Haven Nomaden Steeds weer vertrekken uit een diep verlangen, dat ergens een 'frontier' is waarachter een beter leven kan liggen

Fijn boek met diepgang en humor. Met aandacht voor zingeving, avontuur en reizen in het leven. Boek leest lekker en vooral een aanrader voor iedereen die van zeilen houdt. Boek speelt zich op of herkenbare jachthavens en plekken waar zeilers komen.

Schrijver verbindt zeer knap een fysieke zoektocht van haven naar haven met een aantal existentiele levensvragen. Leest vlot weg en verveelt geen moment, ook niet als men zelf weinig van film of zeilen (de beide bezigheden van de hoofdpersoon) af weet. Verlangt naar meer!

Zeil- en filmliefhebber Charles de Vries heeft een zeer leesbaar boek geschreven dat zich afspeelt rond het IJsselmeer en uiterst geschikt lijkt om als scenario voor een Nederlandse film te dienen. De dialogen zijn messcherp, zoals in de beste westerntraditie en het thema is universeel; wat te doen als je als vrijgezelle man van rond je veertigste erachter komt dat je je werk en leven als steeds minder zinvol ervaart? Dan laat je alles los en gaat op reis, zoals beroemde voorgangers (Conrad, Melville, Pirsig) ook hebben gedaan om hopelijk te ontdekken wat je met de rest van je leven wil. Hoofdfiguur Swaab wordt daarmee de hoofdrolspeler in zijn eigen “on the road-western”, zich hier afspelend op zeilboten en Noord-Hollandse- en Friese havens en steden.
Swaab is een buitenstaander en een man die moeilijk echt in contact komt met anderen. Hij heeft geen hoge pet op van de meeste mensen met wie hij gewerkt heeft en die hij ontmoet, daarom is het niet verwonderlijk dat het tijd kost om zijn doel te bereiken. Hij raakt uiteindelijk wel “bevriend” met een man (Vlasman) die ook op zoek is naar meer betekenis in zijn leven en heeft zelfs een liefdesaffaire met een zeer nuchtere Friezin, maar of deze vriendschappen hem helpen om zijn doel te bereiken laat ik in het midden, om het einde van het boek niet te verraden.
Ondanks de zelfgekozen isolatie ontmoet Swaab dus wel mensen met wie hij avonturen beleeft. In Vlasman hoopt Swaab een gelijkgestemde te hebben gevonden, maar na een gezamenlijke zeiltocht en bezoeken aan verschillende havens, komt Swaab erachter dat Vlasman toch iets anders zoekt dan hijzelf en een onbeheersbare neiging tot agressie in zich heeft. Deze agressie staat Swaab in eerste instantie tegen, maar later hoopt hij door zijn eigen frustraties toe te laten, dichter bij zichzelf te komen.
Ook ontmoet hij de Friese Andrea en krijgt zelfs een relatie met haar. Deze relatie lijkt hem innerlijke rust te brengen en een nieuw doel in zijn leven, maar hij kan niet goed overweg met haar familie en vooral haar broers blijken hem niet te accepteren. Opnieuw ervaart Swaab zich een buitenstaander en haakt af.
Door zijn relatie met Andrea komt hij op het idee om een documentaire te maken over het jaarlijkse Friese skûtsjesilen. De Vries beschrijft ook dit zeer beeldend. Zelfs voor een niet-zeiler is het interessant om meer over deze bijzondere wereld te weten te komen. Je waant je als lezer een antropoloog die een bijna verdwenen traditie beschrijft.
Het lijkt mij niet meevallen om een boek te schrijven over een man die in een zeer nuchtere Hollandse omgeving op zoek gaat naar de betekenis van zijn leven, maar ik vind dat De Vries hierin wel goed is geslaagd. De hoofdpersoon en zijn omgeving zijn herkenbaar en geloofwaardig. Wat ook positief opvalt is de grondige kennis van zaken van de schrijver over zeilen en film (met name westerns). Vooral de dialogen zijn messcherp en het verhaal is zeer beeldend beschreven.
Van mij persoonlijk had er wel iets meer filosofische onderbouwing in mogen staan, zodat het boek nog gelaagder en diepgaander was geworden, maar dat is uiteraard een kwestie van persoonlijke smaak. Ik kan me ook voorstellen dat een andere lezer hier juist niet van houdt en vooral gecharmeerd is van de gedetailleerde beschrijving van het zeilen en/of havenleven.