Ichi The Killer

Geschreven bij Ichi The Killer

Ik kan deze gave film aan iedere splatter cult fanaat aanraden.
THIS MOVIE ROCKS.
Deze film is krankzinnig, het gaat over de rechterhand van een yakuza baas genaamd Kakihara die meesterlijk gespeeld wordt door Tadanobu Asano, die nadat zijn baas verdwijnt letterlijk over lijken gaat om de baas te vinden.
Kakihara is een masochist en sadist die er zelf van geniet om geslagen en gesneden te worden, hij is de gaafste moordende anti - held die je ooit in een film hebt gezien
Zijn baas blijkt vermoord te zijn door Ichi, een ongelofelijke huilebalk die onder hypnose extreem geweldadig wordt.
Ich is een emotioneel wrak dat door een man genaamd Jiji (gespeeld door Cult regisseur Shinja Tsukamoto) geestelijk gemanipuleerd wordt om yakuza leden af te maken
Hij vermoord zijn slachtoffers met een mes dat aan zijn schoen vast zit.
Langzaam ontstaat er een kat en muis spel tussen Kakihara's bende en Ichi.
Het bloed spuit in het rond, mensen worden met naalden gemarteld, armen benen en zelfs gezichten worden afgehakt.
Het martelwerk is spectaculair en sadistisch
Het klinkt nu alsof de film een groot bloedbad is, dat is niet zo.
Het camera werk is geweldig, en de film zit vol met actie en bizarre goed uitgewerkte personage's.
En het plot is uitstekend gemaakt.
Alleen staat de film er op de dvd vermeld als genre actie-horror,
zelf zou ik het een extreme yakuza film noemen.
De film bevat zelfs een onmenselijke verkrachtings scene die te vergelijken is met de franse shock film Irreversable.
Ik zou de film zelf de leeftijd's keuring 18 + geven vanwege de extremiteiten.
Het is werkelijk een van de beste japanse films ooit.

Geschreven bij Ichi The Killer

Had al van de film gehoord en na de vorige commentaren gelezen te hebben toch maar aangekocht.
Soms heb je een miskoop en soms een pareltje.

Ditmaal was het een pareltje, de karakters in deze film zijn tot in detail afgewerkt en je begint hen gewoon te bewonderen. Op het einde van de film besef je inderdaad niet goed dat dit maar film was, je hoopt gewoon dat het verhaal op de een of andere manier verder gaat.

Masochisme op zijn best, zalige scenes, geen kinderfilm dus

Geschreven bij Ichi The Killer

Wonderlijk hoe niets nieuwsgieriger en onverzadigbaar maakt dan het zien van geweld, verdriet en leed. Andere, minder sensationele onderwerpen zijn maar saai en houden de aandacht niet vast. Tenminste, dat is wat we heimelijk denken maar zelden hardop zeggen.
Bij het kijken van Ichi the Killer wordt deze neiging tot het wegstoppen van zogeheten 'forbidden pleasures' zodanig tegengewerkt dat de nieuwsgierigheid het wint van de moraal. Deze film weet de kijker zo te verleiden dat deze verbaast is de film uitgezeten te hebben.
Ichi the Killer moet ergens toch een meerwaarde hebben, een rechtvaardiging voor zijn bestaan. Je geeft bij het zien van deze film al gauw grenzen aan omdat je geconfronteerd wordt met scenes waarbij je jezelf meteen wilt afstraffen - op het masochistische af. Je beseft dat je bewust kijkt naar gruwelijkheden, puur voor vermaak. Niets meer en niets minder. Hoe afkeurenswaardig de shots of zelfs het verhaal ook mogen zijn, je rechtvaardigt het kijken ervan door jezelf eraan te herinneren dat Ichi the Killer fictie is. Zonder onze opgedane sociale vaardigheden en aangeleerde maniertjes zou er wellicht datgene overblijven wat je te zien krijgt in deze film. En dat is best angstaanjagend.
Feit is dat Ichi the Killer een visueel spektakel is, en het acteer-niveau is van zo'n orde dat je je soms moeilijk kunt voorstellen dat het hier om fictieve figuren gaat die, zodra de film eindigt, ophouden te bestaan.
Het doet me afvragen hoe de oorspronkelijke manga is: wat betekent dat Takashi Miike naar mijns inziens indrukwekkend werk heeft afgeleverd.