Faalmoed en andere filosofische overdenkingen

Faalmoed en andere filosofische overpeinzingen. Door: Stine Jensen.

Stine Jensen is een wijze, toffe vrouw. Ik volg haar al jaren; via haar boeken en haar tv-programma’s. 1 keer volgde ik zelfs een cursus van haar bij The School Of Life. En ja, ook in het echt bleek Stine een aangename, sprankelende persoon.

Wil dat zeggen dat ik het altijd blindelings met haar eens ben? Zeer zeker niet. In deze bundeling van eerder gepubliceerde (maar voor deze uitgave aangepaste) columns heb ik veel onderlijnd dat me boeide of waar ik het helemaal met eens was. Toch heb ik me ook een paar keer negatief opgewonden omdat ik het totaal oneens was met haar (in verband met Lize Korpershoek, Janine Abbring en Mondo bijvoorbeeld). Maar dat geeft niet, het is zelfs goed. Als filosoof is het per slot van rekening Jensens taak om mensen aan het denken te zetten, anders naar de dingen te laten kijken.

Of het nu gaat over identiteit, kwetsbaarheid, leeftijd, liefde, overgave of schoonheid, Stine daagt je uit om zelf na te denken over de wereld en onze stuntelende weg daar in. Met haar vlotte pen en enthousiasme trekt ze je vlot haar bundel door.

Faalmoed is een boek waaruit je elke dag, als medicijn tegen onverschilligheid, een column moet nuttigen. Liefst bij het ontbijt, dan heb je nog de hele dag om er verder over na te denken.

De kwetsbaren kunnen jong zijn, of oud. Het kan je vader of je moeder zijn. Of, op een dag: jijzelf.’"
Na het lezen van de beroemde column van Stine Jensen werd ik erg enthousiast over haar schrijfstijl; Ze is direct, ze schrijft vanuit zichzelf, is nuchter en het geeft de lezer het gevoel alsof een goede vriendin een advies geeft bij de thee.
Het boek werd hier de afgelopen weken bijna dagelijks geopend om weer een aantal columns te gaan lezen. Ze heeft ook behoorlijk wat zelfreflectie, bijvoorbeeld als ze in de eerste column schrijft over hoe ze benaderd is om te gaan schrijven voor de maand van de filosofie met als thema “ik stuntel dus ik ben” en als ze in de laatste column schrijft over haar leenhond die géén coronahond is.
Deze zaken brengt ze aan de orde, ze refereert daarin aan de gebeurtenissen die het afgelopen jaar passeerden zoals Black Lives Matter en de pandemie, boeken die ze heeft gelezen en tv programma’s en series die ze heeft gezien. Het maakt je nieuwsgierig naar deze bronnen. In verschillende hoofdstukken laat ze een groei zien, van strijd om identiteit tot overgave.

Ik was het lang niet altijd met haar eens maar ze heeft me wel aan het denken gezet, zoals we van haar als echte filosoof ook kunnen verwachten. Zonder dat ze in vage bewoordingen haar mening wil geven. Ze observeert en daar schrijft daar kort en bondig over. Mijn verwachtingen heeft ze waargemaakt.
Ze spaart zichzelf niet en kijkt met een afstandje naar de situatie waar mensen in zitten.
Ik las een bundel columns die op zeer toegankelijke wijze de lezer aan het denken zetten over onderwerpen uit het dagelijks leven.

Een boek vol afwisseling van columns die eerder al verschenen zijn maar mooi zijn gebundeld tot één boek, waarbij het per onderdeel is ingericht.

Stine schrijft op een prettige manier, met leuke anekdotes, onderzoeken en vooral vele boeken die je zelf toch altijd weer even wilt opzoeken.

Het boek is zeer informatief, geeft je inzicht in het falen en alles wat daarbij komt kijken!

Faalmoed is een aardig begrip, maar verder is het een nogal zouteloos boek: gewoon meningen en overtuigingen met hier en daar een haakje naar de filosofie en dat is het wel.
Opvallend trekje van nogal wat filosofen is dat ze doen of hun mening diepgravend, historisch geplaatst en openbarend zou zijn. Dat is niet zo, want het is gewoon een mening met hier en daar een snufje filosofie. Niet zaligmakend, verfrissend en opzienbarend.
Haar tweelingzus doet hetzelfde in de krant en andere filosofen in de media ook.
Vaak nogal hoogdravend en saai. Aan deze mening is ook niets ongepast, gewoon een mening.
De tv-programma's over en in Scandinavië van Jensen waren wel interessant, dit boek beslist niet.