De oogstmeisjes Het geheim dat ze al sinds de oorlog delen, mag nooit uitkomen...

Prachtig boek dat je moeilijk kan negeren. Interessante personages en twists. Een échte aanrader

De oogstmeisjes – Nikola Scott

Londen, 2004. Journaliste Frankie groeide op bij haar oma Violet, tot de omstandigheden hen uit elkaar dreven. Inmiddels heeft ze haar grootmoeder, een beroemdheid in de society-wereld, al jaren niet meer gezien. Tot ze de opdracht krijgt een reportage over Violet te schrijven. Dan komt ze erachter dat bepaalde gebeurtenissen uit het verleden angstvallig door haar oma verborgen worden gehouden.

Somerset, 1940. Na een tragedie tijdens de Blitz ontvlucht de zeventien-jarige Violet Londen en sluit zich aan bij The Women’s Land Army. Als ‘oogstmeisje’ wordt ze tewerkgesteld op het landgoed Winterbourne Orchard. Ondanks het zware werk en een tirannieke baas sluit ze hechte vriendschappen met de andere meisjes, tot er op een avond iets verschrikkelijks gebeurt, wat voor altijd verborgen moet blijven…

´Uit duisternis licht´

Ik lees graag boeken met twee tijdlijnen, het geeft een verhaal vaak net iets meer diepte. En ook bij De oogstmeisjes werd ik hierin niet teleurgesteld. Deze roman schetst een beeld van de situatie tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de mannen weggeroepen werden naar het front en veel vrouwen hun kans grepen om o.a. de lege plekken in de agrarische sector op te vullen en zo de voedselproductie voor de bevolking op peil te houden. Het was zwaar en hard werken voor weinig loon, maar vaak ook met saamhorigheid.

Een verhaal over familiegeheimen en intriges. Over onderdrukking, vrijheid en vriendschap.
Het verhaal leest vlot door de fijne schrijfstijl en de herkenbare, goed beschreven, karakters. Je leeft echt mee met de verschillende personages, waarvan Violet en Jools mijn favorieten waren.

‘De pijn wanneer ze naar de foto keek was wat minder scherp geworden, de angst dat haar iets door de vingers glipte niet meer zo panisch. Want het herinnerde haar er ook aan dat Violet weer in haar leven was, dat het verleden het verleden was, maar dat dit het hier en nu was.’

Het was mooi om te lezen hoe Frankie en Violet steeds meer naar elkaar toe groeien en elkaar leren respecteren en waarderen. De beginnende dementie van Violet speelt hier een grote rol in. Het verhaal bleef me tot het eind toe boeien, met een mooi opgebouwde spanning en nog een leuke ontknoping.

‘Laten we gewoon maar met de dag leven.’

In dit boek volgen we het leven van de 17-jarige Violet, die in 1940, na een tragedie, zich aansluit bij 'The Women’s Land Army.' Ze wordt tewerkgesteld als ‘oogstmeisje’ en gaat aan de slag in barre omstandigheden voor een Vreselijke (ja met een hoofdletter) baas. Er ontstaat een vriendschap met de andere oogstmeisjes en zij maken iets mee wat niemand ooit mag weten. Daarnaast volgen we ook Frankie, de kleindochter van Violet in 2004. Violet is inmiddels een beroemdheid in de society wereld. Echter hebben de twee geen contact meer met elkaar. Maar dan moet Frankie een reportage schrijven over haar oma. Ze ontdekt langzaamaan dat haar oma iets angstvallig verborgen houdt..

Het verhaal is opgedeeld in stukken over Violet en stukken over Frankie, dit leest prettig en het is ook netjes aangegeven per stuk. Ik vond de verhaallijn van Frankie met betrekking tot haar werk niet altijd leuk om te lezen, ik vond dat ze daar een beetje zwak overkwam terwijl ze dat volgens mij niet is. Wel vond ik de keuze om Frankie via die weg steeds meer te laten ontdekken over het geheim van haar oma een toegevoegde waarde hebben aan die verhaallijn. De auteur weet je door middel van spannende twisten en een fijne schrijfstijl te enthousiasmeren om te blijven lezen. Je wil weten wat er speelt en wil weten of het afloopt. Dit is zo’n verhaal dat uit moet. Ik kreeg gaandeweg wel zo mijn vermoedens,maar het einde zoals het is had ik niet verwacht. Ik vind in het einde echter de verhaallijn van het werk van Frankie echt geen fijne toevoeging, dat had ik persoonlijk graag anders gezien. Desalniettemin, het verhaal is goed geschreven, spannend, leerzaam en mooi. Door de ‘werk’ verhaallijn, de collega’s en de manier waarop ze behandeld wordt, zorgen voor 3 sterren, anders waren het er meer geweest.

Nikola Scott is van Duitse afkomst. Ze werkte een tijd als redacteur waarna ze uiteindelijk zelf de stap zette naar het schrijven. Ze schreef eerder al enkele historische romans over sterke vrouwen. De oogstmeisjes is haar meest recente roman.

Violet is 17 jaar in 1940. Ze sluit zich aan bij The Women’s Land Army na een ernstige gebeurtenis. Zo wordt ze een ‘oogstmeisje’. Een job die veel doorzettingsvermogen vraagt aangezien de omstandigheden erbarmelijk zijn en de baas het de meisjes erg moeilijk maakt. Hij is een tirran die misbruik maakt van hun. Hierdoor groeien de meisjes wel meer naar elkaar toe. In 2004 moet Violets kleindochter Frankie, die journaliste is, een reportage maken over haar grootmoeder. Zo komt ze meer te weten over haar geschiedenis die eerder verborgen was gebleven.

Het verhaal wisselt zich af tussen 1940 en 2004. Dit leest fijn aangezien het verhaal steeds meer samenvalt.
Scott heeft een aangename schrijfstijl waardoor je ontspannen leest en toch wel wat spanning ervaart doorheen het verhaal. De personages zijn met diepgang uitgewerkt net zoals het verhaal zelf. Het verhaal laat voelen hoe de omstandigheden waren tijdens de 2e wereldoorlog. Hoe het leven was als vrouw zijnde toen de mannen naar het front trokken en de vrouwen achterbleven en probeerden te overleven. Onmacht, vooroordelen en seksisme zijn geen uitzondering.

Naast de verhaallijn van de 2e wereldoorlog heeft de verhaallijn van 2004 ook zeker een mooie boodschap. De band tussen grootmoeder en kleindochter maar ook familiegeheimen weten te bekoren.

Een beklijvende roman vol liefde, vriendschap, geheimen, onderdrukking en onmacht.

Deze roman heeft twee tijdlijnen, eentje in 1940 en eentje bijna vijfenzestig jaar later in 2004.
In 1940 leren we de jonge Violet kennen, ze is zeventien en haar moeder is voor haar op zoek naar een echtgenoot uit de society in Londen. Violet ziet dat helemaal niet zitten en samen met haar nichtje Romy en diens halfbroer Duffy, knijpen ze er tijdens een saai trouwfeest tussenuit om in Londen uit te gaan. Maar helaas voor hen worden juist tijdens die nacht de bombardementen van Duitsland heviger, de Blitz wordt ingezet en dat heeft rampzalige gevolgen. Hevig geschrokken besluit de moeder van Violet dat het tijd wordt om naar het platteland af te reizen, daar zijn ze veiliger. En wordt haar leven nóg saaier denkt Violet. Ze wil haar steentje bij dragen aan de oorlog en besluit, met Duffy’s hulp, zich aan te melden voor The Women’s Land Army. Om aan haar tirannieke moeder te ontsnappen, moet ze daarvoor een valse naam aannemen, Lily. Lily wordt tewerkgesteld op het landgoed Winterbourne Orchard. Het leven van een ‘landmeisje’ blijkt niet zo romantisch te zijn als ze zich had voorgesteld. Het is gewoon heel hard werken voor een brute baas die belachelijke eisen aan de meisjes stelt, bovendien zitten de andere meisjes niet te wachten op zo’n stads meisje dat in haar hele leven nog nooit heeft hoeven te werken. Maar gaandeweg past Lily zich aan en sluit ze vriendschap met de andere landmeisjes. Samen vormen ze een blok tegenover de rentmeester van het landgoed. Maar dat is niet zonder gevaar blijkt al snel…
Vijfenzestig jaar later leeft Violet een teruggetrokken leven in Londen. Ze is een beroemdheid in de societywereld, lid van heel veel vrijwilligersorganisaties, iemand om trots op te zijn. Maar nu wordt ze amper meer gezien, ze schittert vaak door afwezigheid op gala-avonden, zou er iets aan de hand zijn? De redactiechef van een bekende krant denkt de sleutel naar de oplossing in handen te hebben. Sinds kort is Frankie namelijk bij hem in dienst en laat Frankie nou de kleindochter van Violet zijn. Hij zet Frankie onder druk om haar oma te gaan interviewen, haar baan hangt af van het resultaat. Maar Frankie heeft hier helemaal geen zin in, ze heeft haar oma al tien jaar niet meer gezien of gesproken. Haar hele leven al zit ze klem tussen haar vader en haar oma die elkaar niet uit kunnen staan. Tien jaar geleden heeft haar oma iets onvergeeflijks gedaan, Frankie kon niets anders dan voor zichzelf te kiezen en dat heeft ze gedaan. Tot nu. Nu komt ze erachter dat het leven te kort is om wrok te blijven koesteren. Violet is al op leeftijd en de korte tijd die ze samen nog kunnen hebben is te kostbaar om met ruzies te verspillen. Maar Violet is ook heel erg gehecht aan haar privacy en zit beslist niet te wachten op vragen over het verleden en al helemaal niet als het over haar ‘landmeisjestijd’ gaat. Wat heeft ze te verbergen?
Nikola Scott heeft een mooi verhaal geschreven waarbij de rol van de landmeisjes in de Tweede Wereldoorlog belicht wordt. Deze meisjes namen de plaats in van de landarbeiders die moesten dienen in het leger. Ze werkten hard en maakten het voor de boeren mogelijk om hun oogsten binnen te halen. Toch is hun rol na de oorlog onderbelicht gebleven, de meisjes hebben niet het krediet gekregen dat ze eigenlijk verdienden. Na de oorlog moesten ze hun reguliere plaats in de samenleving weer innemen, vrouw en moeder zijn en zich vooral niet gelijkwaardig achten aan mannen. De auteur verwerkt het gegeven in een spannend én romantisch verhaal. Haar schrijfstijl is vlot, en in beide tijdslijnen zit een mooi plot gevlochten. Een prima boek dat van begin tot eind boeit, viereneenhalve ster.