Een gat in de golven roman

Dit boek is het verhaal van Erik van der Veen, een man van begin zestig, die de laatste jaren zijn dagen doorbrengt in de jachthaven, op zijn zestien meter lange kotter, 'Gratias'. Zijn schip is oud, maar zeewaardig en tóch is Erik een schipper die nooit uitvaart. Het schip is voor Erik het enige onderkomen dat hij heeft, met benedendeks en ruimte waar hij kan vertoeven wanneer de dagen kouder worden en waar een simpel keukentje staat en hij ook zijn kooi heeft. Vrienden heeft hij niet en eigenlijk heeft hij ook niets omhanden. Zijn enige contact is Johan, de havenmeester.
Zijn dagen vult hij met lezen, slapen en nadenken over het verloop van het leven. In een korte periode maakt Erik kennis met Fons en Jannie. De drie komen regelmatig bij elkaar in de 'Gratias' en in hun gesprekken komt naar voren dat ze een overeenkomst hebben. Ze worstelen alle drie met gebeurtenissen uit het verleden en de impact die dat nu nog op hun leven heeft. Ze kunnen hun verhaal bij elkaar kwijt en maken afspraken om hun relatie in stand te houden. Op zekere dag besluiten ze om gedrieën, met een onduidelijk doel, met de kotter de zee op te gaan, met desillusie tot gevolg.
Voor een tweede verhaallijn is ook ruimte gemaakt. Dit draadje begint in 1966 en vertelt verhaal van de teener Erik, die al heel vroeg in de gaten heeft dat zijn ouders geen warm huwelijk hebben en langs elkaar leven. Ook de aandacht voor hun zoon is tanende, ze hebben hun eigen werk en bezigheden, en voor hem is de gezelligheid thuis ver te zoeken; het benauwd hem. Altijd moet het in huis stil zijn, vanwege de huisartspraktijk van zijn vader. Liever is hij bij zijn vrienden thuis, dan hen mee te vragen naar zijn eigen huis.
Omdat hij is gezegend met een 'knobbel' voor exacte vakken, wordt Erik door de vader van een klasgenootje gevraagd om zijn dochter bijles te geven. Erik is dan al een poosje heimelijk verliefd op Madelein en het duurt dan ook niet lang voordat ze zich een 'stelletje' kunnen noemen. Voor haar vader is het vanzelfsprekend dat Erik meegaat zeilen. Hij krijgt instructies tijdens een korte trip en in de zomer mag hij meezeilen naar Engeland. Tijdens de reis valt zijn droom letterlijk in het water. In het gat in de golven..........
De twee verhaallijnen lopen naast elkaar. De jonge Erik volgen we door de jaren heen en met het stijgen van zijn leeftijd komen de lijnen uiteindelijk bijeen en versmelten de jonge en de oude Erik naadloos met elkaar. Het verhaal eindigt waar het in de proloog mee begon. Het verhaal bijt zichzelf zogezegd in de staart.
In overdrachtelijke zin zie ik dit verhaal als een queeste. De zoektocht van Erik en het onvermogen om de opdracht die hij zichzelf stelt ook daadwerkelijk uit te voeren. Er zijn zoveel kansen aan hem voorbij gegaan, maar hij had nooit het vermogen om gehad om te pakken voor het grijpen lag.
De laatste drie zinnen van dit boek hebben ik met grote ogen en een uitroep (Huh???) gelezen. Daar heb ik nog lang over na lopen denken en eigenlijk kan ik nog steeds niet kiezen: wie, hoe of wat? Het is een prachtig einde en welke kant je ook op zult gaan met het zoeken naar de oplossing, het puzzelstukje zal passen!!!
Krijgt Erik uiteindelijk inzicht en berusting? Is het een nieuw begin, of de inleiding tot het einde? Een pareltje!!!