Descartes in Amsterdam filosofische detective

Vlot geschreven en een spannend verhaal. Als lezer kun je je voorstellen hoe het oude Amsterdam eruit gezien heeft en je leert ook nog wat van de geschiedenis van de stad en over het gedachtegoed van Descartes.

Een vlot geschreven boek, met een diepgang en betrouwbare historische feiten. Slecht weer buiten? Geen punt, neem een lekker kop koffie, dekentje en ga samen met Rene op avontuur in oud Amsterdam!

houtig taalgebruik en vol fouten. zoals mr held die zijn weegs gaat en even later toch van de partij blijkt te zijn. killing, voor een thriller. en dat filosofische...dat valt ook wel mee.

Was een cadeau. De jarige was blij en vond het een goed boek.

spannend en leerzaam

Erg leuk dit kijkje in het Amsterdam van de gouden eeuw.
Het raadsel is aardig maar ook erg leuk wat je meekrijgt over het bestuur, de handel en de rechtspraak in die tijd.
Vooral ben ik nu wel nieuwsgierig naar hoe het de hoofdpersonen zal vergaan; die worden kleurrijk neer gezet.
Hopelijk komt er een vervolg!

De sfeer van Amsterdam rond 1634 staat voorop. Het verhaal is goed en mooi beschreven. Je leest het boek in twee dagen uit. Descartes komt als filosoof niet zo geweldig goed naar voren en als wiskundige helemaal niet. Het wordt wel benoemd maar daarbij blijft het ook. Contacten met overige grootheden zoals Mersenne zijn interessant. Een min puntje vind ik dat je soms het idee krijgt dat sommigen een wel heel erge 21e eeuwse houding en gedachte erop na houden. De verschilende geloofsovertuigingen worden zeer zorgvuldig, interessant en goed beschreven.
Een thriller kan ik het niet benoemen maar het leest wel goed genoeg weg en is in mijn ogen nergens saai of traag, maar juist onderhoudend

Trage start, wanneer je niet veel weet van die periode in de geschiedenis lijken sommige zaken vreemd. Later in het boek wordt het alsnog een pageturner.

Het boek viel me nogal tegen. Het verhaal loopt traag, onder andere door onnodig lange uitweidingen (zoals de Arminianen versus de Gomaristen). Pas tegen het eind kwam er een béétje vaart in.
Ik proefde weinig sfeer; ik had een beetje op Sherlock Holmes-achtige sfeertekening gehoopt.
De referenties aan Descartes' denkbeelden zijn nogal oppervlakkig.
Het taalgebruik is verre van onberispelijk, met fouten als 'niet in het minst' waar de schrijver het tegenovergestelde 'niet het minst' bedoelt, en het lelijke modieuze gebruik van 'gaan' in plaats van 'zullen' wat leidt tot een taalgedrocht als: 'Die gaat u nooit meer te pakken kunnen nemen.'