Director's Cut

Als iemand als Kate Bush vertelt dat ze nog niet helemaal tevreden was over een aantal nummers, en deze gaat herbewerken, dan verwacht ik daar heel veel van. Haar albums bevatten geweldige, intelligente muziek met vaak rijke arrangementen.

Luisterend naar Director's Cut wordt ik zwaar teleurgesteld. Van de meeste liedjes zijn de arrangementen versimpeld, en is het tempo vertraagd. Daardoor zit er weinig kleur in dit album, en ook nog eens geen vaart. De bewerkingen zijn in mijn ogen uitermate ongeïnspireerd en ontstijgen het demo-niveau niet.

Ik heb echt geen flauw idee wat haar bezielde toen ze besloot om dit uit te brengen. Voor mij de eerste teleurstelling in haar hele oeuvre.

Helaas, ik vond haar laatste 2 cd's ook maar zo zo... De hele cd is gemaakt met een lage eentonige beetje slissende stem, weinig volume in haar stem en zonder haar fantastische exentrieke stemverheffingen. Die geluiden waarvan je ouders vroeger zeiden: "kan t wat zachter met dat kattegejank!" haha. Zo zie je maar weer, dat ze een jaartje ouder is geworden...
Al deze nummers vind ik 10x beter op de oude cd's, die worden gezongen met afwisseling en passie, een frisse mysterieuze jonge stem en meeslepende muziek! En denk erom ik ben een super fan, heb al haar cd's en dvd's, maar ik ben fan van de Kate Bush van toen... Het is niet slecht, maar anders.

Ik ben nu een jaar luisteraar van Kate's magische muziek. Ze heeft een charmante, Britse klank in haar stem wat mij zeer aanspreekt. Ook haar songteksten zijn altijd diepgaand, of juist humoristisch. Kate zelf is een ietwat mysterieus, apart en excentriek persoon. Ik mag haar daarom graag. Toen ik begin dit jaar hoorde over haar komende cd was ik dolblij, maar toen ik hoorde dat ze nummers ging her bewerken slikte ik toch wel even. Iedereen kent de nummers al meer dan 20 jaar zoals ze zijn, en er is niets vals aan. Wat moest er dan verandert worden? Na het beluisteren van Deeper Understanding, haar nieuwe single, was ik teleurgesteld. Ik vond het totaal niet pakkend. Het was langdradig, saai, raar en veel te kunstzinnig. Ik hou van die mysterieuze, leuke Kate. Ze moet niet met vreemde computerstemmetjes in haar muziek gaan werken! Nou waren er altijd al vreemde songs waarvan ik ietwat raar opkeek, maar dat terzijde. Want haar meeste nummers vind ik geweldig. Toen ik de cd binnen kreeg en in de cd-speler stak voelde ik me weer twijfelachtig. Ik vond het eigenlijk niets, ook al zijn sommige nummers wel aardig. De magie van 'This woman's work', 'Never be mine' en 'and so is love' is compleet verdwenen. Ze heeft alles langer en saaier gemaakt. Ze neuriet maar wat, omdat ze de tonen niet meer goed kan halen. Ik begrijp heel goed dat haar stem zwaarder is geworden, daarom vind ik dat ze niet meer moest teruggrijpen naar haar oude nummers maar nieuwe moet uitbrengen. Ze zegt zelf dat er nieuw materiaal aankomt, ik hoop niet dat we dan weer 5 jaar moeten wachten. Haar 's'-klank is anders geworden, viel mij op. Ze spreekt hem niet mooi uit zoals ze vroeger deed, het klinkt (met alle respect) alsof ze iets in haar mond heeft en niet goed kan praten. Al met al kan hij er mee door, maar ik vond het toch een tegenvallertje. Ik hoop dat ze het met nieuw materiaal goedmaakt, want ik vind dit erg jammer.

Wat een aangename verrassing is Director's Cut. Het schijfje bevat prima versies van ouder werk. Alles heeft meer lucht en Kate zingt wat losser waardoor haar af en toe wat onvaste stem eindelijk weer binnenkomt. Daarnaast klinken arrangementen en productie ook minder volgepropt en is te horen hoe goed de composities eigenlijk zijn.
SuperBallads als This Woman's Work en Moments of Pleasure zijn totaal nieuwe nummers geworden en hebben wat mij betreft daardoor alleen maar aan schoonheid gewonnen.
Niet dat te volgepropte gedoe maar gewoon prachtig.
Ook de andere nummers zijn naar mijn smaak allemaal verbeterd.
Gelukkig heeft Kate met deze plaat laten horen dat ze weer goeie muziek kan maken en minder hysterisch en overgeproduceerd te werk durft te gaan, wat een half jaar later resulteert in het verbluffende 50 Words For Snow. De aanzet tot 50 Words is al te horen op Director's Cut. Go Kate

Nadat het bekend werd wat het concept was van deze CD stond ik er nogal sceptisch tegenover, en ook de eerste single 'Deeper Understanding' heeft niet veel indruk op mij gemaakt. Nadat er previews van de liedjes openbaar werden gemaakt, had ik er meer vertrouwen in.

Toen ik de CD op 13 mei binnen kreeg, kon ik niet wachten om hem te draaien. Het intro, 'Flower Of The Mountain', is een indrukwekkende remake van haar 1989 single 'The Sensual World'. Het nummer bevat tekst uit het boek Ulysses van James Joyce, die zij in 1989 nog niet mocht gebruiken, en ontwikkelde daardoor haar eigen tekst. Voor deze nieuwe versie mocht zij de tekst wel gebruiken, en het resultaat mag er zeker wezen.

'Song Of Solomon' is ook zeker een van mijn favorieten op deze CD, en 'Lily' doet mij denken aan haar 'The Dreaming' periode. 'The Red Shoes' was een zekere verrassing, en ik denk dat vele fans op het einde het deuntje van 'Eat The Music' zullen herkennen.

Van de drie tracks die zij geheel heeft herwerkt, 'This Woman's Work', 'Moments Of Pleasure' en 'Rubberband Girl', vind ik 'This Woman's Work' helaas het minste. Het is een beetje langdradig geworden doordat het nummer zich over 6 minuten uitstrekt. 'Moments Of Pleasure' daarentegen is briljant, en doet mij sterk denken aan 'A Coral Room', de wijzigingen die zij heeft aangebracht maken het lied heel persoonlijk. 'Rubberband Girl' is een funky Rolling Stones-achtig nummer geworden.

Verder vind ik de productie prima, de muziek klinkt warm en zacht, en idem ditto voor Kate's stem.

Ik kijk erg uit naar het nieuwe studio album waar Kate aan blijkt te werken.

De nummers die ik van haver tot gort en weer terug ken, in een nieuw jasje. Geen super album, zoals The Dreaming of Hounds of Love dat voor mij wel is. Aangenaam, dat is het goede woord.
Moments of Pleasure werd regelmatig geskipt, is nu slepend mooi. Never be Mine blijft so-so. The Red Shoes is wat hoekiger in muziek en zang. Dat nummer kan het hebben, bij Top of the City is het breekbare van vroeger weg. Geen verbetering. Lily is juist wat brutaler geworden en wint daardoor aan kracht. Rubberband Girl heeft dezelfde opfrisser ondergaan.
Mixed feelings over deze director's cut, maar toch went het na 6 keer beluisteren.

Ik heb de cd beluisterd en ik vind de muziek erg goed. Kate Bush is een geweldige eenzelvige, briljante en soms niet te volgen kunstenares. Ik vind de cd een welkome en een goede hedendaagse aanvulling op haar repertoire. En zoals ze zelf heeft gezegd, als je de oude versie leuker vindt, luister je toch gewoon naar die muziek die ook erg goed was en nog steeds is..!

Geweldig, rijp warm stevig! en niet meer de Kate van toen, die toen misschien goed was voor toen..maar de vrouw van nu is dus alleen maar gegroeid.
Dapper en creatief om dan dit te doen, respect voor, want mensen gaan gauw kritiek leveren op herproductie omdat ze de verwachting koppelen aan vroegere ervaringen.
Mooie sterke versie..helemaal blij mee

Deze twee originele albums heb ik nooit zo bijzonder gevonden. Haar eerdere werk en ook Aerial boeiden me veel meer. Op één nummer na; This Woman's Work. Laat dat nou net het nummer zijn dat op deze CD volledig om zeep wordt geholpen. De rest is wat mij zeker verbeterd, maar spectaculair? Niet echt. Ik wacht met spanning op écht nieuw materiaal.