Dionis Chrysostomi Opera Graece

Ronnie James Dio, eigenlijk Ronnie Padavona, wordt
geboren in Portsmouth, New Hampshire, en groeit op in Cortland, New York. Op zesjarige leeftijd
begint hij trompet te spelen en ontwikkelt daarmee een ademhalingstechniek die hem later in zijn
carrière als hardrock-zanger goed van pas zal komen. Zover is het pas als hij via piano en basgitaar,
alsmede de groepen The Vegas Kings, Ronnie & the Rumblers, Ronnie & the
Redcaps, Ronnie Dio & the Prophets en The (Electric) Elves, medio '70 de hardrock-
groep Elf begint, waarin zijn neef David Feinstein (later in The Rods) gitaar speelt. Tijdens een
auditie voor Columbia Records (Cbs) trekt Elf de aandacht van Deep Purple-leden Roger Glover en
Ian Paice, hetgeen haar achtereenvolgens een produktie-aanbod voor Elf, een aantal tournees
met Purple en een contract met Purple Records oplevert. Glover produceert ook Carolina County
Ball en Trying To Burn The Sun en is dermate gecharmeerd van Dio's stemgeluid dat hij de man zijn
solo-single Love Is All laat zingen, het plaatje waarmee hij voorjaar '75 een wereldhit scoort.
Wanneer gitarist Ritchie Blackmore mei '75 uit Deep Purple stapt, transformeert hij Elf tot zijn
begeleidingsband Rainbow en neemt daarmee ogenblikkelijk het album Ritchie Blackmore's
Rainbow op, een plaat waarop Dio voor het eerst zijn krachtige, alles omver blazende strot goed in
het vinyl weet te krijgen. In de daarop volgende jaren ontwikkelt Dio zich bij Rainbow tot een van
de meest heavy hardrock-zangers, die door het melodieuze tegenwicht van Blackmore tot grote
hoogten weet te stijgen. Na de elpee Long Live Rock And Roll blijkt Dio zich niet langer met
Blackmores koers te kunnen verenigen en stapt hij op. Voorjaar '79, enkele maanden na zijn
vertrek bij Rainbow, treedt hij toe tot Black Sabbath, welke groep hij met zijn grenzeloze power en
goddelijke uitstraling een nieuwe levensinjectie toedient. Binnen drie jaar komt het echter tot een
machtsstrijd tussen Dio en Sabbath-gitarist Toni Iommi, die op de plaat beter werkt dan
daarbuiten. Dito besluit, met medeneming van drummer Vinnie Appice, zijn eigen band op te
richten, die eenvoudigweg Dio gaat heten. Begin '83 debuteert de groep, die verder bestaat uit ex
Rainbow-bassist Jimmy Bain en voormalig Sweet Sava-gitarist Vivian Campbell, op verpletterende
wijze met Holy Diver, waarop de van Black Sabbath bekende logge ritmes en hoog opgetrokken
gitaarmuren op vernuftige wijze voorzien worden van aan Rainbow refererende melodielijnen.
Binnen de kortst mogelijke keren weet de groep Dio dan ook door te stoten tot de hardrocktop.
The Last In Line, waarop de groep naar het zich laat aanzien permanent is uitgebreid met toetsenist
Schnell, doet die status eer aan door met name vocaal en gitaristisch meer risico's in te bouwen.
Het songmateriaal daarentegen blijft bij deze ontwikkelingen lichtelijk achter. Die tendens zet zich
voort op het teleurstellende Sacred Heart, waarna in april '86 Campbell uit de groep wordt gezet
en vervangen door de van Giuffria afkomstige Craig Goldie, die met de groep in contact komt
tijdens het door Dio opgezette Hear 'n' Aid-project voor Ethiopië. Op Dream Evil blijken zijn
invloeden te variëren van Yngwie Malmsteen tot nog verder terug: naar Ritchie Blackmore wel te
verstaan. Blijkbaar wil Dio in zijn eentje de oude Rainbow-stijl nieuw leven in blazen. Wanneer dit
een verkooptechnische misser van de eerste orde blijkt, is de breuk tussen Dio en Goldie een feit.
Na talloze audities besluit Ronnie het oorspronkelijke uitgangspunt van zijn band (oude rotten,
aangevuld met een jonge, Engelse gitarist) weer in balans te brengen door de achttienjarige
Rowan Robertson in te lijven.

Bron: OOR Popencyclopedie