Fight Club

Vond het niks tot ik er met mijn zoon over sprak. Die had de film gezien met Brad Pitt in de hoofdrol en kon zich goed vinden in de thematiek, hoe een man te zijn, de onzin om via rotbaantjes te sparen voor een IKEA-interieur. Maar het boek stamt uit 1996, lang voor 9/11, waarna ontelbare boze jongeren op Irak en Afghanistan zijn losgelaten.
Chuck Palahniuk (CP) schreef het verhaal “Fight Club” in één middag. De bundel waarin het verscheen werd een ‘cult hit’. Het is nu hoofdstuk 6 in dit boek waarvan hij de eerste versie in 3 maanden tijd schreef. In de VS werd het een ‘cult hit’ en verfilmd. De boodschap: Sla alle frustratie van je af door te vechten, ga niet zonder littekens de kist in.
De held/verteller is een mobiele terugroepexpert van een autoproducent, die niet kan slapen tenzij hij deelneemt aan avondsessies van zelfhulpgroepen van lijders aan de ergste kwalen. Pas na de rituele huil- en omklemsessies kan hij slapen. Tijdens een vliegreis ontmoet hij Tyler Durden (TD). Ze wisselen business cards uit.
Wat volgt is een vage, bijna homo-erotische relatie met de mysterieuze TD, die hem in huis neemt nadat zijn IKEA-flat is geëxplodeerd. Dan volgt van alles en nog wat. Zeep-productie, werken op kantoor, de vorming van één, dan talloze illegale Fight Clubs. De beste vechters worden georganiseerd in allerlei terreur- en sabotagecellen met idiote doelstellingen en TD verdwijnt…
Propvol zeer onsmakelijke details doet het boek op het eind acute schizofrenie vermoeden als de naamloze held samensmelt met zijn redder en inspirator Tyler. [Tijdens voorlees-sessies in de VS zijn tientallen toehoorders flauw gevallen vanwege allerlei nare details].
CP is nu in de VS een “cult writer” met een stuk of 8 morbide boeken op zijn naam. In NL heeft CP ook fans. Uitgeverij “De Geus” heeft bijna alles in NL uitgebracht. Dapper, want het is grensverleggend, nihilistisch proza.

Fight Club is zo'n boek dat je begint te lezen niet meer kan vergeten. Het werkt zich in je dagdagelijkste denken, en het omschrijft het leven zoals het is zonder het te verbloemen: alles is commercieel en alles en iedereen gaat kapot. Op het eerste zicht lijkt het verhaal gewoon op een bende mannen die elkaar tot pulp slaan, zomaar, omdat het kan, en deels is het ook zo, maar dieper ingaan op het verhaal geeft het prachtige ervan weg. Fight Club probeert niet te hard om poêtisch mooi over papier te vloeien of om de waarheid in onze strot te rammen, maar de manier waarop het verhaal tot stand komt en hoe het pagina per pagina evolueert tot iets prachtigs is ongezien, en op die manier blijven de citeerbare uitspraken van de naamloze ik-persoon tijdloos nazinderen.

Kort samengevat is Fight Club de wereld gezien zonder al het verbloemende mooie. Het is puur, het is gedurfd, het is simpelweg onvergetelijk.

Geschreven bij Fight Club

Het artikel werd op tijd geleverd en was in goede staat.