Joel Imperal - Rebay: Music For Viola And Guitar (CD) Werke für Viola & Gitarre

Terwijl Segovia's beroemde Parijse recital van 7 april 1924 ongetwijfeld een belangrijk keerpunt was in de 20e eeuwse gitaarmuziek en componisten als Albert Roussel, Georges Migot, Alexandre Tansman en vele anderen inspireerde, was Wenen tegelijkertijd het decor van een stillere, maar niettemin belangrijke revolutie. In 1923 werd aan de Weiner Akademie onder leiding van Jakob Ortner het waarschijnlijk eerste conservatoriumprogramma voor gitaar geopend, dat bij de componist Ferdinand Rebay (1880-1953), die van 1920 tot 1944 pianoleraar aan de Weiner Akademie was, de belangstelling voor de klassieke gitaar wekte.
Geboren in een familie aan het Comomeer, studeerde Rebay theorie bij Robert Fuchs en piano bij Josef Hofmann. Nadat hij zich eerst had ontpopt als componist van liederen (een genre dat centraal bleef staan in zijn compositorische output), werd hij door Fuchs aangemoedigd om zowel kamermuziek als symfonische instrumentale muziek te schrijven.
In een belangrijk artikel uit 1926 in het Österreichische Gitarre-Zeitschrift (een door Ortner uitgegeven tijdschrift) mengde Rebay zich brutaal in het debat over het kwijnende gitaarrepertoire: 'Ik ben begonnen duetten te schrijven voor afzonderlijke blaasinstrumenten met gitaarbegeleiding, tot mijn grote vreugde ontdekte ik dat het mengsel van hobo of klarinet met gitaar veel aantrekkelijker klinkt dan het mengsel van deze blaasinstrumenten met piano'. Voor het eerst in de geschiedenis van de gitaar had een componist - niet een gitarist! - voor het eerst in de geschiedenis van de gitaar een componist - en geen gitarist - die kamermuziek in plaats van solomuziek als het meest geschikte middel beschouwde om de identiteit van het instrument te creëren en te bevorderen. Trouw aan dit idee componeerde Rebay tussen 1924 en het begin van de jaren '50 meer dan 600 stukken voor gitaar, waaronder vele kamermuziekwerken, en werd daarmee een van de meest productieve componisten van dit instrument.
Een ontembare nieuwsgierigheid om te experimenteren met klankkleuren zou Rebay ertoe brengen om de gitaar te combineren met elk ander instrument, wat leidde tot een corpus van muziek voor altviool en gitaar dat, hoewel klein, toch belangrijk is vanwege de zeldzaamheid van zowel de combinatie als van het 20e-eeuwse Weense altvioolrepertoire van welke aard dan ook.
Met deze opname voegen Gilbert en Joël Impeìrial een cruciaal stuk toe aan het proces van ontdekking en waardering van de muziek van deze Weense componist, in werken die zich voegen in de rijen van de belangrijkste opgenomen muziek voor altviool en gitaar.