Geschonden claire marsh is gewend aan de dood, ze heeft er elke dag mee te maken. maar dit keer komt hij dichterbij dan haar lief is.

Dat de hoofdpersoon een begrafenisonderneemster is, leek mij een boeiend uitgangspunt voor een verhaal. Het verhaal viel mij echter ten dele wat tegen, omdat er voornamelijk in de eerste helft, te veel personages ten tonele verschijnen met allemaal hun geschonden verleden. Hierdoor werd het geheel vrij zwaar. Halverwege echter vond ik het spannender en wat luchtiger worden. De zorg voor overledenen vond ik mooi en warm beschreven, in hoe de hoofdpersoon voor hen zorgde en de laatste eer bewees met de door haar gekozen bloemen.

wat een fantastisch verhaal. meeslepend vertelt, en naarmate je verder komt in het boek kan je het gewoon niet meer opzij leggen. Echt een topper, ik hoop dat er meer boeken van Amy McKinnon uit zullen komen.

Hoewel ik her en der nogal uiterst positieve reacties lees, viel het boek mij nogal tegen. Het komt heel langzaam op gang en is heel sinister. Pas halverwege als blijkt dat Trecie een grotere rol gaat spelen, wordt het boek een beetje interessant. Ook alle privé-problematiek van de hoofdrolspeelster vond ik weinig relevant. Ik heb me soms echt door het boek moeten worstelen, terwijl dat mijns inziens niet nodig had moeten zijn. De auteur had er meer van kunnen maken. Zeker geen slecht boek, maar ook geen literair hoogstandje in elk geval.

Heb echt geprobeerd om door te lezen want dacht, het wordt vanzelf wel spannend.
Niet dus, heb hem na iets meer dan 100 blz dichtgeslagen.
Zonde hoor..

Wow, goed geschreven verhaal! Verschillende personages, verhaallijn daardoor levendig en nooit saai. Erg spannend. En op zijn tijd de tissues bij de hand moeten houden om een traan weg te pinken. Spanning, een traan; een boek met emotie. Aanrader!

Clara is een begrafenisondernemer van beroep. Ze woont in een huisje naast haar werk, de uitvaartonderneming van Linus en Alma die boven de zaak wonen. Ze zijn als familie voor elkaar. Clara is een vrouw met een nare jeugd en het daarbijbehorende trauma. Ze vindt wat troost in het kweken van bloemen in haar eigen geheime kas. Deze bloemen gebruikt ze om bij de overledenen te zetten. "adonisbloem (droevige herinnering) dennetak (medelijden) goudsbloem (wreedheid in de liefde) margrieten (onschuld), kardinaalsmuts (wijsheid)...". Tijdens haar werk ontmoet ze het jonge meisje Trecie, een verwaarloosd en eenzaam kind. Er blijkt een verband te zijn tussen Trecie en een jaren geleden gepleegde moord op een naamloos meisje. Tegen haar wil raakt Clara betrokken bij de zaak. Tijdens het onderzoek komt naar boven dat er kindermisbruik is gepleegd. Niet iedereen is blij dat hun geheim uit komt....
Een mooi geschreven verhaal. Vertelt in de ik vorm. Een pijnlijk verhaal ook, over kindermishandeling, kindermisbruik, eenzaamheid, liefde en vriendschap. Ondanks de zware onderwerpen is het zo knap geschreven dat het wel gewoon te lezen is.