De langste adem een leven met Joost Zwagerman

Het verhaal van de vrouw van Joost Zwagerman is sober en liefdevol beschreven. Met veel respect. Het geeft een completer beeld van hem ook. De gedrevenheid en soms bezetenheid die ik in zijn publieke optredens dacht te zien, zie ik terug in het boek. (En eerder ook trouwens in de documentaire van Coen Verbraak).
Het is prachtig beschreven, in mooie zinnen samengevat. Geen ‘wijsvinger’. Eerder ook terugblikkend, kijkend naar wat de schrijfster zelf had kunnen doen om óm te buigen, in te grijpen, voorkomen.
Een aangrijpend en beklemmend verslag. Ik vind dat het eer doet aan beiden; zowel Joost als de schrijfster, de ex-vrouw die de langste tijd níet de ex was maar dé vrouw van.
Ik hoop dat er meer door haar geschreven zal worden. Mooie schrijfstijl!

Een goed geschreven boek. Met respect voor de omgeving maar wel vanuit haar eigen standpunt verteld. Kwetsbaar en niet bang om hand ook in eigen boezem te steken.

Het verhaal van een scheiding en het verhaal van een zelfdoding beschreven vanuit het gezichtspunt van de vrouw die 20 jaar lang haar leven heeft gedeeld met de publieke figuur Joost Zwagerman en wiens bestaan door velen is genegeerd, zo lijkt het. Ik vond het een eerlijke en sobere beschrijving van haar leven met Joost, de tijd na de scheiding en de schok van zijn overlijden en de verwikkelingen en ontreddering na zijn dood. Ze beschrijft het vrij feitelijk en eerlijk en laat ook de lezer zelf achter met de vragen en het verdriet/onmacht omtrent de plotselinge dood van een talentvol mens die uiteindelijk bezwijkt aan een depressie.

De schrijfster schreef dit boek om haar leven met de schrijver Joost Zwagerman te kunnen plaatsen en verwerken. Wat fijn dat ze van haar verhaal een boek van heeft gemaakt zodat iedereen het kan lezen. En zodat het voor meer mensen helend en inspirerend kan werken. Wat een moedige vrouw om niet langer aan de kant van het gevolg maar aan de kant van de oorzaak te gaan staan. De regie terug te nemen. Ondanks alles. Top. Een eerlijk, heftig, liefdevol en stijlvol boek. Wat een goede schrijfster. Ik zou graag meer boeken van haar lezen ... maar die kans is vast klein.

Geschreven bij De langste adem

Sinds lange tijd fijn goed en prettig leesbaar boek in mijn handen gehad.
Duidelijk eerlijk verhaal. Joost Zwagerman was gecompliceerde, narcistische man, zoals zoveel van dit soort mannen in schrijfwereld.
Of dit allemaal aan de buitenwereld verteld moet worden.......??
Blijkbaar is het standpunt geweest: Er is ook nog 'n andere Joost Zwagerman, en dat verhaal wil ik vertellen. Dat mag.Wens mezelf nog vele mooie boeken toe van deze schrijfster. Blijf aub in deze schrijfstijl schrijven. Succes!

Een integere, gedegen en gedetailleerde analyse van een relatie tussen een ernstig zieke man (Zwagerman) en zijn (ex)partner (Veerman, de schrijfster). Een relatie met een persoon met een depressieve narcistische persoonlijkheidsstoornis betekent dat je als partner meedogenloos en in fasen steeds dieper wordt meegesleurd in zijn hel, zoals Veerman feitelijk beschrijft. De symptomen van deze slopende, ernstige maar veelal onbekende ziekte verspreiden zich als een olievlek, of “klimop” (Veerman), die langzaam en totaal alles verstikt, overwoekerd en verziekt, inclusief de hele sociale omgeving. Veerman kon en kan niets anders dan volledig afstand nemen om zichzelf en hun kinderen te beschermen. Zonder twijfel en met alle respect heeft zij ‘de langste adem’!

Goede schrijfster. Behalve persoonlijke verhaal ook mooie beschrijving van de generatie X in de jaren tachtig. Trefzekere stijl.

Mooi geschreven. Eerlijk, liefdevol, oprecht en genuanceerd.
Naast het persoonlijk bijzondere verhaal ook herkenbaar tijdsbeeld van de worsteling van generatie vrouwen voor wie echtgenoot van zijn niet meer voldoet en de mannen die dat wel begrijpen maar er niet naar kunnen handelen. Ben zelf van die generatie en herken veel. Helaas ook van de moeilijke persoonlijkheid.

Steengoed boek! Je leest het in één ruk uit. Mooie schrijfstijl. Het boek is absoluut geen trap na. De schrijfster steekt ook de hand in eigen boezem.

Mooi autobiografisch verhaal