Kazernekind de geschiedenis van een Moluks gezin in Nederland

Toen ik op de MAVO zat, zaten er uit Gouderak en Moordrecht Molukse kinderen bij ons op school. Zij trokken voornamelijk met elkaar op in groepen. Bij de treinkaping kwamen veel van hen een tijd lang niet naar school. Daarna werd er nergens over gepraat. Ze waren er weer en dat was dat. Nu, 35 jaar na dato lees ik het Kazernekind en weet wat er zich binnen de gemeenschap heeft afgespeeld. Wist vroeger ook niet dat er verschil was tussen een Ambonees en een Molukker. Als klein kind in Assen tegen 'de Molukse wijk' aan gewoond en veel bij hen binnen geweest. Er waren altijd zoveel mensen binnen, en altijd lekker eten. Begrijp nu, na het lezen van dit boek, de opmerkingen van mijn opa, zelf oud-KNIL militair, dat we de Molukse gemeenschap in de kou hebben laten staan. 15 jaar in een barak wonen, in Nederland.... heb het boek in 1 ruk uitgelezen 5*

Heb het boek in 1 adem uitgelezen. Wat een supervrouw, Jo!
Ben het voor de 2e keer aan het lezen! Tot tranen toe geroerd.

Een belangrijk stuk Nederlandse geschiedenis verpakt in een boeiend levensverhaal over een sterke Molukse moeder. Leest heerlijk weg door de prettige schrijfstijl. Geen saai verslag maar een boek vol emoties en spanning. Vooral de (stille) kracht en het doorzettingsvermogen van hoofdpersoon Jo Polnaya maakt veel indruk en is zeer goed beschreven. Een aanrader voor een ieder die geïnteresseerd is in de Nederlandse en Molukse geschiedenis maar ook voor de liefhebber van boeken over sterke vrouwen!

Dit boek is een absolute aanrader om de Molukse bevolking, die werd overgebracht naar Nederland rond 1950, beter te begrijpen. Dit boek leg je niet weg, als je bent begonnen met lezen. Je komt te weten, tegen welke problemen en zorgen deze mensen aanliepen, de beloftes, die door de Nederlandse regering niet werden waargemaakt, etc.. Je krijgt min of meer begrip (zonder het goed te keuren) voor de Molukse acties in de 70-er jaren. Toch geeft dit boek een zeer goed beeld over een vrouw, die ondanks alle problemen en meningsverschillen binnen haar familie en gemeenschap een goed bestaan heeft weten op te bouwen in Nederland, maar haar afkomst niet is vergeten. Dus, LEZEN!

Het boek is makkelijk weg te lezen en alle facetten (en complexiteit) uit die tijd worden even aangehaald door de ogen van een vrouw. Het is gewoon een mooi, goed boek wat ook de emotie oproept van gemis van mijn eigen grootouders....en herkenning van hoe zij waren.

Geschreven bij Kazernekind

Het boek is een echte aanrader voor iedereen (ongeacht afkomst e.d.) Ik (3e generatie) heb het boek gelezen voorafgaand aan de reis naar Indonesië. Ik wilde het verhaal kennen van de KNIL-militairen, omdat mijn opa ook een KNIL-militair was. Die periode is een onderwerp waar nooit echt over gesproken werd / wordt. En door dit boek heb ik toch heel veel kennis opgedaan en weet ik wat er zoal gebeurd is. Ook v.w.b. de treinkapingen en de gijzelingen.

In pakkende woorden laat de schrijfster zien hoe de levens van een familie gevormd worden door de geschiedenis. Het is boeiend en vaak ontroerend, niet in de laatste plaats door de dappere manier waarop Jo Polnaya tegenslagen draagt.