Het Huwelijk van mijn ouders het relaas van een gebroken gezin

Ton Kloots is politie-inspecteur in Vlaardingen én verzetsman. Dat alleen al is reden om dit boek te lezen want die combinatie kwam zoals bekend niet vaak voor. In Vlaardingen zit op enig moment vrijwel het hele politiebureau in het verzet. Ton Kloots durft risico’s te nemen. In politie-uniform parachutisten of onderduikers in veiligheid brengen, aan elkaar geketend alsof het arrestanten zijn, een gedropte container met wapens achterop de dienstfiets vervoeren en een stel bewapende Landwachten wijs maken dat je die net in beslag hebt genomen, daarvoor moet je stalen zenuwen hebben. Ondertussen trouwt hij in 1941met Greetje en sticht een gezin met vier kinderen, waarvan alleen de schrijfster van dit boek na de oorlog wordt geboren. Maar Ton is dus nooit thuis, ook niet bij de bevallingen. Hij is actief in knokploegen, moet geregeld onderduiken, vertegenwoordigt de Landelijke Knokploegen van Rotterdam bij de Binnenlandse Strijdkrachten in Amsterdam waar hij een tijd moet verblijven, wordt voor de gevaarlijkste opdrachten gevraagd en zegt nooit nee.
Na de bevrijding gaat dit gewoon door. Verricht speciale taken voor Prins Bernhard, is nog steeds bij de politie en wordt mede daardoor gezien als de juiste man om inlichtingendiensten en contraspionage op te zetten, onder meer bij de geheime dienst van Nederland in Indonesië, drie jaar lang. Daarna komt het niet meer goed. Greetje zou zich met de twee oudste kinderen bij hem voegen, maar ze gaat niet. Als Ton in 1952 terug komt is hij een vreemde voor zijn gezin. Hij een Greetje blijven desondanks nog tot 1974 bij elkaar, Ton maakt carrière (wethouder in Vlaardingen voor de PvdA), maar het gezinsleven is een hel.
Als dochter Tia Kloots al schrijvend erachter probeert te komen waarom hun gezin zo kon ontsporen, komt ze er eindelijk en voor het eerst achter wat haar vader in het verzet heeft gedaan. Want daarover werd domweg nooit gesproken, behalve door haar moeder, maar dan in louter verwijtende zin.
Bijzonder is dat al die in ongekunstelde vorm opgeschreven verhaallijnen prachtig bij elkaar komen in dit verprutste huwelijk. Maar achter die ogenschijnlijke logica van opeenvolgende gebeurtenissen dringt een andere vraag zich steeds meer op: namelijk of het überhaupt mogelijk is om met zulke oorlogservaringen -Ton Kloots heeft vijf jaar lang in levensgevaar verkeerd- een enigszins normaal leven op de rails te krijgen en te houden. De schrijfster verbindt daaraan geen overtrokken grote conclusies, want een antwoord op die vraag bestaat niet of is altijd weer anders. Maar daarmee is dit boek een prachtig, klein gehouden, maar in feite monumentaal verhaal geworden over wat de oorlog doet in het leven van een mens, het héle leven van een mens.