Gunar Letzbor & Ars Antiqua Austria - Sonate A Violino Solo (CD)

Toen Andrew Manze in 1999 (Harmonia Mundi France) zijn twee sonatebundels Opp. 3 en op. 4, beide daterend uit 1660 en beide gedrukt in Innsbruck, was onze kennis van Giovanni Antonio Pandolfi Mealli vrijwel nihil: geen andere biografische informatie dan het feit dat hij dat jaar als musicus aan het Habsburgse hof in Innsbruck verbonden was.Dankzij het archiefwerk van de Italiaanse musicoloog Fabrizio Longo (2005) is ons beeld aanzienlijk vergroot.Antonio Pandolfi werd geboren in Montepulciano (Toscane), een plaats die in die tijd al beroemd was om zijn rode wijn. Kort daarna verhuisde zijn familie naar Venetië, waarna Antonio in dienst trad bij de Prinses de' Medici in Innsbruck, zoals vele andere Toscaanse componisten. Waarna we onze musicus kunnen lokaliseren in Messina (Sicilië) als violist bij de kapel van de kathedraal, waar hij de Romeinse castraat Giovanni Marquett vermoordde. Pandolfi vluchtte, aan boord van een Frans schip, voer eerst naar Frankrijk alvorens Madrid te bereiken, waar hij zich in dienst wist te stellen van de Spaanse Habsburgers en tot het einde van zijn leven bleef.Gunar Letzbor geeft ons een volbloed uitvoering van de tweede bundel van 'een componist gevangen tussen moord en muzikale affecten', om de titel van de gezaghebbende liner notes od Herbert Seifert aan te halen. Wat opvalt in de gedrukte werken van hem die bewaard zijn gebleven, is dat Pandolfi bijna al zijn Sonates opdroeg aan collega's die hij in muziekkapellen tegenkwam en dat hij elk werk de naam van een van hen gaf. Of Pandolfi in zijn muziek rechtstreeks toespelingen maakte op specifieke kenmerken van de opgedragenen blijft een raadsel.De vorige bundel van zes sonates (Opera Terza) zal in de tweede helft van het jaar verschijnen. Tegenover het solo klavecimbel van de vorige opname getuigt de aanwezigheid van een groot continuo-ensemble voor de vertolking van Mealli's Violini Sonatas van de invloed van de opera op de instrumentale muziek zoals die aan het hof van Innsbruck werd beoefend: colascione, gitaar, archlute, klavecimbel, orgel en violone. In de vroege opera werden de sterk gedifferentieerde instrumentale timbres van de continuo instrumenten gebruikt om duidelijk verschillende emoties uit te drukken.De zesde Italiaan in Oostenrijk. Na Bononcini (A 335), Conti (A 309), Caldara (A 324), Viviani (A 302) en Bertali (A340) zet de in Oostenrijk geboren maar in Italië wonende Gunar Letzbor zijn onderzoek naar de Italiaans-Oostenrijkse verbindingen in de Barok voort.