Het web van Iktomi

‘De indianen waren het terecht zat om nog langer als exotisch studiemateriaal gezien te worden. Antropologen werden alleen nog serieus genomen als ze uit de eigen gelederen kwamen’.

De auteur Jaap Cové studeerde antropologie aan de Universiteit van Amsterdam en vond inspiratie voor zijn boeken bij studies van andere culturen. In ‘Het web van Iktomi’ is de achtergrond van de auteur dan ook duidelijk aanwezig, vooral het taalgebruik valt op, zo gaat hij op een correcte manier om met woorden zoals ‘indianen’, ‘stammen’, … Deze probeert hij te mijden en heeft hij het vooral over ‘inheemse Amerikanen’ (Native Americans), Oglala Lakota, … . Wanneer hij dan toch het woord ‘indianen’ gebruikt, zal hij onmiddellijk verklaren waarom hij dit doet.

Na het lezen van dit boek was ik toch even stil. Het boek bevat zoveel meer dan enkel en alleen het verhaal van Iris. De titel alleen al is een verwijzing naar verschillende symbolen die voortkomen in het boek. Wie Iktomi even googelt en de gevonden informatie naast zich legt tijdens het lezen van het boek, kan zoveel meer uit dit boek halen: zo zijn de spin in Iris’ rugzak, Bokke en de droomvanger allemaal symbolen die naar Iktomi kunnen verwijzen. Het is altijd een meerwaarde bij het lezen van een boek als het boek dubbele bodems heeft en zoveel meer boodschappen bevat waar je toch even bij moet nadenken.

De schrijfstijl van Jaap Cové is heel eenvoudig en goed te begrijpen voor iedereen. Op het eerste zicht zou men zelfs kunnen denken dat het een boek geschreven voor tieners tot jongvolwassenen is, maar dit is buiten de vele dubbele bodems gerekend dan, die het boek tot een hoger level brengen. De auteur heeft bovendien grondige research gedaan, de feiten die hij aanhaalt over Mount Rushmore, Wounded Knee, de vele instellingen en reservaten waar men de inheems Amerikaanse bevolking in onderbracht, hebben mij toch tot nadenken aangespoord. Verschillende onderwerpen heb ik ook verder opgezocht en als een boek je kan aanzetten om verder onderwerpen op te zoeken is het echt een goed boek.

Dit is een eerlijk en leerrijk boek. Het is geen pageturner, maar een boek om rustig, met een open blik te lezen en zeker een aanrader. Ik heb ervan genoten en ben enorm geprikkeld om meer te lezen van deze auteur. Van mij krijgt dit boek dan ook een verdiende 4,5 ster!

Mijn eerste indruk was meteen positief. Aan het begin van het boek staat een prachtig
Indiaans gedicht "We are of one flesh". Ik wou het meteen inlijsten en aan de muur
hangen. Het boek bevat trouwens nog enkele interessante quotes. Je komt meteen
terecht in het verhaal en de hoofdstukken lezen als een trein. Het is vlot geschreven
en het feit dat je af en toe terug gaat in de tijd, stoorde me totaal niet. De auteur
beschrijft op een gedetailleerde manier elk tafereel waardoor ik het boek in mijn
hoofd als een film zag afspelen. Ik leefde mee met Iris en haar familie en was telkens
benieuwd naar het volgende hoofdstuk. Ik had het boek dan ook in een mum van tijd
uit. Ik was zelfs teleurgesteld dat het verhaal eindigde. Ik hoop stiekem op een
opvolger die ons de verdere avonturen van Iris uit de doeken zal doen.

Ik raad het boek aan iedereen aan. Romans zijn sowieso ontspannend en wie kan er
de dag van vandaag geen extra ontspanning gebruiken? Als kers op de literaire taart
opent dit boek met z’n diepere betekenis niet alleen je geest maar ook je hart. Stap in
Iris haar lichtbruine mocassins, die ze vast en zeker droeg in één van haar vorige
levens, en laat je meevoeren met de verhaallijn. Maar het beste advies blijven de
woorden die meermaals herhaald worden in het boek: Luister naar je hart en kies de
juiste weg. Dit boek is op mijn pad gekomen, ik heb naar mijn hart geluisterd en ik
heb er enorm van genoten!