Het is een geweldig boek om te lezen.

Lola Lafon geeft een geloofwaardige inkijk in het leven in Roemenië tijdens en vlak na Ceauşescu. Ze doet dit aan de hand van het levensverhaal van Nadia Comăneci in een voor mij nieuwe vertelstijl: ze laat de hoofdpersoon fictief commentaar geven op haar schrijven. Het Olympisch succes van Nadia wordt voorafgegaan door een lange weg van trainingen die oefening voor oefening worden gespeld. Ze beschrijft de ontberingen, de lange dagen, het weinige eten, het communistisch klimaat, maar ook de successen en de uitstapjes naar het buitenland die Nadia en haar mede-turnsters maken. Over sommige stukken uit haar leven is weinig bekend, die heeft Lafon zo goed mogelijk geprobeerd in te vullen aan de hand van, hopelijk niet-fictief, bronnenonderzoek en veel fantasie.
‘De kleine Roemeense die nooit glimlachte’ is een prachtig boek over alles wat je maar kan meemaken in het leven, zeker als je opgroeit als kleine succesvolle turnster in een communist regime. Het geeft een tijdsbeeld en een levensverhaal, en dat Lafon soms wat vermoeit, vergeef je haar gelijk.

Geschreven bij De kleine Roemeense die nooit glimlachte

Een prachtig geschreven verhaal dat je doet nadenken over de grote verschillen tussen het westerse kapitalisme en het communisme van de Oostbloklanden.

Een ongelooflijk fascinerend boek over een leven dat haast niet voor te stellen is. Aangrijpend en interessant. Het laat je niet meer los, waardoor je als een speer door het boek gaat.