In de naam van TienKamelen

Een Mooi Verhaal, dat je ondanks het niet zo luchtige onderwerp met een glimlach op je gezicht en met heel veel sympathie voor TienKamelen uitleest.

Wat een leuk boek, in een ruk uitgelezen. En ja, ik weet nu heel veel meer over kamelen, al gaat het daar helemaal niet over. Een luchtig verhaal over de problematiek van illegalen.
Een leuke aanrader voor jezelf of om als cadeau te geven.

Na het lezen van dit boek weet ik meer over kamelen dan ik ooit had durven dromedarissen!

Deze (zijn eerste - wow!) roman is een dikke aanrader voor iedereen die graag
een mooi geschreven,
origineel gestructureerd,
goed onderbouwd,
supergrappig
en tegelijk zeer ontroerend verhaal wil lezen.

Meer hoeft dat nou ook weer niet te zijn, toch?

Bouke Billiet koos voor het niet platgetreden pad met zijn onderwerpkeuze, de verhaallijn en vooral zijn personages.

Ik heb heel wat zinnen of hele alinea's herlezen omdat ze zo mooi / zo goed gevonden / zo intens grappig waren. Ik heb ervan genoten!

Een goede raad: ga dat boek vandaag nog halen, bij de betere boekhandel...

Het hoofdpersonage van het boek heet TienKamelen. TienKamelen is een weesmesje zonder papieren. In het eerste moeizame deel van het boek speelt het leven van TienKamelen zich af in een bejaardentehuis, een kasteel in België dat gebruikt wordt als rusthuis. Ze helpt de vele bejaarden met wassen, eten en aankleden. Ze luistert ook naar de vele grappige en ontroerende verhalen, ze krijgt er een soort levenslessen mee waardoor zijzelf als persoon wordt gevormd. Het tweede, meer confronterende deel van het boek speelt zich af in Spanje in een grote stad. TienKamelen ontmoet er lotgenoten, mensen zonder papieren, illegalen, vluchtelingen en ook haar grote liefde. Door haar positieve ingesteldheid en haar levenskracht overleeft ze heel veel moeilijkheden.

“In naam van TienKamelen” – ik vind de titel zeer goed gekozen. Hij wekte onmiddellijk mijn nieuwsgierigheid. Het boek gaat helemaal niet over kamelen ook al worden er veel wetenswaardigheden over gegeven. Het boek gaat over een meisje genaamd TienKamelen, een speciale naam gegeven door de inwoners van het rusthuis waarin ze opgroeit. Ze gaven haar deze naam omdat tienkamelen de laatste woorden waren van de moeder voordat ze beviel van haar dochter en nadien overleed. Deze naam geeft al blijk hoe het leven van haar dochter er zal uitzien. Kamelen hebben immers weinig eten en drinken nodig, het zijn overlevers en zwerven rond...

In het boek komen heel veel personages voor, in het tweede deel voor mij teveel waardoor ik met momenten moeilijk kon volgen. De personages werden wel mooi geïntroduceerd en in detail beschreven.

Ook ik vind de structuur van het boek zeer helder: twee delen. Het eerste deel van het boek ging een beetje traag voor mij. Soms was ik de spanning kwijt waardoor het boek niet zo interessant leek. In het tweede deel daarentegen werd ik wel meegezogen in het verhaal.

Het boek brengt de hedendaagse problemen van kwetsbare groepen zoals senioren, vluchtelingen, mensen zonder papieren, mensen met dyslexie… in de kijker. Ook problematieken zoals discriminatie, mishandeling en prostitutie komen aan bod. Het boek zet dus aan tot denken. Ik ga akkoord met de uitspraak in recensie 1 dat er in het boek veel levenslessen worden meegegeven.

Wat betreft de schrijfstijl en het taalgebruik is mijn mening verdeeld. Ik ga akkoord met het gegeven dat ondanks de soms zware sombere thema's de toon van het boek wel luchtig blijft. Anderzijds vind ik dat het boek niet altijd zo vlot leest. Meerdere keren heb ik zinnen moeten herlezen door de vele beeldspraken en adjectieven. Ik vind de stijl niet altijd zo huppelend.

Ik zou het boek aanraden aan jonge mensen. Naast de actuele thema's die in het boek aan bod komen, gaat het boek ook over een zoektocht naar volwassenheid en identiteit. Thema's waar de jeugd toch vaak met bezig is. Bovendien zit er ook een heel hoopvolle boodschap in; ondanks vele tegenslagen geraak je met wilskracht en een positieve ingesteldheid ver in het leven. Deze boodschap zet jongeren aan tot filosofisch denken: is het echt zo dat een positieve grondhouding, een blijmoedige kijk op de wereld en een sterke persoonlijkheid de mens in staat stellen alle moeilijkheden het hoofd te bieden?