Het Huis Aan De Rivier

Op zich is dit een heel origineel verhaal. Een vrouw Sonia die met een loodzware vracht door het leven gaat. Op jeugdige leeftijd is ze haar broer Seb verloren. Het hoe en waarom dit is gebeurd blijft lang onduidelijk. Ik zal het ook niet verklappen om de spanning er toch enigszins in te houden voor diegenen die het boek nog moeten lezen. Om van de vreselijke last verlost te worden wil ze het verleden nog een keer overdoen maar het dan anders laten eindigen. Helaas is dit slechts een ijdele hoop. Maar of en hoe ze dit allemaal gaat doen dat laat ik aan jezelf over om uit te vinden.

Ik vond het verhaal eigenlijk onvoldoende voor een literaire thriller. De pluspunten vind ik dat het erg makkelijk weg leest en eigenlijk de laatste 50 pagina's die toch nog voor enige spanning zorgen in het boek. De negatieve punten die overheersen helaas. Het wordt eigenlijk pas na 300 pagina's een beetje spannend, er zit een groot aantal situaties in het boek waarvan ik denk 'dat gaat in het echt niet zo', de reden waarom Jez zich zo gewillig laat gebruiken wordt ook niet echt duidelijk en voor mijn gevoel is het te abrupt afgelopen.

Een verhaal dat balanceert tussen 'gemiddeld' en 'onvoldoende' wat mij betreft. Lange tijd had ik het niet meer dan 2 sterren gegeven, maar omdat het slotstuk toch nog wel iets in zich heeft krijgt 'Het huis aan de rivier' er een ster bij. Maar om nou te zeggen dat ik dit echt een aanrader vind...nee helaas dat niet.

Wie afgaat op zogenoemde quotes op boekcovers komt bij ‘Het huis aan de rivier’ bedrogen uit: het is bij lange na niet zo spannend en angstaanjagend als de vermeldingen de aspirant-lezer willen doen geloven. Daarbij komt, dat er te veel wordt verteld in de boekbeschrijving op de achterflap, waardoor het beetje spanning dat het verhaal bevat tenietgedaan wordt. Een misser en een dikke minpunt, die ik niet onbenoemd wil laten.

Het verhaal over Sonia, vrouw van middelbare leeftijd, die de vijftienjarige Jez gevangen houdt, heeft me van begin tot eind geboeid. De auteur heeft me geraakt met haar verwoording van de onbetamelijke handelingen en intieme gedachten van Sonia en haar beschrijving van Sonia's belevingswereld, die totaal afwijkt van hoe een 'normaal' mens ertegenaan kijkt. Hancock deed me bij vlagen walgen en hield me in de houdgreep. Het verhaal liet mij geen moment los, ondanks het gebrek aan werkelijke spanning. De vertellende schrijfstijl van de auteur heeft me geenszins gestoord, ik denk zelfs dat die ertoe bijgedragen heeft dat ik meegezogen werd in de onbegrijpelijke wereld van Sonia’s obsessie. Ik heb ‘Het huis aan de rivier’ met plezier gelezen, Hancock smaakt naar meer.

Op ‘Het huis aan de rivier’ staat terecht het predicaat ‘literaire thriller’, waarbij ik op wil merken dat ik vermoed dat de legio kromme zinnen en fouten op het conto van de vertaling komen. Ik kan me haast niet voorstellen dat het origineel zo slordig is. De diverse onlogische handelingen en toevalligheden in het verhaal zijn mijns inziens deels te wijten aan gebrek aan achtergrondinformatie over de bijrolpersonages en deels aan onervarenheid van de auteur.
Vanwege de al genoemde missers, minpunten en slordigheden geef ik ‘Het huis aan de rivier’ drie sterren. Het is aan de auteur en de uitgever/vertaler om met een volgend boek te bewijzen dat Hancock er vier waard is. Volgens mij zit dat erin!