De schimmenjager Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De schimmenjager

Wat een boek is dit, ik had een leesdip maar dit boek heeft mij daar uitgehaald. Nu kun je het haast niet bedenken maar er was een tijd dat het niet gewoon was dat vrouwen te werk gingen en dat zij carriere maakten maar ook alleenstaand moeder en deze vrouwen waren het slachtoffer van een massamoordenaar. In meerdere tijdzones worden alleenstaande moeders die aan het werk waren het slachtoffer van deze moordenaar!

Het mooie van de Schimmenjager is dat deze vrouwen besproken worden en dat je als lezeres geen idee heb waar het naartoe gaat alleen dat het zich weer herhaalt en dat het steeds op dezelfde plek is en hetzelfde soort slachtoffer.

Ik vind het een zeer boeiend verhaal, hard maar prachtig geschreven en door dat de moorden beginnen in 1944 en stoppen in de jaren 80/90 ben je vrouwen dankbaar dat zij wilden(moeten) werken en een lans voor ons opengebroken hebben en dat dat zeker niet vanzelfsprekend ging. Ontluisterend en boeiend geschreven maar ook zeer spannend. Ik geef het boek 5 sterren.

Geschreven bij De schimmenjager

Het verhaal is opgedeeld in vier delen, dat zich afspeelt in verschillende tijdlijnen. In elk deel lees je vanuit het perspectief van een andere vrouwelijke politie agent die bezig is met opsporen van een moordenaar. De personages worden goed uitgewerkt en in een korte tijd leer je ze goed kennen. Je kan duidelijk merken dat Camilla Grebe onderzoek heeft gedaan naar hoe vrouwelijke politie agenten vroeger werden behandeld. Het plot is goed uitgewerkt, er zitten verrassende plotwendingen in en ook de dader is een verrassing. De Schimmenjager is een fantastische thriller. Zeker een aanrader!

Geschreven bij De schimmenjager

De Zweedse Camilla Grebe (1968) studeerde economie, waarna ze topfuncties bij verschillende bedrijven bekleedde. Leuk weetje voor lezers is dat ze Storyside oprichtte, een uitgeverij van audioboeken. In 2009 debuteerde ze als auteur; samen met haar zus Åsa Träff bracht ze toen het eerste deel van een vijfdelige serie rond Siri Bergmann uit. Ook met Paul Leander-Engström vormde ze een schrijfduo, wat leidde tot de Moskou Noir-trilogie. In 2015 leverde Grebe met ‘De minnares’ haar eerste solothriller af. ‘De schimmenjager’, in het Nederlands vertaald door Ydelet Westra, is het vierde deel in de serie die in Zweden ‘Flickorna och mörkret’ gedoopt werd (vertaling: de meisjes en het donker). Hoewel er steeds terugkerende personages zijn (profiler Hanne en de rechercheurs Peter, Malin en Manfred), zijn de boeken prima als losstaande verhalen te lezen.

Het is bij ‘De schimmenjager’ handig eerst even te bekijken hoe het boek is opgebouwd, het geeft een leidraad bij het lezen. In vier van de vijf delen draait alles rond een vrouwelijke politieagente. Stuk voor stuk worden zij betrokken bij een moordzaak. Heel de tijd leeft het vermoeden dat de verschillende zaken met elkaar te maken hebben, maar niemand weet hoe. We starten in 1944 en springen dan al snel naar de jaren zeventig, waar ene Britt-Marie een sleutelrol zal gaan spelen. Wanneer de auteur ons meeneemt naar de jaren tachtig, duikt met Hanne voor het eerst een personage op dat we kennen uit de vorige boeken. Daarna is het de beurt aan Malin, net als Hanne geen onbekende voor wie de reeks kent; we zijn dan in het heden aanbeland.

Het boek is geschreven in de typische stijl van Grebe: rustig, gedetailleerd, een plezier om te lezen. Aan de moorden zelf maakt ze niet al te veel woorden vuil, alle aandacht gaat naar het politie-onderzoek, de personages en hun onderlinge relaties. ‘De schimmenjager’ is geen thriller waarbij je nauwelijks adem kunt halen van de spanning. Wel wil je heel de tijd weten of en vooral hoe de verschillende moorden aan elkaar gelinkt zijn. Is er één dader of zijn het er meerdere? Wat zijn de motieven? Zal Malin met de hulp van haar collega Manfred de zaak kunnen oplossen?

Het is verrassend dat de lezer in dit boek kennismaakt met een jonge Hanne, een ambitieuze profiler in de fleur van haar leven. Net als de andere, voornamelijk vrouwelijke personages in het verhaal, spreekt ze tot de verbeelding. Het is geen toeval dat de meeste aandacht niet gaat naar de mannelijke chefs op de verschillende politiebureaus, maar naar de vrouwen die er werkzaam zijn. ‘De schimmenjager’ is overduidelijk een maatschappijkritisch boek, naar aloude Zweedse traditie. De auteur heeft het over de strijd die vrouwen sinds halverwege de vorige eeuw gevoerd hebben. De strijd om zelfstandig te kunnen zijn en hun eigen centen te verdienen, de strijd om gelijkwaardig als mannen behandeld te worden. Het boek gaat ook over het machtsmisbruik ten opzichte van vrouwen, dat weliswaar voor een groot deel weggewerkt is in de 21e eeuw, maar nog steeds bestaat.

De moorden in ‘De schimmenjager’ spelen zich af in Stockholm en in het fictieve Östertuna, ten noorden van de Zweedse hoofdstad. Ze nemen de lezer mee door 75 jaar ontwikkeling bij de politie en laten zien hoeveel technische vooruitgang er vooral de laatste jaren geboekt is. De opbouw van het boek kwam al eerder ter sprake, en het mag gezegd worden, die is ronduit geweldig! Tussen de delen door wordt er uitgezoomd en geeft de auteur in een paar bladzijden informatie over wat er in de tussenliggende jaren gebeurd is, zowel wat betreft de moordzaken als de gebeurtenissen in de wereld. Het vijfde, afsluitende deel van het boek is kort, maar zeer sterk. Het bevestigt het gevoel dat de nieuwe Grebe meer is dan een misdaadverhaal; het werd met recht verkozen tot beste Zweedse misdaadroman van het jaar en sleepte de Glazen Sleutel in de wacht, de bekendste thrillerprijs in Scandinavië.

Geschreven bij De schimmenjager

Camilla Grebe heeft haar sporen met betrekking tot het schrijven van top thrillers inmiddels ruimschoots verdiend en ook met dit boek weet ze de lezers van het begin tot aan het einde te boeien. De Schimmenjager is het vierde deel van een serie maar zijn uitstekend los van elkaar te lezen.
Het boek is verdeeld in verschillende delen met alle een bijbehorende tijdsperiode en hoofdpersoon. Twee dingen lopen in alle delen als rode draad door het verhaal en dat zijn de afschuwelijke moorden op alleenstaande vrouwen en de discriminatie van vrouwen op de werkvloer.
De eerste moord vindt plaats in 1944 maar al snel gaat de lezer dertig jaar verder in de tijd en maakt daar kennis met Britt-Marie. Deze vrouw speelt de grootste en misschien ook wel de belangrijkste rol in het boek. Toch wordt geen enkel personage afgedankt maar komen ze alle uitgebreid aan bod en goed beschreven.
Het knappe van dit boek, maar vooral kenmerkend voor de schrijfstijl van Camilla Grebe, is dat dit niet een thriller is waarbij je als lezer slapeloze nachten oploopt. Alhoewel, dat doe je wel, niet omdat het zo eng is maar omdat je niet kunt stoppen met lezen en je steeds getriggerd wordt om verder te lezen. Het is vooral de vraag wat alle moorden over zo een lange periode met elkaar te maken hebben en wie van de verdachten het beste motief heeft om dit te doen. Het is vooral een erg ingenieus verhaal waarbij er ook nog een goed verwoord statement wordt gemaakt met de, altijd al aanwezige, en nu nog steeds sluierende vrouwen discriminatie op de werkvloer.
Het einde van het boek is kort maar krachtig en geeft een overal zeer tevreden gevoel. Niet voor niets is het uitgeroepen tot winnaar van de Glass Key Award, de beste Zweedse misdaadroman van het jaar.

Geschreven bij De schimmenjager

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Het verhaal beslaat een periode van 75 jaar en speelt zich af in vier verschillende periodes. Hierdoor moet je ook vier verschillende hoofdpersonages leren kennen. Maar dit heeft Grebe erg goed gedaan. Je leert de personages makkelijk en goed genoeg kennen en ondanks dat er iedere keer nieuwe personages geïntroduceerd worden, had ik nergens het gevoel dat ik de draad kwijt was. Dit heeft zij echt perfect gedaan.

Het verhaal gaat aan de ene kant over een gruwelijke seriemoordenaar, maar aan de andere kant ook over emancipatie en de rol van werkende vrouwen en hoe die in de loop der jaren veranderd is. Je ziet dat de vrouwen steeds meer rechten krijgen, maar dat er toch nog vaak tegenwerking is als er een vrouw niet in het ‘gelid’ loopt.

Het verhaal is zoals gezegd opgebouwd in vier delen. En hierin merk je dat Grebe echt talent heeft. Het eerste deel van Elsie is maar kort, maar blijft wel gedurende het hele verhaal een belangrijke rol spelen. En hierdoor wil je ook meer weten en blijft je nieuwsgierigheid geprikkeld. Het tweede deel met Britt-Marie is meer een whodunit, maar hier merk je dat vooral de positie van Britt-Marie de hoofdtoon voert. De zoektocht naar de moordenaar is meer een zijdelings spoor, maar dat is wel passend doordat Britt-Marie niet serieus genomen wordt door haar leidinggevende. De verhaallijn van Hanne Lagerlind-Schön wordt dan echt een thriller die het echt spannend maakt en vanaf dat moment was het een echte doorlezer. Het boek aan de kant leggen kon toen echt niet meer.

Na de ontknoping volgt nog een geweldige epiloog die het verhaal echt afsluit en die je laat inzien waarom Grebe juist op deze manier haar boek geschreven heeft. Ik vind het erg goed gedaan en ik las haar eerdere boeken al met veel plezier, maar na het lezen van ‘De schimmenjager’ weet ik dat Grebe tot een van de favorieten is gaan behoren.