De witwasser

Zakenbankier Jeen Mansveld verdrinkt in de nacht onder merkwaardige omstandigheden in het zwembad van zijn villa in Zuid-Frankrijk. De agenten van de gendarmerie voeren een routinematig gesprek met zijn weduwe Ghislaine de Villiers, een omhooggevallen vrouw. Haar antwoorden op de vragen van de politie zijn snibbig en koel. De weergave van het gesprek is zo fraai, dat de kilte ervan voelbaar is. Die heerste ook in haar huwelijk met Jeen.

Officier van justitie in Amsterdam Rhonda Zander bezoekt beroepshalve de uitvaartbijeenkomst van Mansveld omdat zij het gevoel heeft dat de Franse autoriteiten het onderzoek naar de doodsoorzaak te gemakkelijk afsluiten. Aldaar is een opvallend incident dat tot nadenken stemt. Rhonda ontmoet ter plaatse enkele opmerkelijke personen: de boezemvrienden van Jeen Jan Willem Schoots en Hans-Onno van Boetselaer, en de advocaat Ebbe Wolfswinkel.

Dan gaat het verhaal drie jaar terug in de tijd. Plaats van handeling is de Bilderbergconferentie in Portugal waar Jeen Mansveld een bijzondere ontmoeting heeft met de verleidelijke (nomen est omen) Russische bankier Alexia Sjarapova, die verregaande gevolgen zal hebben. Mansveld is zakenbankier bij Kellermann, Bollinger & Mansveld en gaat uit dien hoofde om met omvangrijke geldstromen.
Rhonda besluit in samenspraak met hoofdofficier van justitie Rutger Jan Bloembergen verder onderzoek in Frankrijk te gaan doen. Haar gesprekken met haar Franse collega Jeanne Benoit leveren vooralsnog niet veel op evenals haar naspeuringen bij de villa van Mansveld. Dan richt ze zich op het eeuwenoude Italiaanse klooster Trisulti waar zich schimmige zaken afspelen rond het extreem rechtse Instituut voor het Avondland onder leiding van een zekere Steve (een figuur geënt op de voormalige adviseur van Donald Trump Steve Bannon) en de criminele Rus Jevgeni Prigozjin. Bij haar verblijf in Italië ontmoet ze bij toeval Wolfswinkel weer die curator is in het faillissement van de onderneming van Hennie ter Mors. In de boedel daarvan blijken grote geldstromen te zijn weggesluisd, en het spoor leidt Ebbe naar hetzelfde klooster. Er volgen boeiende ontwikkelingen waarin diverse maatschappelijke misstanden een rol van betekenis spelen. De ontknoping van het verhaal is zeer onderhoudend en spannend.

Roel Janssen is een goed ingevoerde kenner van dit onderwerp. Dat wordt de financieel onderlegde lezer al snel duidelijk. De schrijver heeft een heldere, soepele schrijfstijl zonder opsmuk. Razendsnel voert hij de lezer mee in de materie die allesbehalve saai wordt beschreven. Het louche financiële trapezewerk is voor elke geïnteresseerde lezer probleemloos te volgen. De schrijver lardeert de gebeurtenissen regelmatig met mooie sfeerbeschrijvingen van zowel personages en hun handelen als de omgeving en de natuur.

“Het panorama dat zich voor haar uitstrekt is als een impressionistisch schilderij, met glooiende heuvels, knoestige olijfbomen en statige cipressen.“

Enorme geldstromen, belastingontwijking en –ontduiking met behulp van allerhande witteboordencriminelen en daarmee soms gepaard gaande niets en niemand ontziende handelingen vormen de kern van het boek. Janssen heeft er een boeiende thriller omheen geweven die in niet onbetekenende mate gestoeld is op echte feiten. Daarop heeft hij zijn fantasie losgelaten en daarmee de nodige fictie toegevoegd. In een uitgebreide verantwoording aan het eind van het boek geeft de schrijver de lezer de nodige handvatten voor het feitelijke deel van het verhaal, als die al niet zijn onderkend.

“De witwasser” is een boeiende financiële thriller die als zeer goed wordt beoordeeld en daarmee vier witgewassen sterren verdient.

Wat ik vooral goed vind: spannend, fantasierijk.

Spannend en interessant boek om te lezen. Het verhaal geeft een kijkje in een luxe leven dat goed tot de verbeelding spreekt. Naast veel spanning, krijg je ook een eenvoudig beeld over enkele financiele constructies. Boek leest gemakkelijk weg.