Het kwade uur

Geschreven bij Het kwade uur

Dit boek bespreekt hoe dorpsbewoners omgaan met elkaar in een dorp van een land waar geen democratie is. Het is weltraag maar gelijk gebeurd er veel.

Geschreven bij Het kwade uur

Dit is Marquez’s (1929) debuut uit 1962. Alle ingrediënten van zijn latere meesterwerken zijn sfeervol aanwezig: armoe en bizar weer, angst over naderend onheil, een corrupte en incompetente overheid, veel overdrijving, magisch denken en -dromen. Het speelt in de Colombiaanse regentijd, in 17 dagen, in een door helse, stomende hitte, slapeloos geworden dorp omringd door bergen, dat via een rivier tweemaal wekelijks wordt bevoorraad. Alleen de rijken wonen in stenen huizen vol meubels, de rest woont in hutten, soms zo licht dat ze verplaatst kunnen worden wanneer nodig.
Marquez dicht het dorp magische kwaliteiten toe: een kolonel Aureliano Buéndia zou er ooit hebben geslapen op weg naar Macondo, op de veranda van een pleisterplaats, later hotel, waar omheen het dorp nadien is ontstaan. [Trouwe fans weten dat de kolonel, zijn familie en Macondo in latere romans terugkeren].
Het boek speelt tijdens de staat van beleg in Colombia in de late jaren 50. In het dorp ontstaat onrust door nogal persoonlijke ‘schotschriften’, die ’s nachts op huisdeuren worden geplakt. Al vroeg in de roman leidt dit tot een moord. De belangrijkste personages zijn de arme, conservatieve pater Angel (61), al 19 jaar pastoor. Nog maar één stel, i.p.v. 9, toen hij arriveerde, leeft nog in zonde. De burgemeester in zijn verschillende luitenantsuniformen, is al jaren, samen met drie vrijgelaten moordenaars, afgezant van de militaire junta en toenemend corrupt…
Parabel of sprookje over bestuurlijke chaos in Colombia en in een naamloos dorp, met bijrollen voor Syrische winkeliers en rijke families, de arts, tandarts, kapper en telegrafist in een dorp waarin iedereen alles van elkaar weet, maar waarin lang niet alles in deze roman wordt uitgelegd.