Devil May Cry

Shinji Mikami heeft zijn goede reputatie voor het maken van geweldige driedimensionale actie-avonturengames welverdiend. Vooral de Resident Evil-serie heeft de producent van Capcom tot meester verheven in de kunst van het maken van games met een grafische verhaallijn. Devil May Cry was in eerste instantie een vervolg op Resident Evil, maar al gauw maakte de spannende, huiveringwekkende gameplay van de overlevings-horrorserie plaats voor iets nieuws, namelijk actie die boordevol wapens en vlijmscherpe messen zit. De game heeft dan ook meer weg van Tekken dan van de enge overlevings-voorloper. Het verhaal gaat over een jonge man, Dante, die een winkeltje met occulte artikelen runt en een raar, opvallend kapsel heeft. Toch kun je hem geen Goth noemen, want Dante is bepaald geen watje. Hij is half mens en half demoon en de zoon van de legendarische duistere ridder Sparda. Bovendien is hij gezegend met grote vuurwapens en een zelfs nog groter zwaard. Net als zijn vader is Dante uitverkozen om een nieuwe, opdoemende macht in de Onderwereld te verslaan. Hij moet zich nu naar een mysterieus kasteel begeven om zijn lot te bezegelen. Dante's lot is om zich een weg te banen door 23 missies vol ultraboosaardige tegenstanders en om als eerste toegang te krijgen tot de Onderwereld om dan de bewoners aan stukken te scheuren. Er moeten puzzels worden opgelost, maar eigenlijk moet je in de game voornamelijk alles en iedereen die je pad kruist, uit de weg ruimen met een zwaard en vuurwapens. De vijanden in de game lopen uiteen van griezelig tot simpelweg weerzinwekkend, maar van de huiveringwekkende Marionetten zul je het meeste last krijgen. Ze worden beschermd door een duivelse reeks ijzingwekkende wezens. In tegenstelling tot Resident Evil is de hoofdfiguur in Devil May Cry een behendige en effectieve strijder. Dante kan tussen zijn wapens en zijn zwaard wisselen wanneer hem dat uitkomt. Dit betekent dus dat je verschillende wrede aanvalscombo's kunt bedenken om korte metten te maken met je tegenstander. De klassieke taktiek is je ongelukkige tegenstander in de lucht te meppen en hem daar te houden door beide pistolen, die onbeperkte munitie hebben, te ontladen op zijn weerloze lichaam. Dante begint met een indrukwekkend arsenaal aan bewegingen en wapens en aan het einde van elk level kan hij van beide iets nieuws kopen. Tegen de tijd dat je uit het kasteel bent ontsnapt en in de onderwereld bent, zul je er een verbijsterende collectie aanvalscombo's verzameld hebben. En je zult ze allemaal moeten gebruiken om te overleven. Een van de nuttigste vaardigheden van Dante is de 'Devil Trigger'-mode, die zijn aanvalssnelheid verdubbelt en een aantal allesverwoestende speciale aanvallen uitvoert. Helaas moet Dante meer een demoon worden om de Devil Trigger-mode te kunnen gebruiken. Daarbij komt nog dat hij hier maar voor bepaalde tijd in kan blijven, wat een tactisch element toevoegt aan de gameplay. Devil May Cry ziet er net zo prachtig uit als een Resident Evil-game en heeft een driedimensionale actie-gameplay die erg veel weg heeft van één-tegen-één-vechtgames als de Tekken- en de Virtua Fighter-serie. Het besturen van Dante is een lust dankzij een uitgebreid scala aan beschikbare bewegingen en het gemak om ze aan elkaar te koppelen in allesvernietigende combobewegingen. Geen enkele andere driedimensionale actiegame kan tippen aan het tempo en de gevarieerde gameplay van Devil May Cry. Het is gewoon één van de mooiste PlayStation 2-games tot nu toe. Sterk aanbevolen.