Kleine Dichtungen

Robert Walser was een Zwitserse auteur, die voornamelijk in het Duits schreef. Hij werd geboren op 15 april 1878 in Biel. Na zijn schooltijd voltooide Walser een stage bij een bank en werkte daarna als bediende bij diverse banken en verzekeraars in Zürich. Zijn eerste gedichten, die in 1898 verschenen, waren redelijk succesvol. Dit gaf hem de toegang tot literaire kringen. Na de publicatie van zijn eerste boek ‘Fritz Kochers Aufsätze’, volgde hij in 1905 zijn broer Karl naar Berlijn. In snelle opeenvolging verschenen drie romans van Walser: Geschwister Tanner (1907), Der Gehülfe (1908) en Jakob von Gunten (1909). In 1913 keerde hij opnieuw naar Zwitserland terug. In zijn geboortestad Biel kende hij een bijzonder productieve periode, vooral als schrijver van korte prozastukken en essays, die later werden gebundeld in onder andere Kleine Dichtungen (1915) en Prosastücke (1917). Tijdens de Eerste Wereldoorlog vervulde Walser zijn dienstplicht. In 1916 stierf zijn broer Ernst aan een psychische ziekte. In 1921 ging Walser in Bern wonen. Daar veranderde zijn stijl als schrijver op een vrij radicale wijze. Bekende werken uit deze periode zijn Die Rose (1925) en Der Räuber (1925, uitgegeven in 1972). Als gevolg van een mentale crisis werd Robert Walser begin 1929 tegen zijn wil opgenomen op een psychiatrische afdeling. Hij gaf schrijven volledig op en leefde nog 24 jaar als een vergeten anonieme patiënt tot hij in 1956 overleed.