Fuck de regels we lossen het zelf wel op

Ben Kuiken legt zijn vinger op de zere plek in dit boek. Nederland loopt vast in regelgeving en bureaucratie. Ben maakt genuanceerd en goed onderbouwd de balans op in F#^&*ck de regels: de overdaad aan bureaucratie werkt verlammend en kost klauwen met geld. Dit boek is een must read voor iedereen die met organiseren te maken heeft. Of dat nu in een business omgeving is of bij de overheid.

Een alleraardigst boek van schrijver, filosoof, journalist en bladenmaker Ben Kuiken, waarin hij ingaat op (of eerder gezegd, ingaat tégen) de betutteling van werknemers en burgers. Hij breekt een lans voor het vereenvoudigen van regels en het teruggeven van de teugels bij wie ze thuishoren: de mensen die ze weten te hanteren. Dus: minder/geen managers, weg met overbodige regels en protocollen en alle controle-organen die dit weer moeten bewaken... 'als JIJ nu eens doet waar JIJ goed in bent, dan doe IK waar IK goed in ben'.
Kuiken neem aan de hand van vele bizarre situatieschetsen en beschrijvingen, regels en gebruiken op de hak en zorgt voorwaar voor een 'eye-opener'... 'WAAROM hadden we deze regel ook alweer bedacht?'. En zijn regels niet vooral ook nuttig omdat je ervan kan afwijken c.q. ze kan buigen? Dat dit niet tot chaos leidt, licht Kuiken aan de hand van diverse voorbeelden toe.
Wel, er is veel op de vorm en inhoud aan te merken. Relatief veel herhaling, soms wordt een voorbeeld zelfs twee keer letterlijk aangehaald en het riekt met enige regelmaat naar 'makkelijk scoren'. Maar... het verwoordt en onderbouwt ten dele toch het onderbuiksgevoel dat menigeen heeft: 'f!*k de regels... we lossen het zelf wel op'. Helemaal zònder geschreven regels en managers zal het wellicht niet gaan, maar ach... een beetje uitdunnen zal eerder meer opleveren dan kosten.

Voor de weldenkende mens geen wereldschokkende nieuwe inzichten, maar desalniettemin een onderhoudend boek(je). Zeker een aanrader voor iedereen die uit reflex meer regelgeving wenst om zo problemen op te lossen, denk aan de gemiddelde manager of politicus.

Geschreven bij Fuck de regels

Een alleraardigst boek van schrijver, filosoof, journalist en bladenmaker Ben Kuiken, waarin hij ingaat op (of eerder gezegd, ingaat tégen) de betutteling van werknemers en burgers. Hij breekt een lans voor het vereenvoudigen van regels en het teruggeven van de teugels bij wie ze thuishoren: de mensen die ze weten te hanteren. Dus: minder/geen managers, weg met overbodige regels en protocollen en alle controle-organen die dit weer moeten bewaken... 'als JIJ nu eens doet waar JIJ goed in bent, dan doe IK waar IK goed in ben'.
Kuiken neem aan de hand van vele bizarre situatieschetsen en beschrijvingen, regels en gebruiken op de hak en zorgt voorwaar voor een 'eye-opener'... 'WAAROM hadden we deze regel ook alweer bedacht?'. En zijn regels niet vooral ook nuttig omdat je ervan kan afwijken c.q. ze kan buigen? Dat dit niet tot chaos leidt, licht Kuiken aan de hand van diverse voorbeelden toe.
Wel, er is veel op de vorm en inhoud aan te merken. Relatief veel herhaling, soms wordt een voorbeeld zelfs twee keer letterlijk aangehaald en het riekt met enige regelmaat naar 'makkelijk scoren'. Maar... het verwoordt en onderbouwt ten dele toch het onderbuiksgevoel dat menigeen heeft: 'f!*k de regels... we lossen het zelf wel op'. Helemaal zònder geschreven regels en managers zal het wellicht niet gaan, maar ach... een beetje uitdunnen zal eerder meer opleveren dan kosten.

heerlijk verhelderend en doet de ogen open. Hoe zo, deregulering? Het lijkt wel, alsof er steeds meer (onzinnige) regels bijkomen in dit land. Dit boek laat op een leuke wijze zien, hoe we in sommige zaken compleet zijn doorgeslagen. Leest lekker weg en heel erg herkenbaar in vele situaties. Leuk boek.

Een leuk boek dat je triggert om na te denken over de zin en onzin van regels. Kuiken kaart een thema aan dat iedereen aanspreekt.

De inleiding is vooral gericht op het aangeven dat chaos door regels wordt veroorzaakt. De eerste hoofdstukken zijn vervolgens alleen gericht op het ondergraven van diverse regels. Van leuke anekdotes tot voorbeelden die niet geheel scherp zijn. Zo beschrijft Kuiken een agent die onvoldoende kan nadenken. Hierbij gaat hij helemaal voorbij aan de discretionaire bevoegdheden. De voorbeelden zelf zijn soms leuk en briljant maar vaak ook borrelpraat en een goedkope populistische, snel scoren-manier om het gevoel van de lezer aan te wakkeren.

De tweede helft van het boek beschrijft meer de mogelijkheden en oplossingen. Niet alleen de regels onderuit halen maar vooral ook alternatieven daarvoor. Soms kan het echt iets heel kleins zijn. Erg goed, hoewel niet alle “oplossingen” zullen werken voor de regels die hij ter discussie stelt.

Het meest jammer vind ik dat het boek weinig gestructureerd is. In de inleiding wordt niet goed aangegeven wat de bedoeling van het boek is en hoe de rest van het boek geschreven is. De scherpte uit de inleiding en eerste hoofdstukken, loopt niet gelijk met de positieve kijk uit het tweede deel. Het betoog is daarmee gedurende het boek ondoorzichtig en lastig te volgen.

Hij provoceert prima. Herkenbare en leuke voorbeelden. Goed om eens out-of-the-box te denken. Hij had echter beter wat regels kunnen gebruiken bij het schrijven van het boek (structuur). Daar had het volgen van regels wel geholpen 

een verademing om te lezen! Makkelijk leesbaar,duidelijk, scherp en goed onderbouwd met constructieve oplossingen. Een aanrader! Roept nog te beantwoorden vragen op, stimuleert de geest! Ik hoop dat de inhoud van het boek zijn effect mag hebben!
Henk