Kane & Lynch 2: Dog Days - Limited Edition

Ik heb enkele weken geleden Kane & Lynch 2: Dog Days Limited Edition goedkoop op de kop getikt. Ik was best geïntresseerd aangezien ik het vorige deel ook al interessant vond, maar niet gekocht had.

Singleplayer:

Het verhaal: Lynch woont in Shanghai met zijn vriendin Xiu. Lynch wil zijn grote laatste klus doen en haalt dus zijn vriend Kane naar Shanghai. Lynch gaat naar een huis om iemand een waarschuwing te geven voor zijn daden en daar begint de chaos al. Veel mensen gaan dood, Kane en Lynch moeten schieten en rennen voor hun leven. De story duurt gemiddeld tussen de 4 á 5,5 uur.

De game oogt heel spectaculair door de sfeer van het spel en de brute actie op je beeldscherm en de vernielingen die worden aangericht. Ook is de camera erg cool alsof er echt iemand met je meeloopt met de actie. Alleen werd ik hier erg misselijk van en had deze functie snel afgezet. Het coversysteem is matig en soms voelt het alsof je geen cover hebt wanneer je uit je cover probeert iemand neer te schieten. Ook het accuratie van je wapen is matig. Wapens schieten niet goed en soms moet je veel schieten als je iemand tegenkomt omdat de kogels alle kanten opgaat i.p.v. in je vijand. Natuurlijk zijn er erg accurate wapens zoals de Rifle (in de limited edition) en de shotgun en sniper, maar grotendeels bezit je alleen machine geweren.
Ook de graphics zijn verouderd.

Volgend kritiek is dat vaak vijanden veel kogels kunnen hebben. Dan schiet je ze neer en 5 seconden later staan ze weer. En op het niveau extreme maakt dit het spel wel erg moeilijk op sommige stukken. Ook is het zo dat je van ver af meer kan hebben dan van dichtbij. Van ver af kan je wel 15 kogels hebben voor je echt ligt, maar van dichtbij zijn 2 kogels al fataal en dat voelt soms raar aan.

Multiplayer:

In multiplayer heb je verschillende gametypes. Enkele voorbeelden zijn Fragile Alliance, Arcade Mode en Undercover Cop. De hoofddoelen van deze gametypes is om geld te stelen en veilig te ontsnappen aan de politie of/en thugs. Het leuke aan dit allemaal is dat niemand te vertrouwen is, ook niet je eigen team maten. Zij kunnen jou verraden wanneer dit mogelijk is. Dit maakt de multiplayer spannend en nooit hetzelfde. Maar verraden heeft ook een ander effect. Als je een paar potjes mensen verraadt en vermoordt dan komt dit ook in jouw profiel te staan. Ben je betrouwbaar, dan staat er reliable. Ben je onbetrouwbaar, dan staat er unreliable. Ook zijn er andere vormen van betrouwbaarheid. Als je klaar bent met de missie krijg je XP en daarmee kun je in Rank stijgen. Je begint bovenaan, als groentje (Rank 10) en werkt jezelf op tot Mastermind (Rank 1).

Conclusie:
Deze game is niet perfect, dat kun je uit deze review al beoordelen. De graphics zijn verouderd, het schietsysteem is niet erg goed en het cover-systeem ook niet geheel perfect. Daarentegen is dit een game om je lekker af te laten reageren, het is stoer en overdreven en het kan op extreme best pittig zijn op sommige stukken en de sfeer past precies bij deze game. Ik ben nog redelijk positief over deze game aangezien ik deze game voor weinig had gekocht en dus niet echt moet klagen, terwijl anderen daarentegen zeer kritisch zijn. Ik geef dit spel een 6,0 als eind beoordeling.