De tuin van de avondnevel

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Teoh Yun Ling, een gepensioneerde rechter is na 34 jaar weer terug in Yugiri: De tuin van de avondnevel. Aritomo, die ooit hovenier van de keizer was, is al 34 jaar dood en heeft zijn huis, tuin en bezittingen aan Yun Ling nagelaten. Zij besluit om, voor ze haar geheugen en haar vermogen taal te begrijpen zal verliezen aan een hersenaandoening, haar herinneringen aan haar kennismaking en tijd met de Japanse hovenier op papier te zetten. Het verhaal van hoe ze ondanks haar hekel aan Japanners, door de oorlog en haar tijd in het Jappenkamp, een hechte band weet op te bouwen met de mystieke Aritomo. En hoe hij haar de kunst van het Japans tuinieren bijbrengt, omdat ze als eerbetoon aan haar zus, die het Jappenkamp niet heeft overleefd, een tuin wil aanleggen zoals de zusjes in het kamp steeds fantaseerden en wat ze daar op de been hield.

Wat volgt is een mystiek verhaal waar je in meegezogen wordt, een verhaal dat door het prachtige poëtische taalgebruik van de auteur leest en voelt als een sprookje, maar waarin de harde realiteit van de Tweede Wereldoorlog en de communistische guerrillaoorlog beschreven worden.
Het verhaal van Yun Ling gaat heen en weer tussen heden; de ontmoeting met een professor die wil schrijven over het leven en werk van de hovenier van de keizer en hoe Yun na aandringen van een oude vriend besluit om haar eigen verhaal op te schrijven voor ze haar geheugen kwijtraakt, en verleden; haar moeizame kennismaking met Aritomo, hoe ze langzaam een steeds hechtere band krijgen en hoe ze probeert in het reine te komen met het feit dat zij als enige overlevende uit het Jappenkamp gekomen is waar zij en haar zus gevangen zaten.

Ik heb erg lang over dit boek gedaan door privéomstandigheden, maar ben tot de conclusie gekomen dat het ook eigenlijk wel goed was om dit boek zo intens bewust te lezen. De tuin van de avondnevel ís namelijk een verhaal om langzaam tot je te nemen, de mooie zinnen moet je echt absorberen, het is zo prachtig geschreven. Aan de ene kant het vredige sprookjesachtige paradijs, Yugiri, en aan de andere kant de wrede guerrillaoorlog en de oorlogsherinneringen van Yun Ling en de professor die je weer doen beseffen wat voor immens effect oorlogen hebben op de mens en dat goed en slecht niet altijd heel ver uit elkaar liggen.
De tuin van de avondnevel is een boek dat me nog steeds te pakken heeft, me diep geraakt heeft en me nog heel lang zal bijblijven!

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

De tuin van de avondnevel is een aangrijpend verhaal in een mysterieuze setting. De sfeer komt erg overeen met de verhalen van Hella Haasse. De door elkaar lopende verhaallijnen zijn goed in elkaar gevlochten. Het leest door alle omschrijvingen niet heel vlot, maar dat is zeker geen nadeel.
Absoluut een aanrader voor iedereen die houdt van mooie, rijke en dierbare boeken!

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Tan Twan Eng heeft een bepaalde stijl waar je in het begin wel even aan moet wennen . Vooral qua namen en de tijd waarin het zich afspeelt gaat langzaam. Je wordt meegenomen terug in de tijd van kort na de 2e WO en wat de Japanners met haar en haar familie hebben aangedaan.De gebeurtenissen in haar leven worden opgeroepen door Nakamura Aritomo die haar in dienst neemt als leerling hovenier om een Japanse tuin aan te leggen. Cultuur en geschiedenis komen ruim aan bod in dit verhaal.De confrontaties met haar verleden roepen om vergiffenis en dingen op een bepaalde manier verwerken zodat je het kan gaan loslaten. Tijdens het lezen van dit boek lijkt het of je jezelf midden in verhaal zit en toekijkt wat er zich allemaal afspeeld. Er straalt een enorme rust uit tijdens het lezen van dit boek .

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

De tuin van de avondnevel is het verhaal van Teoh Yun Ling, zij is geboren in 1923 op Penang, een eiland aan de N.W. kust van Maleisië. Zij is van Chinese afkomst. Yun Ling heeft 40 jaar gewerkt als onderzoekster van het oorlogstribunaal en rechter in Kuala Lumpur. Een van de weinig vrouwen in die functie, zij gaat met vervroegd pensioen en ze is ziek.

Na 35 jaar keert Yun Lang terug naar Yugiri (avondnevel), naar het huis en de tuin waar zij veel mooie herinneringen aan heeft en wat ze heeft geerfd van Nakamura Aritomo. Daar besluit ze haar levensgeschiedenis op te schrijven voordat het te laat is, en het landgoed met de tuinen weer op te knappen.

Yun Ling heeft drie jaar samen met haar zus Yun Hong in een Jappenkamp gezeten. Yun Ling is de enige overlevende. Het is een vreselijk verhaal over haar verblijf niet onder woorden te brengen. Het beheerst nog steeds haar leven, vooral fysiek. Maar Yun Ling heeft ook een belofte gedaan aan haar zus en die wil ze inlossen. En dat is een Japanse tuin aan leggen. Deze gedachte en fantasieen over zo'n tuin heeft hun door de tijd in het kamp geholpen. Overleven in een Jappenkamp door Japanse tuinen te maken in je hoofd. (bizar)

Na het einde van de oorlog keert Yun Ling terug naar Majuba, waar vrienden wonen van haar ouders. Majuba is een grote theeplantage in de bergen op zo'n vier uur rijden van KL. De buurman van Majuba is Nakamura Arimoto een hovenier van de keizer en bekend om zijn tuinen. Zij wil aan Arimoto vragen om een tuin te ontwerpen voor Yun Hong. Hij weigert die opdracht in plaats daarvan neemt hij Yun Ling aan als leerling zodat zij de tuin kan maken. Arimoto leert haar alles, de gebruiken en rituelen die bij zo'n tuin horen. Er wordt niets opgeschreven alles zit in het hoofd en de tuin zelf geeft aan hoe het moet worden. (wist niet dat er zoveel bij komt kijken heel fascinerend) Door met Aritomo te werken ontstaat er vertrouwen en vriendschap, een opvallende vriendschap, een kampoverlevende en een Jap.

Je wordt ondergedompeld in de pracht en de natuur van Maleisië. De geschiedenis WO II en de communistische opstand. Je ruikt het oerwoud met zijn betoverende kleuren en magie. Alles wordt zo mooi en intens beschreven, mooi woordgebruik. Vooral de deskundigheid over de Japanse tuin is geniaal. Het geeft meerwaarde aan het boek. Een aanrader.

"Het begint zachtjes te regenen, de huid van de vijver krijgt kippenvel."

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Malaya, het huidige Maleisie, is het toneel van deze bijzondere roman. Rechter Teoh neemt afscheid van haar functie als rechter in Kuala Lumpur en keert terug naar de Cameron hooglanden van Maleisie waar ze eerder woonde. Ze is ziek en wil afronden wat ooit eens is begonnen.
Het is een compleet verhaal, maar het wordt in delen verteld. Na het begin van rechter Teoh, wordt de vrouw weer Yun ling. Ze zit vol herinneringen. Ze is van Chinese afkomst, maar woont al haar hele leven op Malaya, samen met haar vader, haar moeder en haar zus Yun Hong. De problemen beginnen als de Japanners het eiland innemen. Ze weten nog tijdelijk een veilig heenkomen te vinden, maar worden opgepakt. Yun Ling en Yun Hong worden geblinddoekt naar een kamp gebracht, waar allen Yun Ling levend vandaan komt. Met die herinneringen moet ze leren leven.
Om de nagedachtenis van haar zus levend te houden wil ze een Japanse tuin maken en daarvoor komt ze (tijdens de noodtoestand ingesteld na het einde van de oorlog met Japan) terecht in de Hooglanden bij Naramuka Arimoto, ooit hovenier van de keizer. Ondanks haar afkeer van Japanners ontstaat er een band tussen haar en Arimoto. Ze blijft veel langer bij hem dan verwacht, tot hij verdwijnt.
De hoofdstukken wisselen constant af in tijd en het is soms lastig te volgen in welk deel van de geschiedenis het verhaal speelt. Yun Lingh realiseert zich dat wat zij weet alleen in haar hoofd zit en dat het verhaal niet verloren mag gaan, en daarom schrijft ze het op. Als lezer lees je haar verhaal met haar mee over haar relatie met Aritmoto en zijn kunsten, maar ook over haar vrienden op de theeplantage naast de tuin Yugiri.
Maar hoe gruwelijk de geschiedenis is geweest, Tan Twang Eng weet het op passende wijze te verweven in het verhaal. Het wordt wel genoemd en beschreven en is een wezenlijk onderdeel van de geschiedenis van Yun Ling en het land Malaya, maar in dit boek is het ondergeschikt aan het werkelijke verhaal.
Duidelijk is dat het in dit boek draait om vergeving en leren omgaan met herinneringen. Yun Ling heeft haar verleden nooit kunnen loslaten of accepteren. Nog steeds zit er boosheid in haar. Nu ze oud is en terug kijkt op haar leven en alles onder woorden weet te brengen, kan ze berusten, accepteren, vergeven en afsluiten en doet dat op een mooie manier.
Van begin tot einde word je als lezer gevangen door de sfeer die het boek uitstraalt. De rust van de Japanse tuin van Arimoto, de beschrijvingen van Japanse gebruiken, de kunst van houtsnedes en Japanse tatoeages, het leven op de thee plantage, het is allemaal zo geschreven dat er een gevoel van hoop en liefde ontstaat.
Ondanks de heftige geschiedenis van een land als Malaya, waar zowel de Japanners en daarna de terroristische communistische rebellen hebben huisgehouden, is het een verhaal vol hoop met een mysterieus randje en dat de werkelijke rol van Arimoto nog een vraagteken blijft past daar uitstekend bij.

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Ik las het boek op de leeskring en toen moest het terug en ik kon er geen afscheid van nemen. Binnen een dag had ik het weer in handen dank zij Bol.com

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Goede kwaliteit, dat is wat ik er goed aan vind.

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Het boek De tuin van de avondnevel werd mij enige tijd geleden in de schoot geworpen. Het werd dus wel eens tijd het boek ter hand te nemen en te lezen.

Het is het verhaal van een vrouw die opgroeide in Malaya, tijdens de oorlog onder erbarmelijke omstandigheden in een Japans kamp (waarvan ze de enige overlevende was) opgesloten zat en in de jaren na de oorlog als rechter werkte. Om de nagedachtenis van haar zus te eren, is ze vastbesloten om een Japanse tuin aan te leggen en eindigt ze als leerling bij een beroemde Japanse tuinman.

Deze roman is prachtig geschreven. Het verhaal wordt voornamelijk verteld rond de hooglanden van Maleisië op een theeplantage, vlakbij de jungle. Tan Twan Eng geeft je het gevoel dat je er echt bent.

Er is één verteller, maar twee verhaallijnen die prachtig en natuurlijk in elkaar overlopen. Toch is er een maar… ik vond er weinig vaart in het verhaal zitten. Ik had moeite om geïnteresseerd te blijven wat resulteerde in het boek heel vaak weg te leggen. Ondanks dat het verhaal mijn aandacht moeilijk wist vast te houden heeft de auteur kunst, oorlog, geschiedenis, geweld en liefde uitstekend gecombineerd.

Geschreven bij De tuin van de avondnevel

Mooie, sfeervolle roman over wat een oorlog kapot kan maken en hoe heling misschien toch mogelijk is.

Geschreven bij De tuin van de avondnevel / e-boek

een van de mooiste boeken die de afgelopen ooit heb gelezen.
O.a. verwerking, acceptatie, vergeving, rouw, relativering en bezinning tegen een achtergrond van oorlogservaringen in jappenkamp, maar ook ouder worden in het algemeen.