Kwaad bloed

Vorig jaar juni verscheen Jennefer Mellink haar jeugdthrillerdebuut Gebroken. Welke ik enkele maanden geleden met veel plezier gelezen heb. Ik besloot dan ook meteen dat ik niet meer zo lang zou wachten met het lezen van Jennefer’s tweede boek. Toen haar tweede jeugdthriller Kwaad bloed begin juli verscheen kon ik dan ook niet langer meer wachten en ben hem meteen gaan lezen.

Kwaad bloed verscheen als prachtige hardcover uitgave, die heel mooi is vormgegeven met zwarte bladzijdes. Het verhaal bestaat uit 35 hoofdstukken, geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonages Eilleen en Kars. En gaat van start met een spannende proloog, die direct uitnodigt tot verder lezen.

Jennefer Mellink heeft een heerlijke schrijfstijl, haar schrijfstijl is vlot, spannend met een rauw randje, het tweede personage is totaal krankzinnig, ik heb hier enorm van genoten. Maar ook aangrijpend, Jennefer weet haar lezers te raken met de heftige onderwerpen, die ze op een goede manier heeft verwerkt in het verhaal. Eenmaal begonnen met lezen werd ik het verhaal ingezogen en was helemaal in de ban van Kwaad bloed en kon niet meer stoppen met lezen.

Eilleen de Jong en haar vrienden, hebben een hechte vriendengroep. Katie, de tienjarige dochter van haar vriendin Tara, doet haar eerste communie, als afsluiting van een feestelijke dag, vieren de vrienden feest bij Tara thuis. De drank vloeit rijkelijk en iedereen geniet. Tot Vince er opeens vandoor gaat en niemand weet waarom? De volgende ochtend wordt hij dood aangetroffen op zijn kamer in het studentenhuis, waar hij woont. Eilleen is kapot van het nieuws dat haar beste vriend is overleden. Ze kan het niet geloven en gaat gebukt onder heftige schuldgevoelens, had Vince nog geleefd als ze hem niet naar huis had laten gaan? Wat is er met hem gebeurd? Is hij vermoord? Of is er sprake van een noodlottig ongeval? Eilleen moet het weten. Waarom vertrok hij eerder van het feest? Niemand kan zich meer iets herinneren van de late uurtjes. Wie zag hem als laatste levend? Had Vince vijanden? Wie kan ze nog vertrouwen?

De verhaallijn van Kwaad bloed is aangrijpend en heel goed uitgewerkt. Jennefer weet de spanning goed op te bouwen en je te verrassen met een dader die je absoluut niet aan ziet komen. Knap hoe ze het voor elkaar krijgt hoe iedereen elkaar gaat verdenken, en jij dus ook. Met het einde spreekt ze tot de verbeelding van haar lezers. De karakters zijn goed uitgewerkt, dat is aan Jennefer wel besteed. Ze weet zich goed in te leven in de leefwereld van de jongeren. Maar wat ik ook fantastisch vind is hoe ze onder de huid van een verknipte persoonlijkheid is gekropen, een agressief persoontje met een muziekobsessie, een zelfingenomen mafketel die een gevaar voor de maatschappij vormt.

De jonge Eilleen is een ambitieuze studente en de beste vriendin van Vince, die droomt van een carrière als plastisch chirurg. Ze wonen in hetzelfde studentenhuis en kennen elkaar sinds twee jaar, ze brachten veel tijd met elkaar door. De dood van Vince brengt meer bij Eilleen naar boven dan haar lief is. Ze had net haar leven weer een beetje opgepakt en nu lijkt alles weer van voor af aan te beginnen. Het houdt haar enorm bezig en ze kan het niet los laten, Vince is constant in haar gedachten, het zijn steeds dezelfde vragen die haar wakker houden? Wat ziet ze over het hoofd? En wat als zij de volgende is?

Ik heb enorm genoten van Kwaad bloed en vind hem zelfs nog beter dan Gebroken en die vond ik al geweldig. Met Kwaad bloed laat Jennefer zien dat ze gegroeid is als auteur en ik kijk dan ook enorm uit naar haar derde jeugdthriller waar ze alweer hard aan werkt.

Kwaad bloed, een waardige opvolger, spannend, aangrijpende plot en onverwachte dader, kortom aanrader!

★★★★½

Als niet thriller-lezer en wetende dat ik met mijn master Strafrecht heel wat 'spannende' zaakjes voor de kiezen heb gekregen, is het een enorm compliment voor de schrijfster dat ik tot in de late uurtjes zwetend de bladzijdes aan het omdraaien was. Foei, wat spannend!
Verrassend plot ook, ik daag iedereen uit om halverwege het boek de dader te kunnen aanwijzen. Als een waar Cluedo-spel kan iedereen het gedaan hebben en met elk wapen.
Ik ga nu genieten van een glas wijn op de bank met Barend, Kars, Fabian en de rest. Die lui zijn zo knap neergezet dat ik nog geloof dat ze hier op deze aardkloot rondlopen.

De ochtend na een feest met een stel vrienden wordt Vince dood aangetroffen in zijn studentenkamer. Zijn vriendin Eilleen denkt meteen dat het een moord is en gaat zelf op zoek naar de bewijzen en sporen. Dingen die ze vindt rakelen oude herinneringen van haar op en opeens lijkt iedereen de dader te kunnen zijn, zelfs haar vrienden.

Om eerlijk te zijn had Kwaad Bloed zowel positieve als negatieve elementen. Het duurde even voordat ik er in zat maar toen het eindelijk zo ver was las ik hem in een adem uit. Precies wat ik in een goed boek zoek! Kwaad Bloed hield me echt in z’n greep.

Het verhaal was zeker spannend. Er zat een goede verhaallijn, wat ik heel belangrijk vind voor misdaadboeken. Het verhaal moet van het begin tot het einde kloppen. Ik vind altijd dat dat laat zien hoe slim een schrijver is en hoe hij of zij over het verhaal heeft nagedacht. Ik vond het ook heel goed hoe de geschiedenis Eilleen samen komt met het heden waarin Vince dood wordt aangetroffen (en waarom dus).

Ik vond de schrijfstijl iets minder fijn omdat alles heel uitvoerig werd beschreven. Uiteindelijk begon ik me er wel wat minder aan te storen en ging ik er steeds sneller doorheen maar toch bleven alle exacte details me een beetje irriteren. Er had voor mijn leesplezier best wat meer aan de verbeelding overgelaten kunnen zijn.
Ik denk dat hier bij andere lezers de meningen verdeeld over kunnen zijn omdat de een uitvoerige beschrijvingen juist fijn vind en andere net als mij liever zelf dingen voorstellen.

Ik vond het einde echt heel sterk en onverwacht. Ik hou enorm van een sterke plot twist die ik niet zie aankomen. Ik kan je vertellen dat best wel schrikt van het einde van Kwaad Bloed. Het einde past heel goed bij alles wat je tijdens het lezen leert over bepaalde personages in het boek.

Omdat ik het lastig vond om er in te komen en me toch irriteerde aan de schrijfstijl geef ik het drie sterren. Toch zou ik Kwaad Bloed aanraden aan de mensen die van spannende misdaad boeken houden, gewoon omdat het zo’n goede verhaallijn heeft.