Ekaterina Litvintseva - Beethoven: Triple Concerto & Piano Concerto No.0 (CD)

Beethovens Tripelconcert op.56 voor piano, viool, cello en orkest was uniek in de muziekliteratuur, en hij wist dat: hij schreef trots aan zijn uitgever dat de combinatie van een pianotrio met een orkest volkomen nieuw was. Maar de vernieuwingen gaan verder dan de combinatie van concertante instrumenten, en strekken zich ook uit tot het belang dat aan het orkest werd toegekend, verheven tot een gelijkwaardige, symfonische hoofdrolspeler naast de drie solopartijen alleen, in alle mogelijke paren en als drietal. Dit was nieuw, en het publiek was dan ook verbijsterd toen het werk in mei 1804 voor het eerst in Wenen werd uitgevoerd. Er zijn geen aanwijzingen dat het concerto tijdens Beethovens leven nog een tweede keer werd uitgevoerd.

Het Piano Concerto in Es 'Nummer Nul' (WoO 4) is een werk dat zelden wordt uitgevoerd en daarom vrijwel onbekend is bij het grote publiek. Het werd door Beethoven geschreven in 1784, op de jonge leeftijd van 14 jaar, en is ons overgeleverd als een ongesigneerd manuscript van 32 pagina's met correcties van de auteur: de pianopartij solo en de pianoreductie van de orkestpartijen zijn volledig bewaard gebleven, maar de orkestpartituur zelf is verloren gegaan.

Dit manuscript werd in 1890 ontdekt in de archieven van de Artaria Stichting en werd overgebracht naar de Berlijnse Staatsbibliotheek. Het werd datzelfde jaar uitgegeven door Breitkopf und Härtel. Beethoven-onderzoeker Willy Hess restaureerde later de orkestpartijen op basis van het bewaard gebleven materiaal. De eerste uitvoering van dit zorgvuldige, nauwkeurige werk werd in 1934 gegeven door de pianist Walter Frey in Oslo (alleen het eerste deel), en de complete reconstructie werd in 1968 uitgevoerd in de Londense Queen Elizabeth Hall.

Ondanks het feit dat het een van Beethovens meest 'jeugdige' composities is, die over het algemeen geschreven zijn in de stijl van klassieke componisten uit de late 18e eeuw, bevat het al een aantal originele kenmerken die kenmerkend zijn voor het werk van de componist. Toch is het hele werk doordrenkt van jeugdig enthousiasme en optimisme. Bij gebrek aan originele cadenzen, die niet bestaan, creëerde Litvintseva haar eigen cadenzen, geleid door haar kennis, uitvoeringservaring en, natuurlijk, de stijl van het Concerto.

Het Tripel Concerto Op.56 voor Piano, Viool, Violoncello en Orkest in C major is uniek in de muziekliteratuur, en Beethoven (1770-1827) was zich daar terdege van bewust: zoals hij trots aan zijn uitgever schreef, was de combinatie van een pianotrio met een orkest geheel nieuw. De belangrijkste vernieuwingen zijn de keuze van de solo-instrumenten en het belang dat wordt toegekend aan het orkest, dat wordt verheven tot een gelijkwaardige, symfonische partner van de drie solo-instrumenten. De solo-instrumenten genieten een grote vrijheid: ze kunnen elkaars inzetten volgen, samenspelen of een intieme privé-dialoog voeren met het orkest.
Beethovens Piano Concerto No. 0 WoO 4 in Es is een werk dat zelden wordt uitgevoerd en daarom vrijwel onbekend is bij het grote publiek. Beethoven schreef het in 1784, toen hij pas 14 jaar oud was. Geschreven in de stijl van klassieke componisten uit de late 18e eeuw, bevat het al een aantal originele en karakteristieke kenmerken van de latere werken van de componist, vooral in het briljante en virtuoze pianowerk.
Ekaterina Litvintseva is een van de meest opmerkelijke pianisten van haar generatie. Haar opnamen leverden haar enthousiaste bijval op van de internationale pers: 'een opmerkelijk moment in de geschiedenis van Chopin interpretatie' (Fanfare); 'een gevoel van spontane inventie' in Mozart's K271 (Gramophone) en 'een expressieve diepte' in Brahms' 1e Piano Concerto (BBC Music Magazine). Op deze opname zijn haar partners al even vooraanstaande solisten: violiste Lusiné Harutyunyan en cellist Benedict Kloeckner, die al eerder op Piano Classics te horen waren in cellosonates van Chopin en Franck.

Overige informatie:
Opgenomen in april van 2021, Reutlingen, Duitsland
Boekje bevat aantekeningen bij de concerten door musicoloog Werner Pfister en pianiste Ekaterina Litvintseva, samen met biografieën van de artiesten
Lusineì Harutyunyan bespeelt een Giuseppe Ceruti viool
Benedict Kloeckner bespeelt de F. Rugeri 'ex Maurice Gendron' cello (1680)