Ik praat als een rivier

Ik praat als een rivier. Tekst: Jordan Scott. Illustraties: Sydney Smith. Vertaling: Edward van de Vendel.

Er zijn kinderboeken die een mooi verhaal vertellen, andere bevatten mooie illustraties, nog andere hebben een mooie boodschap. En heel soms kom je een pareltje tegen dat het allemaal heeft: Ik praat als een rivier. Zo een boek een kinderboek of een prentenboek noemen doet het te kort. Dit is een ontroerend boek dat de harten, zielen en hoofden van jong én oud zal beroeren.

De tekst is poëtisch en bemoedigend. De illustraties zijn oogstrelend. (Kan er een versie komen met scheur-perforatie-randjes opdat je de pagina’s boven je bed kan hangen?) En het verhaal is wijs, ontroerend en zo mooi. Je leest het verhaal en wenst dat alle kinderen zo een papa mogen hebben. (En dan lees je helemaal achteraan dat zo een papa’s echt bestaan; wow!)

Ik ben verliefd: op een rivier, op een verhaal, op een boek!

Herkenbaar als je een kind hebt dat ook niet vloeiend praat. Ook voor kinderen die er op een andere manier niet bij horen een aanrader. De illustraties zijn prachtig.

Mijn dochter (7 jaar) was zo blij met dit boek. Het geeft haar een manier om haar praten uit te leggen. Ze zei het is niet erg als ik zo praat mam. Het is zoals ik ben en ik praat ook als een rivier. Ik vind het fijn dat ik niet alleen ben in hoe ik praat.

Het boek is heel mooi geschreven en de tekeningen zijn prachtig. Deze zou je als schilderijen aan de muur willen.

“Mijn vader nam me mee naar de rivier zodat ik me minder alleen voelde.” Schrijft auteur Jordan Scott in het nawoord van het bijzondere prentenboek Ik praat als een rivier. Scotts jeugd werd beïnvloed door zijn stotteren. Op sommige dagen deed zijn mond het helemaal niet meer en was vooral het gelach van zijn klasgenoten ondraaglijk. Zijn vader nam hem dan mee naar de rivier. Het samen naar de rivier gaan vormde de inspiratiebron voor dit prentenboek.

Ik praat als een rivier valt op vanaf de eerste aanblik door de bijzondere illustraties en thematiek. Het hoofdpersonage krijgt geen naam, maar vanaf het moment dat de lezer hem ontmoet is er een bepaalde kwetsbaarheid in zijn ogen te vinden. Vanaf het moment dat hij wakker wordt, is er altijd iets dat hem herinnert aan ‘de geluiden van woorden’ en hem daar vooral in herinnert dat hij geluiden van woorden niet kan zeggen. Deze jongen stottert, de woorden vinden hun weg niet naar buiten.

De illustraties schikken zich naar de wereld van dit jonge hoofdpersonage, een hortende en borrelende belevingswereld. We vinden in deze illustraties geen rechte lijnen, maar vloeiende bewegingen in zachte kleuren. De wereld lijkt op een schilderij, maar wel eentje waar de jongen net niet bij kan. En als er in de klas een vraag wordt gesteld, lijkt de wereld helemaal te verdwijnen. De muren van het klaslokaal worden krom en scheef, de gezichten niet meer dan anonieme vlekken. Hoe meer je kijkt, hoe meer je de benauwdheid van de jongen voelt.

Maar dan haalt zijn vader hem op van school en neemt hem mee naar de rivier. De rivier houdt geen rekening met wat anderen denken, hij stottert en raast en borrelt gewoon door. Dat ziet de jongen ook, met ogen vol verwondering. Maar vooral ogen vol herkenning.

Ik praat als een rivier is een warm boek dat de lezer zal raken. Het boek wordt aangeraden om voor te lezen vanaf 4 jaar, of vanaf het moment dat je samen bewust kan spreken over het onderwerp van stotteren. Maar ook in het verlengde daarvan zullen ‘anders zijn’ en ‘acceptatie’ als onderwerpen naar boven komen.

Schrijver Jordan Scott vond als kind zijn gelijke in de rivier, hopelijk zullen kinderen hun gelijke in dit boek vinden.

Marcella, www.booksandmacchiatos.com