Gestolen erfgoed

biebmiepje.nl

Met veel enthousiasme las ik begin vorig jaar het eerste deel van de Ayesha Ryder-trilogie (mijn recensie lees je hier). Ik keek meteen uit naar het volgende deel en eindelijk was het nu zover!

Ayesha is mooi, slim, stoer en sterk (je zou bijna jaloers worden!) en ze heeft een heftig verleden. Ze beleeft in dit tweede deel Gestolen erfgoed weer een spannend avontuur, waarin ze het gevaar niet uit de weg gaat. En dat alles omdat ze koste wat kost de Ark des Verbonds wil vinden. Haar zoektocht naar de Ark raakt verbonden met de opdracht die ze heeft gekregen van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken: de gestolen kostbaarheden die de Britten in 1814 uit het Witte Huis hebben meegenomen opsporen.

Zonder dat ze het in eerste instantie doorheeft wordt Ayesha afgeluisterd en gevolgd. Er is iemand die ook heel graag de schatten in handen krijgt. Iedereen heeft zijn eigen agenda, de Britten en de Amerikanen, wie is er nog te vertrouwen?

Ook dit boek heb ik weer verslonden. Het is spannend en boeiend van begin tot eind. De combinatie van een onwijs intrigerende hoofdpersoon, spanning, avontuur, actie, geschiedenis en in dit deel zelfs een beetje romantiek, maken het voor mij tot een perfect geheel. Gelukkig komt ook Lady Madrigal, de bejaarde maar o zo pientere dame uit deel één weer terug. En ik heb gehoord van de auteur dat hij bezig is met een serie rondom deze boeiende dame en haar avontuurlijke leven in de jaren ’30! En van Ayesha komt er zelfs een vierde deel, waar ik heel blij mee ben. Maar eerst deel drie nog lezen, wat heb ik daar al zin in, want van Ayesha Ryder heb ik nog lang geen genoeg!
Met Ryder: gestolen erfgoed heeft Nick Pengelley weer een supersterk verhaal neergezet. Ik ben blij :-)

Ayesha is een slimme tante die wel weg weet in de wereld van het onrustige Midden- Oosten en veel verstand heeft op het vlak van conflicten en historische zaken uit die regio. Ze heeft veel ervaring en bezit veel waardevolle eigenschappen. Ze vaart vaak op haar intuïtie, waarbij je soms je hart vasthoudt, maar zoals het in een trilogie gaat: ze gaat heus niet dood, en dus krijg je daar dat Bond/Croft/Jones gevoel. Het is soms wat onaannemelijk maar wel zeer vermakelijk.

In dit deel raakt Ayesha wederom verwikkeld in een zaak vol mysterie en complotten, alleen zit ze dit keer zelf op de schopstoel. Grote vraag is natuurlijk wie daarvoor heeft gezorgd, wie heeft zijn/haar pijlen op Ayesha gericht en vooral waarom? Ayesha gaat, zoals te verwachten is, niets uit de weg en is volhardend om de reden te achterhalen wat er aan de hand is en waarom zij juist verdachte nummer één is. Dat alles te maken heeft met een plundering in het verleden van het Witte Huis en de moord op een curator die zich met die zaak bezighield, is al snel duidelijk. De historische kennis van Ayesha komt weer goed uit en voegt echt iets bijzonders toe aan deze verhalen. De openstaande lijnen zullen ongetwijfeld in het derde en laatste deel worden afgesloten en daar wordt reikhalzend naar uitgekeken.

Beoordeling
Nick Pengelley heeft duidelijk zichzelf overtroffen met dit tweede deel in deze Ayesha Ryder trilogie. Waar het eerste deel soms wat kansen liet liggen en overdreven overkwam, is er nu meer spanning, meer verdieping van personages én hij heeft het Lara Croft meets Indiana Jones gehalte weten te behouden. Dat geeft deze serie een avontuurlijke touch die lekker vlot weg leest, en dat je nu nog nieuwsgieriger bent naar bepaalde zaken rondom deze bijzondere vrouw.

Want dat er geheimen zijn is zeker, dat er nog zaken zijn die niet zijn afgerond én dat er nog heel wat staat te gebeuren. Dat kan gezien de afloop van dit tweede deel gewoon niet anders. Het politieke gekonkel, de realistische historische aspecten in combinatie met goedgeschreven actiemomenten maken dat je het boek zo uit hebt. Alhoewel dit boek prima te lezen is zonder het eerste deel te hebben gelezen zou dat jammer zijn. Je merkt de groei van Ayesha en begrijpt bepaalde verhaallijnen beter, vooral gezien haar verleden, omdat die haar juist zo bijzonder maken. Pengelley heeft een boeiend personage gecreëerd met deze Ayesha Ryder die na dit overtuigende tweede deel zelfs filmwaardig zou zijn.

De lezer wordt meteen in het verhaal gesmeten. Een flashback van de hoofdpersoon zorgt ervoor dat je bij de les bent en de vlotte schrijfstijl en korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het zo blijft.

Ayesha Ryder is op zoek naar de Ark des Verbonds en is ondertussen ook verwikkeld in een internationaal conflict. Dit wordt wordt niet openbaar uitgevochten maar achter gesloten deuren die niet voor iedereen toegankelijk blijken te zijn, zodat het grote publiek hier niets van merkt.
Symbolen en geheimen zijn onderdeel van haar zoektocht. Zij is zelf onderdeel van een geheim.
De mystieke ervaringen van Ayesha wanneer ze de stem van iemand lijkt te 'horen' zijn geloofwaardig neergezet. Steeds heeft ze last van een black-out, dat blijkt niet zonder reden te zijn.
Het is prettig als je ook het eerste deel gelezen hebt, maar de personages worden nog duidelijk aan de lezer voorgesteld zodat het geen belemmering hoeft te zijn om op dit punt in de serie te beginnen. (Je mist dan natuurlijk wel een heel goed eerste deel.)
Een van de personages haat Ayesha Ryder zo enorm, waarom is dat zo? En wat zal er met haar gebeuren?

Ayesha is als karakter gegroeid sinds het eerste deel; ze geeft meer als hoofdpersoon en als mens.
'Gestolen erfgoed' leest alsof je een combinatie leest van het werk van Dan Brown en de avonturen van Indiana Jones, met een touch of James Bond. Lady Madrigal Carey zou je zomaar in een Bond-film tegen kunnen komen.

Een onverwacht einde siert dit bijzonder onderhoudend verhaal!
Heerlijk leesvoer voor de lange avonden. Deze serie wacht er op om verfilmd te worden.
Na de laatste woorden op de laatste bladzijde van het verhaal kwam er maar één woord in me op: YES!!
Het avontuur gaat verder met Ayesha. De volgende keer met een zoektocht naar De Maltese Falcon! Ik kan niet wachten, laat maar komen!!

Na het lezen van het eerste deel, wilde ik ook graag mijn tanden zetten in het tweede deel. Het tweede deel bleek even meespelend te zijn als het eerste. Je moet er niet te hard bij nadenken, want ik vermoed dat als je dat doet, dat het verhaal dan nogal ongeloofwaardig gaat overkomen. Maar als je een boek wil dat leest als een trein, dat een zeer hoog Indiana Jones gehalte heeft en dat ontzettend entertainend is, dan is dit boek net als zijn voorganger een toppertje van formaat. En laten we eerlijk zijn, soms zijn achtervolgingen en Indiana Jones-achtige verhalen gewoon hetgeen je wil lezen.