Het Balkon een vijfluik vanuit de hoogte

Het Balkon van Henk Weltevreden heb ik in twee uur uitgelezen en de andere dag nog een keer gelezen. Het is een prachtig boek, filosofisch, melancholiek, sensueel, mooie woorden en zinnen, fantasierijk. Boeiende wisseling van tijden. Het doet me herinneren aan mijn kind zijn, aan mijn dromen. Ik ging vaak vroeg naar bed om lekker te denken. Ook met mijn hoofd onder dekens net als de protagonist in het boek. Dank Henk Weltevreden.

Het Balkon – Een vijfluik vanuit de hoogte – is een bijzondere roman waarin onder andere verlangen, humor maar ook erotiek aanwezig zijn. Zo veel onderwerpen in zo weinig bladzijden.
Wat ik hier vooral uit las was het verlangen van de auteur om verder kijken dan de horizon, zoals zijn vader en diens vader voor hem dat ook al deden. Vanaf een balkon kan dat goed. Het reizen zit hem in het bloed en in dit vijfluik neemt hij de lezer mee op reis. Op reis naar gebeurtenissen en op reis naar locaties op deze aardbol. De lezer moet zelf invullen hoe hij er naar kijkt, dat spreekt voor zich. Dat is 'vrijheid'.
Tijdens het lezen in het vierde deel van het vijfluik over de juf die naar boven wees, naar de helderblauwe lucht, bedacht ik me dat een ruimtereis hier ook een mooie bestemming zou vinden. Dat zou dan het ultieme balkon zijn. Zo ver kunnen kijken en zo veel tijd voor ideeën!

Ik heb heeeeeeeel langzaam gelezen vanwege de prachtige zinnen die erin staan. Zinnen om bij weg te dromen, zinnen om mee te zijn en tot je door te laten dringen. Prachtig Henk, dankjewel!

Uit de roman van drs Henk Weltevreden blijkt maar weer eens al te duidelijk dat we uiteindelijk allemaal 'sloebers' zijn. Gevangenen van de middelmaat. Alhoewel ik daar tegelijkertijd weer tegen in verzet kom.
Waar draait het in het leven eigenlijk om? Die vraag doemde bij mij op nadat ik de roman gelezen had.

Als een mens maar lang genoeg vanaf het balkon staart, komen er naast weidse vergezichten, heerlijke en gevaarlijke fantasieën op. Zo dicht bij de wolken, dat het verleidelijk wordt om er met je hoofd in te gaan lopen.
Wat een treffende foto op de voorkant! Door Weltevreden zelf gemaakt tijdens één van zijn verre reizen.

"Gebeurtenissen, met name toevallige gebeurtenissen kunnen tot groot inzicht leiden, ook in Maassluis."

Met parels van zinnen voert Henk Weltevreden, schrijver van Het Balkon, ons een betoverde wereld in, de eenzame en prachtige wereld van een jongetje dat de hoogte zoekt – en ervan droomt balkonbouwer te worden. Voorbij Hoek ligt de horizon, op het balkon wachten de ideeën waar de jongen naar hunkert.
De vader beticht zijn zoon ervan een fantast te zijn – en uit zich in een fantastische tirade:

"Balkons? Loze ruimtes zijn het, uitschuifpuien die nergens naar leiden, plekken voor hopeloze liefdes in het maanlicht. We moeten in de klei blijven of op het water schommelen. Verder niets. Jij denkt zeker: het leven is de gestolen tijd van de dood. Nou, mooi niet. We moeten door met de wereld, door met de evolutie. De mens kan geen fantasten gebruiken. Dat houdt de zaak alleen maar op."

De toon is gezet, en wordt prachtig volgehouden en uitvergroot. Wat een oorspronkelijk boek!

Pim Wiersinga

Wat een prachtig boekje.
Geweldig zoals een kind het idee heeft balkonbouwer te worden en daarmee de wereld voor zichzelf opent. Een levensles. Ruimte voor eigen gedachten.
Het verhaal is een combinatie van feiten en fantasie.
Henk heeft een plezierige manier van schrijven: weinig woorden zeggen heel veel.
Een boekje om nog eens te lezen.
Zeer de moeite waard.

Regelmatig denk ik nog terug aan dit boek. De inhoud overstijgt het verhaal dat tussen voor- en achterplat staat beschreven. Prachtige scenes en mooie ideeën wisselen elkaar af in dit boek. Allemaal opgeschreven in een mooie laconieke stijl. Mis dit niet!

Het Balkon van Henk Weltevreden wordt op de voorflap een roman genoemd, maar behelst slechts 74 bladzijden. Waarom geen novelle dan? Omdat er tussen de regels een enorm opus magnum is te lezen.
Wat Henk weet te scheppen tùssen die regels is een wereld die oneindig veel groter is dan het boek. Hij appelleert feilloos aan de eigen fantasie en beleving van de lezer, die alle ruimte krijgt om op zijn eigen manier mee te reizen in de volstrekt associatieve vondsten.
Zoals in andere boeken van Henk, speelt ook in dit verhaal het raadsel van tijd een rol. In een op precies de juiste plek geplaatst citaat van de Meester Cees Nooteboom: 'Alle afscheid is een natuurlijke voorbereiding. Men hoort zich niet te hechten, dat klopt niet met het lot.'

Een geweldig boek.

Jan de Ruiter

Een filosofisch meesterwerkje, dat je in één ruk uitleest om het daarna direct weer te lezen om opnieuw te kunnen genieten van taal en ideeën.

Meeslepende stukken. Prachtige melancholie. Hypnotiserende herhalingen. Diep filosofisch, dan weer raadselachtig, dan weer krachtig beschrijvend. Bij vlagen literatuur van bijzonder gehalte. Aan het eind komt alles samen.

Bevredigend compact, en toch wil ik meer. Meer letters, meer Korea, meer melancholische humor. Meer Henk Weltevreden. Benieuwd naar zijn andere werk.