Electronica 1: The Time Machine

Laat ik het maar meteen zeggen: wie alleen houdt van Jean Michel Jarre's vroegere albums, en dan in het bijzonder Oxygene, Equinoxe en/of Oxygene 7-13, kan Electronica 1 maar het beste in de winkel laten liggen. Verwacht geen virtuoos goede hoofdmelodieën en ook geen je meenemende klanklandschappen zoals op die albums - dat is niet Electronica 1. Maar voor wie, net als ik, houdt van synthesizer muziek in de breedste zin van het woord, is dit echt een heerlijk album. Want zo'n beetje alle genres "populaire muziek die op de synthesizer gemaakt wordt" komen op dit album voorbij, en dat dan met een onmiskenbare "Jarre twist".
Van trance met Armin van Buuren tot een bijzonder soort horrorfilmmuziek met John Carpenter (de track deed me ook aan Twin Peaks denken), en van lekkere "alternatieve 90s dance pop" met Moby tot een interessant piano-synthesizer samenspel met Lang Lang. Wie de muziek van Air kent, kan zich ook wel een voorstelling maken hoe heerlijk het nummer Close your eyes onder invloed van Jarre klinkt, en de samenwerking met Vince Clark resulteert in een vrolijke hoofdmelodie (in part 2) na een heerlijk lang opbouwende synthesizer intro (in part 1).
En dat resulteert in een CD die ik in ieder geval heel veel draai! Een absolute aanrader voor mensen met een brede smaak in synthesizer muziek!

Gewoon een prachtig album van een van de Pioniers in Electronic Music! Voor Puristen denk ik soms iets te Middle Off the Road, maar ik geniet van als de samenwerkingsverbanden die hij is aangegaan met diverse andere Artiesten waaronder M83, Armin, De wijlen Klaus Froese van Tangerine Dream, en noem er nog maar wat op. Een hoogstaand en Grenzen verleggend album, sfeervol en gedurfd.!!!!! Op naar Volume 2.

Jean-michel jarre in samenwerking met geweldige artiesten.
Jarre behoort zeker nog niet tot het verleden met dit geweldige album .
verfrissend modern en toch ook vintage top koop voor mij :-)

Wauw!!! Jarre bestrijkt met alle meewerkende artiesten zowat elk genre van het elektronische muziekgenre... Moby, Air, M83, Tangerine Dream, Armin Van Buuren, Little Boots, F*ck Buttons, Massive Attack, Vince Clarke... Overduidelijk componeerde hij eerst zelf alle nummers... Zijn stijl zit overal doorheen, onmiskenbaar Jarre-nummers. En toch zo hedendaags, anders... en toch zo vertrouwd. Jean-Michel Jarre, de peetvader van de elektronische muziek, roept zijn muzikale nazaten samen op een indrukwekkend album! Ik kijk vol verlangen uit naar deel 2 in het voorjaar!

Wanneer je een klassiek Jean-Michel album verwacht kom je van een koude kermis thuis. Dit is een verzamelalbum van diverse samenwerkingen. Als je kijkt naar met welke artiesten hij samenwerkt weet je al aardig wat je kunt verwachten. Sommige samenwerkingen hadden achterwege mogen blijven. De samenwerking met Pete Townshend klinkt op papier leuk maar is in uitvoering simplistisch en goedkoop. Armin van Buuren heeft een hoop fans, maar voor mij werkt het niet. En Little Boots?! Echt?! Dat is wat mij betreft het dieptunt van het album.

Gelukkig heeft dit al album een serie prachtige samenwerkingen zoals die met Air, F Buttons, Moby, Gesaffelstein, Tangerine Dream en Massive Attack (3D). Die nummers maken dit document het meer dan waard. Dat is prachtige muziek.

Ik heb van dit album dan ook een lijstje mp3's gemaakt met alleen de goede nummers. Dat zijn er gelukkig een stuk meer dan de dieptepunten.

Ook ik ben meer dan 2/3 van mijn leven een fan van Jean-Michel. Legendarische platen als Equinoxe en Oxygene heb ik volledig grijsgedraaid. Lang voordat de (Chinese) Muur tekenen van instorten begon te vertonen had JM als eerste westerse artiest al zijn Concerts in China. Een miljoen mensen op de Place de la Concorde in 1979, legendarische concerten in Houston en Lyon 1986, en ik kan nog wel even doorgaan.
Wat betreft deze nieuwe CD, lees vooral wat JM er zelf over vertelt (De Volkskrant 21-11-2015), realiseer je dat dit een verzameling is van ontmoetingen op hoog niveau van uitstekende muzikanten, die ons laten delen in de resultaten van hun sessies, en oordeel dan voor jezelf.
Mijn mening: een legendarisch stukje muziekgeschiedenis!

Geschreven bij ELECTRONICA 1: THE TIME MACHINE

Weer echt Jean-Michel Jarre! Vooral de nummers the Time Machine en Stardust zijn super! Uiteraard op LP!

Wat een verrassend goede CD is deze nieuwste CD van Europa's grootste synthesizer specialist. De samenwerking met de over het algemene veel jongere dance en electro generatie is supergoed. Er werd vooraf geschreven dat dit album niet geschikt zou zijn voor z'n vroegere fans, maar dit is absoluut niet waar. I6 nummers lang met o.a. Armin van Buren en Moby is puur genieten. Ook het geluid is oorstrelend. Dit album is een 2 luik, waarvan het volgende deel in 2016 moet uitkomen. Ik kan haast niet wachten!

Geen onaardig album. Wat veel mensen vergeten is dat de ene artiest heeft een korte periode van "artistieke genialiteit" en de andere heeft vele jaren in huis om topprodukten af te leveren. Jean Michel Jarre heeft een bovengemiddeld aantal jaren geweldige produkten afgeleverd waar we nog van genieten. Het is dus niet vreemd dat de laatste albums niet kunnen tippen aan zijn top-periode. Hou dit altijd in ogenschouw Jarre liefhebbers! :-)

Wat ik wel zeer triest vindt is dat dit album slachtoffer is geworden van de Mastering-ziekte die nu al meer dan 15 jaar duurt en dat is het luid masteren van het album, waardoor de dynamiek verloren gaat. Ook wel de Loudness War genoemd. Dit is ook nog te horen op de goedkope plastieke audiokneut die mensen bij Medya Markt, CoolBlu, Bol etc. kopen. Maar de platte, dynamiekloze weergave op goede hifi sets maakt dat dit album erg tegenvalt qua kwaliteit.

In de jaren 70 luisterde ik veel naar Jean Michel Jarre's 'Oxygene', waar audiomatig, een andere, buitenaardse, wereld werd gecreeerd. Een heerlijk album was dat om bij weg te dromen. Daarna heb ik eigenlijk nooit geen nieuwe muziek meer gekocht van hem tot The Time Machine. Dit album klinkt in eerste instantie zoals veel moderne electronica klinkt, maar toch roept het meer emoties op. Het is eigenlijk een heel gevoelig album met een diep melancholische onderstroom die mij ontroert. Jean Michel werkt hier samen met veel beroemde artiesten, zoals Moby, Air, Tangerine Dream en Armin van Buuren.