Kaj Dagboek Van Een Vader Die Afscheid Neemt Van Zijn Zoon

Met Pasen 2004 krijgt de 18-jarige Kaj te horen dat er geen remedie meer is tegen de leukemie en hij neemt het besluit thuis zijn resterende tijd door te willen brengen. Het worden drie maanden, waarin hij vooral veel met zijn vrienden optrekt en contact met lotgenoten uit de weg gaat. Herkenbaar is dat hij niet met zijn ziekte geconfronteerd wil worden en liefst zo gewoon mogelijk zijn tijd invult. Het is duidelijk moeilijk om alles nog uit het leven en je tijd te halen, als de mogelijkheden steeds beperkter worden door je ziekte. De vader van Kaj beschrijft vijf jaar later het dagelijks leven thuis in deze bijzondere tijd tussen de definitieve diagnose en het uiteindelijke sterven. Het is een eerlijk en persoonlijk verslag, waarin ook aandacht is voor hoe de broers van Kaj en hijzelf en zijn vrouw met de situatie omgaan. Beide ouders verwerken en plaatsen de dingen op hun eigen manier en omdat die zo verschilt van elkaar, kunnen zij elkaar maar moeilijk tot steun zijn. Ook Kaj neemt niet echt afscheid van zijn ouders, broers en sociale netwerk. Hij bespreekt of regelt niets voor zijn naderend afscheid. Hoewel het boek niet erg emotioneel geschreven is, leef je toch echt mee met de familie en vooral ook tussen de beschouwende, soms bijna filosofische stukjes tekst van de vader zitten mooie overwegingen, die nog lang in je gedachten blijven. Een heel leesbaar boek, waarmee ik bedoel dat het zeker aanspreekt en raakt, maar je het niet door een waas van tranen hoeft te lezen.

Wat is het mooi geschreven.Zo puur.Wat fijn dat ik dit mooie boek mocht lezen.

Dit is wat ik achtergelaten heb op de site van Kaj:

Lieve Kaj en familie,

Bij toeval stuitte ik op dit boek en kon het niet laten liggen na het lezen van de achterkant. Ik heb in mijn leven veel boeken gelezen maar dit boek, dit verhaal, dit verdriet maar ook de vreugde en het moedige besluit van jou om nog even ’gewoon’ te doen en niet aan het leven te blijven hangen kost wat kost.. is in mijn hart gegrift. Met een lach en vele tranen heb ik het boek gelezen en ligt nu na al die tijd nog steeds op mijn nachtkastje naast mijn bed. Ik kan het boek niet in mijn boekenkast zetten tussen alle andere boeken, het verdient een eigen plek en elke ochtend en elke avond als ik opsta en naar bed ga zie ik het liggen en weet dat het leven waardevol is en dat je het moet koesteren al duurt het voor vele veels te kort..

Het ga je goed daarboven en jouw familie redt het wel.. je bent een bijzonder mens...

Lieve groet,

Diane

een heel eerlijk en open geschreven dagboek, een aanrader voor iedereen. Herkenbaar voor lotgenoten, om over na te denken voor diegenen die een dergelijke ingrijpende levenservaring (nog) niet hebben meegemaakt. Pluk de dag! Vandaag is vandaag, morgen is het een andere dag. Geen tijd verspillen! Ik heb het boek in een ruk uitgelezen! Zal het vaak nog even pakken om een enkel hoofstuk of een gedachte weer te lezen..

Ik heb het boek in een avond/nacht uitgelezen, kon het om de een of andere reden niet wegleggen.
Ontzettend meeslepend en goed geschreven een en al emotie, je voelt je deel van het gezin.
Op het einde van het boek hield ik het niet meer droog, zo zat ik in het verhaal.
Later kwam ik erachter dat ik een tijdje met Kaj en zijn vrienden ben opgetrokken rond mijn 15e.
Ik wist alleen niet dat een paar jaar later deze ziekte hem heeft getroffen...

Een heel mooi boek, met diepgang die zeker de moeite waard is om te lezen!

Ik heb het boek nog niet uit maar het behoord nu al tot een van mijn lievelingsboeken!
Je leeft zo met hun mee.
Heb echt moeite om het boek weg te leggen, omdat ik nog anderen dingen moet doen.
Erg verslavend.