De Welwillenden

Geschreven bij De Welwillenden

Ik heb werkelijk getwijfeld, of ik dit boek zou aanbevelen. Want laten we wél wezen: het voelt niet lekker een slordige 900 bladzijden te moeten dóórdringen in het verhaal van de genocide tijdens de tweede wereldoorlog. De roman heeft veel stof doen opwaaien, en dat is misschien al een vingerwijzing; want het verhaal raakt diep, slaat bijna wonden in de lezer. Littell slaagt erin de argeloze lezer zélf in de poel van de holocaust te doen stappen. Dat lukt hem door de lezer in het verhaal te duwen via de hoofdpersoon, die als schijnbare toeschouwer de horror meemaakt, en gaandeweg steeds meer wordt weggezogen in de drek van het beschrevene. En die hoofdpersoon, Aue, verwordt van toeschouwer tot opportunist, van opportunist tot dader. De lezer die de verhaallijn volgt, ontkomt er dan ook onwillekeurig niet aan: hij voelt zich bij tijd en wijle bijna medeplichtig aan wat wordt beschreven.
En dat is misschien wel het knapste aan deze roman. Want het verhaal raakt aan het grote thema van verantwoordelijkheid, óók de verantwoordelijkheid van de lezer. Soms maakt dat onpasselijk. En ook minder argeloos! Dus toch maar: ja, lezen dit boek! Mars van Leent.

Geschreven bij De Welwillenden

Ik heb werkelijk getwijfeld, of ik dit boek zou aanbevelen. Want laten we wél wezen: het voelt niet lekker langdurig te porren in het verhaal van de genocide tijdens de tweede wereldoorlog. De roman heeft veel stof doen opwaaien, en dat is misschien al een vingerwijzing; want het verhaal raakt diep, slaat bijna wonden in de lezer.
Littell slaagt erin de argeloze lezer zélf in de poel van de holocaust te doen stappen. Dat lukt hem door de lezer in het verhaal te duwen via de hoofdpersoon, die als schijnbare toeschouwer de horror meemaakt, en gaandeweg steeds meer wordt weggezogen in de drek van het beschrevene. De lezer ontkomt er vervolgens niet aan: hij voelt zich bij tijd en wijle bijna medeplichtig aan wat er wordt beschreven. En dat is misschien wel het knapste van deze roman. Want het verhaal raakt aan het grote thema van verantwoordelijkheid, óók de verantwoordelijkheid van de lezer. En soms maakt dat onpasselijk. Dus toch maar: ja, lezen dit boek!

Mars van Leent.

Geschreven bij De Welwillenden

Het boek is wat mij betreft een 'must read' voor iedereen die zich afvraagt hoe het kan dat mensen tot wreedheden in staat zijn, en die zich afvraagt hoe dat bij zichzelf zit.
Je zou dit boek eigenlijk alleen al om de proloog moeten lezen. Hierin zet de hoofdpersoon uiteen wat volgens hem verantwoordelijkheid inhoudt. In het verhaal van een SS-officier, die nauw betrokken raakt bij de jodenvervolging, is dat volgens mij ook een van de belangrijkste thema's: wanneer en in hoeverre draag je verantwoordelijkheid. De kracht van het boek is dat het die vraag ook bij de lezer oproept; niet voor niets spreekt de hoofdpersoon de lezer aan als 'mensenbroeder'. De uiteenzettingen zijn soms inderdaad wat lang, maar dragen volgens mij ook bij aan dat thema. Zo wordt uiteengezet dat de vraag over verantwoordelijkheid op ontzettend veel manieren kan worden bezien. En daarnaast biedt het boek voldoende luchtigheid om het leesbaar te houden. Dat is ook wel nodig, omdat tevens de meest verschrikkelijke gruwelijkheden worden beschreven. Ik heb mij door de eerste 100 pagina's heen moeten worstelen. Daarna went het wel, wonderlijk genoeg. Maar daarin loopt je als lezer weer parallel met de hoofdpersoon.

Geschreven bij De Welwillenden

Niet eerder een boek gelezen dat zo beklemmend, verbijsterend, overweldigend is. Het contrast tussen de droge, feitelijke bureaucratische discussies en de enormiteit van hun handelen, zorgt voor onderhuidse spanning die fysiek voelbaar is tijdens het lezen. De fysieke ineenstorting van de hoofdpersoon die aan zijn geestelijke instorting voorafgaat, doet denken aan Raskolnikov in Misdaad & Straf. Dit boek is niet aan te raden, ieder moet voor zichzelf uitmaken of hij/zij deze uitputtende leeservaring wil ondergaan. Ik vind het een boek van de literaire buitenklasse.

Geschreven bij De Welwillenden

Ondanks dat de hoofdpersoon van het boek, de voormalige SS-er Max Aue, een weinig-sympathiek persoon is, is zijn levensverhaal onthutsend en boeiend tegelijk.
De manier waarop de weg naar de SS-top langzaam wordt beschreven, een weg die bijna aan elkaar hangt van toevalligheden en niet zozeer het resultaat is van een bewuste keuze, is bijna menselijk te noemen.
De gruwelijkheden aan het Oostblok zijn niet erg bekend in Nederland, maar dit boek kan dat zeker veranderen.
Het boek is té lang om in één ruk uit te lezen maar dat zegt verder niets over de aantrekkingskracht van het verhaal.
Een boeiend en veelbelovend debuut van Jonathan Littell.

Geschreven bij De Welwillenden

dit is een verschrikkelijk en goed boek. Een geweldig anti-oorlogsboek. Tot in detail wordt beschreven hoe het leven verloopt van een jongeman de kiest voor een systeem dat verwerpelijk is. Hij kiest uit volle overtuiging en wil zijn zijn niet verloochenen. Hij komt van een kouwe kermis thuis. Hij maakt verschrikkelijke dingen mee en moet verschrikkelijke handelingen verrichten, want bevel is bevel.
Hij laat wel menselijkheid zien, maar dat is vechten tegen de bierkaai.
Ook laat dit boek zien wat oorlog met mensen kan doen. Zowel met de hoofdpersoon, als met de mensen om hem heen.
Het detail lijkt soms tot op de millimeter, maar zo beleef je wel zijn gevoel intens.

Geschreven bij De Welwillenden

Boek over Maximiliaan Aue die vertelt over wat hij tijdens de tweede wereldoorlog heeft meegemaakt, gedaan, ondergaan. Hij was aanwezig in het Oosten tegen Rusland, Hongarije, Polen, Berlijn.
Hij is geschokt door het vermoorden van de joden, maar tegelijk doet hij eraan mee en doet hij ook geen poging om het tegen te houden. Omdat alle jonge mannen aan het front zitten, zijn er geen arbeiders meer om oorlogsmateriaal te maken. Daarvoor zouden de Joden dan weer wel goed genoeg zijn, om zwaar werk te verrichten, maar ze zijn er te zwak voor, krijgen onvoldoende eten, mogen niet ziek worden of geblesseerd geraken want dat betekent meteen het einde.
Dit boek schrijft heel gedetailleerd hoe dat doden gaat, dat maakt dit een erg hard boek, een zwaar boek, een dik boek.

Een absoluut topboek. Een geweldige combinatie tussen fictie en historische realiteit. Mooi geschreven, spannend en inhoudelijk correct.

Het boek geeft goed weer hoe de Nazi's te werk gingen bij het vermoorden van miljoenen mensen ( niet alleen joden) Hoewel het een dikke pil is leest het boek ondanks het ongemakkelijke onderwerp van de jodenvervolging en vernietiging hier van 'gemakkelijk' weg. Littel weet de juiste toon te vinden in zijn verhaal. Verplichte kost voor wie geschiedenis geeft op de middelbare school en voor iedereen die het Nazi verhaal van Duitse zijde wil leren kennen. Wel heb ik de rangen van de Duitse SS, SD en wehrmacht even uitgeprint deze staan achterin het boek Of op wikipedia..

Geschreven bij De Welwillenden

Als je WO II niet zelf hebt meegemaakt, is het lastig om de jodenvervolging te begrijpen. Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk dat mannen die voordien een burgerlijk leven leidden met gezin en kinderen, in staat bleken om onschuldige mensen te vermoorden? Hadden ze dan echt geen geweten of waren het allemaal sadisten en anti-semieten?

Deze weergaloos goed geschreven roman geeft daarop een antwoord: het beschrijft de bureaucratische machinaties die leidden tot de holocaust.