Fragile (Expanded Version) Een van de toppers uit de jaren 70

Een bijzondere, dierbare plaat.

Yes begon zich te ontwikkelen tot een band die later bekent zou worden door zijn lange epische nummers. Op het nummer “Heart of the Sunrise” begint dit al vorm te krijgen.
Op deze plaat debuteert Rick Wakeman als de absolute toetsenman van Yes. Dat was de 2e belangrijke wijziging in de bezetting van Yes. Er zouden er nog velen volgen…

Kunstenaar Roger Dean debuteert hier ook als hoesontwerper voor Yes. Zijn naam zal vanaf dat moment altijd verbonden zijn met Yes.

De plaat is vrij snel gemaakt. Dat is ook te merken aan het feit dat er niet echt veel songs op staan en de leegten zijn opgevuld door “solo-werkjes” om aan een volwaarde LP lengte te komen.
De songs die er op staan zijn “Roundabout”, “South Side of the Sky”, “Long distance Rounaround” en “Heart of the Sunrise”.
“Roundabout” werd zelfs nog een bescheiden hitje.

Op de cd hoor je na “Heart of the Sunrise” nog een reprise van “We Have Heaven”. Op de LP die ik destijds had zat dat niet dus toen ik voor het eerst de CD aanschafte (in de jaren ’80), was dat een verassing.

Bij de originele LP zat ook een fotoboekje met artwork van Roger Dean.

Prachtige muziek

Een van de beste Yes albums jeugd herrineringen!

Een wat mindere plaat van yes, maar het beluisteren meer dan waard.
Rick wakeman was nieuw bij de groep en had nogal wat eisen, oa een orgel, voor hij tekende.
De platen maatschappij wilde wel geld lenen maar had als voorwaarde dat er binnen korte tijd een plaat zou komen, en dat werd fragile.
Een aantal zeer goede nummers samen met een aantal oversla nummers.

Hoewel in de vorm van 'Roundabout', 'South Side Of The Sky' en vooral 'Heart Of The Sunrise' drie van Yes' beste nummers op 'Fragile' staan, staat er ook een aantal wegwerp-solostukken op het album. Ik sla ze altijd over en volgens mij ben ik niet de enige. 'Fragile' is wel de doorbraakplaat van Yes, maar hoewel de drie zojuist genoemde nummers en 'Long Distance Runaround' nog altijd tot het beste werk van de band behoren, is het album zo inconsistent als de pest. Wel heeft Chris Squire op dit album misschien wel het beste basgeluid dat hij ooit gehad heeft: het ronkt heerlijk, wat vooral de stevige stukken van 'Heart Of The Sunrise' extra glans geeft. Aan Jon Anderson's teksten is stoms geen touw vast te knopen, maar zijn stem is in optima forma hier. Voor de vier "normale" nummers is 'Fragile' absoluut een verplichte aanschaf, maar als je die al op een verzamelaar hebt, zijn de solostukken de aanschaf van het album niet waard.