In haar lichaam besloten Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij In haar lichaam besloten

Het heeft elf jaar geduurd voordat Ann-Marie MacDonald na 'Laten we aanbidden' en 'De kraaien zullen het zeggen' weer met een nieuw boek van zich liet horen. In 'In haar lichaam besloten' komen een aantal elementen uit de vorige romans terug: zo heeft de hoofdpersoon, Mary Rose MacKinnon, naast het ritme van haar naam en haar beroep ook haar achtergrond met de schrijfster gemeen: een Arabische voorouder, een lesbische relatie, dode kinderen in het ouderlijk gezin, en geheimen.
Maar in tegenstelling tot haar eerste roman is dit een tegenvaller. Vond ik 'De kraaien zullen het zeggen' al zwak, deze nieuwe schepping overstijgt het niet in mijn waardering. Het is een boek van klagen en zeuren geworden: Mary Rose is schrijfster van jeugdboeken, heeft samen met haar vrouw twee kinderen en is huisvrouw. Ze is niet gelukkig in deze situatie, maar doet ook geen enkele poging om daar verandering in aan te brengen; ze klaagt er liever over. Jongens, wat wordt er geweeklaagd en gejeremieerd in dit boek! Haar carriere is gestagneerd door een writer's block, haar vrouw werkt zich uit de naad en is nooit thuis, haar ouders zijn dementerend en een van haar kinderen is ronduit onuitstaanbaar, omdat haar moeder het niet aandurft om haar echt op te voeden. Mary Rose is overbezorgd voor de kinderen, tot op het belachelijke af, en tot vervelens toe wordt de lezer er met de neus op gedrukt dat dat zijn oorzaak vindt in haar jeugd en dat er iets gebeurd is in haar ouderlijk gezin: zou het misschien kindermishandeling kunnen zijn???
Er wordt veel te veel uitgelegd en steeds opnieuw herhaald. De talloze personen die worden opgevoerd blijven daarentegen opvallend plat en slecht uitgewerkt van karakter. Zij dienen slechts om Mary Rose tegen te spreken dan wel te bevestigen in de onvrede met haar bestaan van moderne vrouw die een beroep moet zien te combineren met een huishouden en de zorg voor twee jonge kinderen. Maar zo slecht heeft ze het niet: er is geld genoeg, de kinderen zijn gezond, ze wonen in een bevoorrechte buurt, haar vrouw houdt van haar; wat wil een mens nog meer? Zeuren. Als ze nou twaalf kinderen had en een bijstandsuitkering en in een afbraakpand woonde met alcoholici en junkies, maar nee. De muren komen op haar af, al zijn ze nog zo smaakvol gedecoreerd.

Elk hoofdstuk draagt de naam van een dag van de week, van maandag tot en met zondag en beschrijft zo een week uit het leven van Mary Rose. Sommige hoofdstukken eindigen met een stuk uit een van de jeugdboeken die Mary Rose geschreven heeft; ook deze fragmenten zijn bedoeld om de lezer met de neus op de feiten te duwen. Nooit mogen we zelf nadenken of proberen iets te ontrafelen, alles wordt voorgekauwd. Het is jammer, want MacDonald kan wel degelijk schrijven en een goed verhaal vertellen. Haar eerste roman vond ik fantastisch. Ik hoop dat een volgend boek meer van haar onmiskenbare talent laat zien; daar wil ik dan best weer elf jaar op wachten, als het dan maar de moeite waard is.

Geschreven bij In haar lichaam besloten

Absoluut een van mijn favoriete schrijfsters! Ze hoort absoluut thuis in het rijtje van schrijfsters als Margaret Atwood en Alice Munro. Eenmaal je een boek van haar hebt gelezen, wil je ze allemaal.

Eén minpuntje: de donkere kant van het moederschap wordt belicht en voor zwangere vrouwen zou ik het niet aanraden! Achteraf kan je toch besluiten dat ieder kind weer anders is en voor mij was moeder mogen zijn het mooiste wat me ooit overkwam!

Geschreven bij In haar lichaam besloten

De auteur wisselt in haar roman scènes uit het heden af met terugblikken naar vroeger. Een verleden waarin de jonge Mary Rose door het werk van haar vader regelmatig verhuist en haar moeder wordt geteisterd door het verlies van vier van haar zeven kinderen. De depressies die dit bij haar moeder veroorzaakt, afgewisseld door woedeaanvallen, zorgen ervoor dat Mary Rose opgroeit tot een angstige volwassene die haar herinneringen diep in zichzelf heeft weggestopt. Herinneringen die in haar lichaam liggen besloten en fragmentarisch terugkomen nu ze zelf moeder is. Duistere geheimen over familiegeweld en onderdrukte emoties, die uiteindelijk voor desastreuze gevolgen zorgen.

'In haar lichaam besloten' is een indringend geschreven roman met een duistere ondertoon waar humor zeker niet ontbreekt. Een verhaal met situaties die voor veel moeders met kleine kinderen herkenbaar zijn en dat na het sluiten van de laatste pagina nog lange tijd blijft nazingen in het hoofd van de lezer.