Er was eens iets anders

Dit boek is werkelijk de verrassing van dit jaar – in strikt positieve zin, en ik durf zelfs te beweren dat het tot nu toe een van mijn favorieten is, wat ik totaal niet had verwacht.
Het is niet zomaar een spin-off van het sprookje Assepoester, het is een volwaardige, knappe, kwalitatieve roman op zich.
Het is dat je weet dat het over de stiefmoeder van Assepoester gaat en het zogenaamd werkelijke verhaal van Assepoester, anders zou je denken dat het een fictief-historische roman is over het hof, de harde leefomstandigheden van de arbeiders en bedienden uit die tijd, hoe er neergekeken werd op vrouwen en ze geen bezittingen mochten hebben. Kortom; in mijn ogen een prachtig historisch verhaal met een knipoog naar Assepoester.
De auteur heeft het sprookje subtiel in het grote verhaal verweven, zodat je wel bepaalde details herkent (de grote gouden koets, het verliezen van haar schoen, het op zolder leven tussen de dieren etc.), maar dat het toch heel geloofwaardig overkomt. Het zou echt gebeurd kunnen zijn. Volgens mij weet de auteur ontzettend veel over deze periode, de middelleeuwen, of ze heeft gedegen research gedaan.
Teller schrijft ook prachtig, met omschrijvingen die bij de tijdsgeest passen. Je wordt meegevoerd in de sfeer, in het verhaal, en je zuigt echt ieder woord op. Ik kon het boek amper wegleggen.
Een meeslepende roman over moederschap, ontberingen, moed, krachtige vrouwen, wraak, liefde en vriendschap.
Een sterke aanrader!

Er was eens iets anders is een hervertelling van het o zo bekende sprookje van Assepoester. Alleen dit keer vanuit het perspectief van haar stiefmoeder Agnes. Er doen allerlei nare geruchten de ronde over dat de nieuwe prinses Assepoester wel een heel wrede jeugd zou hebben gehad. Agnes besluit hierdoor haar eigen verhaal uit de doeken te doen en neemt je mee in een toch wel heel andere wereld dan dat tot nu toe altijd werd verteld. Het verhaal van Agnes start bij hoe ze als jong meisje van amper tien jaar al moest vertrekken van haar thuis en aan het werken wordt gestuurd op de Manor. Haar moeder is een paar jaar daarvoor komen te overlijden tijdens de geboorte van haar broertje. Haar vader heeft te weinig land en geld om twee dochters van een bruidsschat te kunnen voorzien en het huis was zo klein dat het genoeg had aan een paar meisjeshanden. Ze komt in de Manor terecht in de wasserij op het landgoed. De wasvrouw is een afschuwelijk mens en behandelt Agnes verschrikkelijk. Na jaren deze ellende te hebben meegemaakt weet ze er eindelijk van te ontsnappen als ze zwanger is geraakt.
Agnes bouwt een leven voor haar en haar dochters op als alleenstaande moeder, het leven is misschien niet makkelijk, maar absoluut beter dan wat ze hiervoor op de Manor heeft moeten doorstaan. Maar ook aan dit leven komt een eind. Het ongeluk lijkt Agnes maar te achtervolgen en zo belandt ze uiteindelijk terug in de Manor, al is het dit keer als het kindermeisje voor Assepoester, dan nog de verwaarloosde dochter van de landheer en landvrouw. Agnes zit behoorlijk met zichzelf in de knoop, haar gevoelens voor het meisje gaan van pure afkeer naar intense liefde. De beeldschone, maar behoorlijk afstandelijke en kinderachtige Assepoester wordt uiteindelijk de stiefdochter van Agnes. Het verhaal laat je inzien dat lang niet alles altijd is zoals het lijkt. Het neemt je mee in een totaal andere wereld dan die je tot nu toe kende. Dit is het nooit eerder vertelde verhaal van Assepoesters stiefmoeder en dit verhaal moet je gewoon gelezen hebben!
Wat heb ik ontzettend uitgekeken naar dit boek zeg. Ik ben groot fan van sprookjes, maar niet per se van degene met de “ze leefden nog lang en gelukkig” eindes. Nee, ik hou van de verhalen van de “Villains”, de slechteriken in de verhalen. Want net als in het echte leven, zit er vaak een heel verhaal achter het gedrag, of zit het zelfs heel anders in elkaar dan tot nu toe altijd werd gedacht. En dat laatste is precies het geval hier in Er was eens iets anders.

Danielle Teller weet je het verhaal van de stiefmoeder te vertellen waardoor je volledig anders over haar gaat denken. Ze heeft de gave om je de persoon waar je altijd een hekel aan had, van gevoelens en liefde te voorzien, van twijfels en menselijkheid, van kracht en een hele mooie sterke persoonlijkheid, dus helemaal niet zo slecht zoals we dachten. Het goed en kwaad in de wereld wordt in deze prachtige hervertelling duidelijk neergezet en laat je goed nadenken over hoe het er in werkelijkheid aan toe is gegaan, maar geeft ook duidelijk de boodschap mee dat je in het echte leven ook niet zomaar klakkeloos moet aannemen wat je aan geruchten hoort. Want wie zegt dat degene die dat verspreidt de waarheid wel echt spreekt en zit er misschien wel een heel ander verhaal achter. Ik vind dit zo knap verwerkt in het boek en hoop dat mensen deze raad dan ook ter harte zullen nemen.Danielle Teller heeft een heerlijk vloeiende, vlotte en beeldende schrijfstijl. Ze weet je mee te nemen in deze wereld en het voor je ogen tot leven te laten komen. Ik kon dit boek gewoon niet meer wegleggen, ik moest en zou verder lezen en weten hoe het nou allemaal in elkaar zat. Ik hou daarvan als een auteur dat voor elkaar kan krijgen. Het is werkelijk een onwijs gaaf boek dat door elke sprookjesliefhebber gelezen zou moeten worden.
https://perfecteburenleesclub.blogspot.com/2019/10/er-was-eens-iets-anders-danielle-teller.html

We kennen allemaal het verhaal van Assepoester. Een beeldschone, jonge vrouw wiens leven moeilijker werd gemaakt door haar kwade stiefmoeder en gemene stiefzusters. Assepoester was het toonbeeld van goed, en de stiefmoeder hét voorbeeld van kwaad. Maar, wat als alles niet zo zwart/wit was? In Er was eens iets anders van Danielle Teller volgen we het levensverhaal van Agnes, de stiefmoeder van Assepoester. We zien haar levensweg, volgen haar gedachten en zien dat er 2 kanten zijn aan elk verhaal.

Op de achterkant stond ook: ‘Alles wat je als volwassene leuk vindt aan Harry Potter zit ook in dit boek’. Dit in combinatie met het sprookjesconcept en de magische cover gaf mij wel een beetje een verkeerde leesverwachting. Het verhaal is veel serieuze en formeler geschreven dan ik had verwacht. Iets waar op zich niks mis mee is, maar waardoor ik in het begin iets meer moeite had om in het verhaal te komen.

Het is echt een literair werk over een vrouw die haar eigen leven wilt bepalen maar hier door de tijdsgeest moeilijk de kans toe krijgt. Agnes heeft een moeilijk leven, kent veel tegenslagen en je snapt waarom ze in het bekende sprookje wordt neergezet als boze stiefmoeder.

Het is wel heel leuk om de andere kant van het sprookje te zien in zo een realistische setting. Het boek legt uit waarom het volk denkt dat Assepoesters peetmoeder een fee is of hoe de roddels over de gemene stiefzusters tot stand komen.

Je krijgt sympathie voor de boze stiefmoeder en je sluit de gemene stiefzusters in je hart. Het is een prachtig verhaal over je eigen plaats in de wereld vinden en over de nuances tussen goed en kwaad.

Danielle Teller kan heel mooi schrijven, gebruikt mooie quotes die bijna sprookjesachtig zijn en neemt de tijd om een mooi gedetailleerd historisch verhaal te schrijven. Zo mooi dat je bijna vergeet dat het om Assepoester gaat en dat je vergeet hoe dit verhaal ooit aan jou is verteld. En dat je ooit boos was op de gemene stiefzusters.

“De adel denkt dat wij, boeren, te grof besnaard zijn voor mooie dromen. Ze zouden zich eens af moeten afvragen waarom het volk dan toch zo graag in sprookjes gelooft.”

Het boek laat zien dat als je de klemtoon van een verhaal verandert, dat je dan het verhaal verandert. En dat we als lezer niet zomaar iets zouden moeten aannemen. En daarnaast is het echt een heerlijk boek om te lezen.

Dit hele verrassende sprookje van Danielle Teller over Assepoester heeft behóórlijk een iets andere invalshoek gekregen dan gewoonlijk. Het traditionele sprookje Assepoester gaat over ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. De prins op het witte paard trouwt met zijn wonderschone as-meisje. Draaide het leven van een vrouw (met een vruchtbare baarmoeder!) eeuwenlang om uitgehuwelijkt te worden aan een man die het verzorgende stokje overneemt van haar vader, in ruil voor levenslang, onvoorwaardelijk gehoorzame dienstbaarheid aan zijn behoeften en die van zijn kinderen. Ook na veertig jaar huwelijk vroeg ik me persoonlijk altijd al af hoe de metaforische slotzin, ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’, er in werkelijkheid uit zou (gaan) zien.

Danielle Teller zorgt in haar versie van Assepoester voor een radicale plot twist. Het zet de vrouwen in dit sprookje in hun ware kracht. “Er was eens iets anders” gaat voornamelijk over de liefde tussen ‘moederbeer’ Agnes, haar twee verminkte dochters en stiefdochter Ella. Deze sterke vrouw van lager allooi doet, valt, staat weer op en kijkt op latere leeftijd in haar dagboek terug op haar goedbedoelde geploeter. Teller’s sprookje volgt het oorspronkelijke verhaal en geeft een vernieuwde wending aan het idee van ware liefde. Mooie moeder-sprookjes eindigen zo:

“Ik kus haar wang. Misschien verdienen we het niet, maar we zijn gelukkig.”

Nou ben ik halverwege dit boek en de vertaling (NL) maakt dat ik er maar moeilijk in kan komen.. wellicht had ik 5 sterren gegeven wanneer ik dit in de originele taal (EN) had gelezen..
er worden veel woorden gebruikt die niet meer van deze tijd zijn, wat minder lekker weg leest..
In de reviews lees ik verschillende spoiler alerts, dit vind ik erg jammer, sinds ik net op de helft zit.. normaliter heb ik zo’n boek in een week wel uit, maar ben er iets langer mee bezig nog..

De jonge Agnes groeit op in armoede en moet als kind het ouderlijk huis verlaten om op een landhuis (manor) te werken als wasmeisje. Het leven is hard en als ze de kans krijgt om het dienstmeisje van een rijke vrouw te worden, grijpt ze die kans met beide handen aan. Op het klooster leidt ze een aantal jaren een relatief makkelijk leven. In deze periode heeft ze een turbulente relatie met een man die komt en gaat. Als ze zwanger raakt, moet ze het klooster verlaten. Met moeite weet ze overeind te blijven, maar wanneer haar man sterft, staat ze opnieuw op straat. Ze wordt gedwongen haar dochters naar het klooster te brengen. Zelf keert ze berooid terug naar het landhuis waar ze als wasmeisje werkte. Dit keer wordt ze het kindermeisje van de jonge Elfilda, de verwaarloosde dochter van de heer des huizes. Agnes weet zich door roddels en tegenslagen heen te slaan en wordt uiteindelijk Elfilda’s stiefmoeder.

In dit boek komen alle elementen uit het Assepoester-sprookje voorbij. Van de lelijke stiefzusters tot de stiefmoeder en van het bal en het glazen muiltje tot de prins en assepoes. Ondanks dat het verhaal alom bekend is, en talloze malen is herteld, verfilmd, enzovoort, werd het nergens saai of voorspelbaar. Het eerste gedeelte van het boek vroeg ik me wel af wanneer het beroemde sprookje zou beginnen. Het was een mooi en spannend verhaal, maar ik herkende niets van het sprookje. Vanaf de tweede helft van het boek kwam het sprookje dan toch echt tot leven en kwamen de bekende elementen als de lelijke stiefzusters, het bal en al die andere voorbij.

In dit boek leer je het verhaal van de stiefmoeder kennen, vanaf haar kindertijd, toen Assepoester nog niet geboren was, tot na het moment dat ze bij mensen bekend staat als de boze stiefmoeder. In dit verhaal wordt duidelijk dat goed en kwaad niet altijd zwart-wit is. Het geeft ook een stem aan vrouwen van lage komaf die weinig zeggenschap over hun eigen leven hebben. Niet alles is wat het lijkt.

Zowel de Nederlandstalige als de originele titel doen aan een sprookje denken. Het glazen muiltje en de zandloper op de voorkant maken duidelijk dat het om Assepoester gaat. De kleurrijke voorkant past goed bij het boek, hoewel het leven van de stiefmoeder minder vrolijk is dan de cover.

Wie houdt van sprookjes tegen een middeleeuwse achtergrond, moet dit boek zeker oppakken.

Hoewel sprookjes vaak gaan over een goede en een slechte kant, is het echte leven doorgaans wat gecompliceerder dan dat. Daarom ben ik gek op villain origin stories, zoals bijvoorbeeld de Disneyfilm Maleficent en dus ook dit boek Er Was Eens Iets Anders. Een heel mooi boek als je geïnteresseerd bent in de psyche van de mens en als je simpelweg weigert te geloven dat mensen zonder enige reden door-en-door slecht zijn. Het verhaal is minder fantasy/sprookjesachtig dan het originele Assepoester verhaal, maar dat hoeft zeker geen reden te zijn om dit boek niet te lezen. Sterker nog, dat meer realistische aspect is juist de kracht van dit boek. Absoluut een aanrader! En hoewel ik als leeftijd 20-29 heb ingevuld, denk ik dat het geschikt is voor mensen van 16-100, die gewoon van dit soort boeken houden, want leeftijd is immers maar een getal! (Ik ben zelf 36. ;)

Geschreven bij Er was eens iets anders

Erg interessant boek, zitten bepaalde morele gedachtes achter. Zeker het lezen waard!

Als je van dorookhes houd ookal ben je al volwassen moet je dit boek lezen ben er net aan begonnen maar nu al leuk!!!!