Ik ben geen knuffelbeest

Daisy is toevallig heel erg pluizig – ze is nou eenmaal een kuikentje. Haar vrienden willen haar constant aaien, knuffelen en vertellen HOE ONTZETTEND SCHATTIG ze wel niet is. Maar Daisy vindt het maar niks, al die knuffels en kusjes de hele tijd. Ze is meer dan dons alleen! Ze is een kuiken! Alleen: hoe kan ze dat haar vrienden duidelijk maken zonder hen te kwetsen?
•
De schattigheidsgraad van “ik ben geen knuffelbeest” staat echt op de hoogste stand bij dit prentenboek. De kaft is schattig, lief en met zoete, zachte kleuren vormgegeven. Zodra je het prentenboek openslaat, zie je dat het hele boek zo in elkaar steekt. Je zou zelf dit kuikentje zelf ook wel even willen knuffelen en aaien, net als alle dieren in het verhaal. Maar wat nu als het kuikentje dit helemaal niet wil. Dit verhaal laat heel mooi zien dat je het mag zeggen als je iets niet wilt of fijn vindt. Zolang je zelf ook maar aardig blijft en aan de gevoelens van andere blijft denken. Dingen opkroppen tot de bom barst is natuurlijk niet de bedoeling, daarom is praten en communiceren met elkaar belangrijk. Als je echt vrienden bent, luister je naar elkaar.
•
De schrijfstijl van Madeline Valentine is ontzettend grappig, lief, kindvriendelijk en speels. Het verhaal leest heel vlot, soepel en prettig voor. Je kunt je als voorlezer even helemaal laten gaan bij al die verschillende emoties. Ook kun je bij elk dier een andere stem gebruiken. Het is absoluut een verhaal dat al goed te begrijpen is voor jonge kinderen. Dat komt ook doordat de tekst en de illustraties elkaar zo mooi aanvullen. De illustraties laten het verhaal compleet tot leven komen. De vormgeving is ontzettend vrolijk en speels neergezet. Zo heb je in dit verhaal korte stukjes tekst aangevuld met tekstballonnen, die het verhaal helemaal afmaken. Zo zien kinderen ook duidelijk wat welk dier precies zegt en ook de emoties komen daardoor goed over.
•
Het verhaal leest enorm snel weg en is dan ook veel te snel uit. Dit is echt een verhaal om heerlijk samen van te genieten. Je kunt het blijven voorlezen, of je het nu één of twintig keer voorleest het verliest zijn charme niet.
•
De illustratie zijn zoet, lief, warm en plezierig om naar te kijken. Door de zachte kleuren blijft de rust bewaard. Een zeer geschikt verhaaltje om voor te lezen voor het slapen gaan. Het is ook een fijn verhaaltje om na het dichtslaan nog even over na te kletsen met de kinderen. Naast dat het een mooi boek is voor thuis, is het ook in de klas een heel waardevol boek. Aan de hand van dit boek kun je kinderen duidelijke maken dat ze het aan moeten geven als ze dingen niet fijn vinden. Erg toepasselijk ook bij: stop hou op! Ik vind het niet meer leuk. “Ik ben geen knuffelbeest” is geschrikt voor kinderen vanaf ongeveer drie jaar.

Dit is een fantastisch prentenboek. En eigenlijk zou het in iedere kleuterklas en kleuter-boekenkast aanwezig moeten zijn en voorgelezen moeten worden.

Het gaat over je grenzen aangeven. En hoe je dat kan doen bij mensen die je het liefst doodknuffelen :-). Iets wat kleuters misschien wel herkennen. Een goed boek dus om dat onderwerp te bespreken, want grenzen aangeven is belangrijk en tja dat begint al van kleins af aan, door aan te geven wat je wel en niet wilt dat andere mensen bij jou doen, in dit geval dus een knuffel geven.

Ik vind het echt een aanrader. Mijn zoontje van 7,5 vond het ook een heel leuk boek (terwijl ik bij elk prentenboek dat binnenkomt denk hmmm ben benieuwd of hem dit nog aanspreekt), het heeft dan ook erg grappige en aansprekende tekeningen en het verhaal (en de boodschap) is enorm leuk verteld.