Liever geen applaus voor ik leef roman

Thomas is nog maar vierentwintig jaar oud maar zijn leven hangt aaneen van dezelfde dagelijkse handelingen. Kortom, het is een sleur. Hij woont samen met Eva, maar vraagt zich af of hij wel verder met haar kan. 's Avonds werkt hij als schoolschoonmaker en overdag hangt hij een beetje rond op de bank. Hij weet dat hij moet veranderen, hij wil dat ook wel, maar hij kan het niet.

Op een dag ontvangt hij een brief van de voor hem onbekende in Schotland wonende Anna. Thomas wil niet terugschrijven, maar doet het toch. Vervolgens onderhouden ze een regelmatige correspondentie en de brieven van Anna worden persoonlijker, maar ook somberder. Naar aanleiding van een laatste brief van Anna hakt Thomas de knoop door: hij gaat Anna helpen. Haar moet niet hetzelfde gebeuren als zijn vriend Frank, die een aantal jaren eerder een eind aan zijn leven maakte.

Liever geen applaus voor ik leef is de debuutroman van Sander van Leeuwen. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt het personage Thomas uitgediept en leren we hem kennen. Dat is geen feest, want Thomas heeft een vrij slecht zelfbeeld. Vindt zichzelf kleurloos, wit. Dat wordt in de eerste paar hoofdstukken wel duidelijk.

Toch neemt Thomas een besluit, tot verrassing van zichzelf. Hij gaat tot actie over. En die actie vindt plaats in het tweede deel van het boek. Deel één van het boek las al vlot en prettig, het tweede deel doet daar een schepje bovenop. Dan wordt het tempo een stuk hoger en ontstaat er zelfs een bepaald soort spanning.

Een leuke vondst van Sander van Leeuwen zijn de regels uit songteksten die in het hele boek voorkomen. Deze regels staat waar ze het beste tot hun recht komen en verwijzen naar de voorgaande tekst. En dan vooral naar de gedachten die Thomas heeft.

Sterk in het boek zijn de zinnen waarin met taal wordt gespeeld. Zo is een file geen file maar '...aan de andere kant van de middenberm de dagelijkse massa leaseauto's die een stille tocht leken te houden' en ook 'Ik wil een druppel blijven. Maar het is eenzaam als druppel wanneer je al het water voorbij hoort razen.'. Dit zijn twee voorbeelden, er zijn er meer.

Gedurende het verhaal zie je de figuur Thomas ook veranderen. Hij wordt van een kleurloos individu, wit noemt hij dat zelf, een persoon die meer kleur krijgt, die weet wat hij wil. Dat is het gevolg van zijn besluit Anna, die zichzelf overigens zwart vindt, te helpen. Samen zijn ze yin en yang.

Na het lezen van het boek krijg je niet de indruk dat Liever geen applaus voor ik leef een debuut is. Dat is een groot compliment aan Sander van Leeuwen. Het boek is dan ook een aanrader. Voor iedereen die van een roman houdt, maar ook wat psychologie daarin niet schuwt.

Thomas, 24 jaar en net afgestudeerd psycholoog is min of meer werkzoekend maar werkt (tijdelijk) als schoonmaker van basisscholen in de avonduren. Hij woont samen met Eva maar zij leven meer naast dan met elkaar. Het lijkt erop dat ze samen blijven door hun herinneringen en afspraken uit het verleden. Op de momenten dat Eva werkt is Thomas thuis en andersom. Zijn dagen lijken een aaneenschakeling van herhalingen en Thomas voelt zich een voetnoot in de levens van anderen.
Op een dag ontvangt hij een brief vanuit Schotland van een meisje dat hij niet kent: Anna. En dan neemt zijn leven een andere wending.

Thomas besluit eerst wat meer tijd aan zijn relatie met Eva te besteden en doet er alles aan om het te laten slagen. Maar liefde moet wel van twee kanten komen.
Nadat er weer een brief uit Schotland is gekomen besluit Thomas om terug te schrijven aan Anna en zo ontstaat een echte briefwisseling. De brieven worden persoonlijker maar ook steeds somberder.

Thomas moet steeds terugdenken aan zijn beste vriend Frank , die jaren geleden uit het leven stapte. En hij wil voorkomen dat Anna hetzelfde besluit neemt en gaat op zoek naar Anna.
~~
Een prachtig debuut waarvan ik genoten heb. Ondanks de somberheid die door het verhaal heen sijpelt is het niet een boek waar ik neerslachtig van werd.
Als je de proloog leest weet je al dat Thomas te laat is om Anna te redden maar dat maakt het verhaal er niet minder om. Je ondergaat de zoektocht en leeft met Thomas en zijn ontberingen mee.

De schrijfstijl van Sander van Leeuwen is vlot te noemen en is prettig toegankelijk en bevat naar mijn idee geen moeilijke woorden. Liever geen applaus voor ik leef is geschreven vanuit de ik-vorm (van Thomas).
De terugblikken (herinneringen) naar Frank komen zeker tot zijn recht in het geheel.

Liever geen applaus voor ik leef was voor mij een ware page-turner van begin tot eind, een absoluut droomdebuut!

‘Liever geen applaus voor ik leef’ is het debuut van Sander van Leeuwen.
Het is een ingrijpend boek wat uit twee delen bestaat.

In het eerste deel maken we kennis met Thomas. Thomas is klaar met zijn studie en valt eigenlijk in een gat omdat hij geen werk kan vinden. Zijn dagen zijn kleurloos en rijgen zich aaneen met niets doen. Om iets om handen te hebben gaat hij ’s avonds werken als schoolschoonmaker. Thomas heeft een slecht zelfbeeld en noemt zichzelf kleurloos of beter gezegd wit. Hij woont samen met Eva, hun relatie is niet meer zoals het zou moeten zijn en hij vraagt zich dan ook dikwijls af of hij er wel mee door moet gaan en op welke manier.
Op een dag krijgt Thomas een brief van Anna, een voor hem onbekend meisje die in Schotland woont. Anna schrijft hem openhartig over haar gevoelens. Thomas weet in eerste instantie niet wat hij hiermee aan moet en denkt dat iemand een grap met hem uithaalt. Als hij vervolgens een tweede brief krijgt besluit Thomas dat hij terug gaat schrijven. De briefwisseling wordt intenser maar van de kant van Anna ook steeds somberder. Thomas besluit Anna te gaan helpen omdat hij niet wil dat haar hetzelfde gaat overkomen wat er vroeger met zijn beste vriend Frank is gebeurt.
In het tweede deel trekt Thomas de stoute schoenen aan en reist hij af naar Schotland. Hij gaat nu daadwerkelijk tot actie over en verbaast daarmee zichzelf. Hij probeert zo snel mogelijk bij Anna te komen.

Het boek begint rustig en het kostte me wat moeite om in het verhaal te komen, maar na het ontvangen van de eerste brief komt er vaart in het verhaal en kreeg het mijn volledige aandacht. Er komt zelfs een zekere spanning in het boek voor waardoor je niet op kunt houden met lezen. De schrijfstijl is vlot en heel prettig.
Sander gebruikt mooie teksten in zijn boek zoals: 'Op een andere dag was ik nu misschien wel vastgelopen, liep ik tegen de wand van mijn wereld op'. De dromen in het verhaal zijn ook heel mooi geschreven en beeldend weergegeven. Sander verwijst achterin zijn boek naar de songteksten die in het hele boek aanwezig zijn. Ze verwijzen naar de voorgaande teksten.
De personages in het boek zijn goed en volledig uitgewerkt, Thomas veel meer dan de anderen maar allemaal precies genoeg. Het mooie aan het verhaal is de verandering in Thomas zijn leven, hierdoor wordt hij een sympathieker mens en is niet langer ‘wit’.

Kortom een mooi debuut en een echte aanrader.
Ik geef het daarom vier sterren.

Thomas is klaar met zijn studie rechten en brengt zijn dagen door met op de bank hangen en boeken lezen. ‘s Avonds werkt hij als schoonmaker van basisscholen. Iedere dag is voor hem hetzelfde, hij ziet geen reden dat te veranderen. De relatie met zijn vriendin Eva is allesbehalve sprankelend. Zij werkt overdag, waardoor ze elkaar maar op twee momenten van de dag heel kort spreken. Dan ontvangt hij brieven van een onbekend persoon; Anne. De steeds somber wordende brieven zorgen ervoor dat hij na gaat denken over zijn verleden (o.a. de zelfmoord van zijn jeugdvriend Frank) en zijn toekomst (met Eva). Als Anne impliciet aangeeft zelfmoord te gaan plegen, grijpt Thomas dit aan om eindelijk iets van waarde te doen in zijn leven. Hij reist af naar Anne om haar te redden.

Banaal wordt bijzonder
Een bekend gezegde luidt ‘het gaat niet om de bestemming, maar om de reis er naartoe’. Dat is zeker van toepassing op deze roman. De auteur geeft al in de proloog grotendeels de afloop van het verhaal prijs. Al uit de eerste woorden blijkt dat Anna het leven gelaten heeft en Thomas te laat was om haar te kunnen helpen. Toch weet Van Leeuwen de lezer te verleiden het verhaal te lezen. Dat is knap, zeker als je je bedenkt dat de eerste helft een beschrijving is van het uitermate saaie leven van hoofdkarakter Thomas. Thomas doet niks, wil niks. Wordt al moe bij de gedachte aan iets te doen. Van Leeuwen schrijft de meest banale situaties zo sierlijk dat ze bijzonder worden.

Stof tot nadenken
Van Leeuwen studeerde psychologie en dat is merkbaar in deze roman. Thomas’ gedachten zijn soms analytisch en de gesprekken van Thomas zetten je aan het denken. Zo voert hij met zijn collega Mit en met zijn vriendin Eva de discussie of het beter is spijt te hebben van dingen die je gedaan hebt of juist van dingen die je niet gedaan hebt. De roman is vlot leesbaar, zelfs ondanks de vele momenten waarop je gedachten afdwalen en je nadenkt over de gedachten van Thomas. En deze reflecteert op je eigen bestaan. Dit geeft het verhaal zo veel meerwaarde.

Luchtig te lezen ondanks zware thema’s
Het verhaal van ‘Liever geen applaus voor ik leef’ is gestoeld op een aantal zware thema’s. Zoals zelfdoding, de saaiheid van het eigen bestaan, het jezelf er niet toe kunnen zetten dit te veranderen, de reden van je bestaan, etc. Maar toch laat het boek zich gemakkelijk lezen en is het een relatief luchtige roman gebleven. Van Leeuwen laat Thomas makkelijk relativeren, zaken accepteren en vrede hebben met ‘wat is’. De auteur werpt niet alleen zware problemen op, maar leert je tussen de regels bij monde van Thomas omgaan met wat zich niet laat veranderen.

Conclusie
De debuutroman ‘Liever geen applaus voor ik leef’ van Sander van Leeuwen is, ondanks de trieste rode draad van zelfdodingen, een prachtig verhaal. Van Leeuwen speelt sierlijk met de taal en weet van iets alledaags iets bijzonders te maken. Veel passages zetten je aan tot nadenken. Over wat hoofdpersonage Thomas denkt en doet. Wat je vervolgens kunt reflecteren op jezelf. Het is een roman met dubbele lagen, waarin de psychologie-achtergrond van de auteur duidelijk blijkt. Met een debuutroman als ‘Liever geen applaus voor ik leef’ maakt Van Leeuwen het zichzelf moeilijk: zichzelf met een op z’n minst net zo mooie tweede roman overtreffen lijkt haast onmogelijk.

Thomas is klaar met z'n studie, maar heeft nog geen werk gevonden. Daarom doet hij schoonmaakwerk in de avonduren. Zijn dagen zijn leeg en saai. De relatie met z'n vriendin stelt ook niet veel meer voor. Wat moet hij met z'n leven aan...
En dan krijgt hij een brief uit Schotland van Anna. Waarom schrijft ze juist hem?
Thomas en Anna schrijven veel brieven. Met Anna gaat het slecht. Zo slecht dat Thomas eindelijk eens besluit om iets te doen, hij gaat naar Schotland om Anna te redden.
Maar wat hij daar tegenkomt was niet wat hij verwachtte.

Mooi boek. Ik herkende veel in de hoofdpersoon. Wat doe je met je dagen als je geen doel hebt....
Het boek had een droevige sfeer, maar was wel fijn om te lezen. Het tweede deel van het boek was heel spannend. Met korte vlot geschreven hoofdstukken. Waar is Anna? Wat is er gebeurd?
Ik vond het leuk dat er zinnen uit songteksten bij stonden, die weergaven hoe Thomas zich voelde.

Thomas is 24, afgestudeerd psycholoog, samenwonen met Eva en heeft geen idee wat hij met zijn leven aan moet. Na zijn afstuderen komt Thomas terecht in een soort van lethargie die velen van mijn generatie bekend voor zal komen. De economische crisis heeft toegeslagen, voor elke baan zijn er tot wel zeshonderd kandidaten en eigenlijk weet je helemaal niet wat je nu eigenlijk wilt.

‘Geen applaus voordat ik leef’ is een mooi en helder geschreven boek dat raakt aan onze tijdgeest en aan de problemen van de huidige generatie. Een studie afronden is niet meer genoeg om aan het werk te raken en doordat de studies steeds algemener worden is het voor mensen als Thomas ook niet duidelijk wat hij dan überhaupt wil gaan doen. De sfeer in het boek is daardoor erg somber, en dat is mooi maar ook beklemmend. Je wilt wel tegen Thomas schreeuwen dat hij IETS moet gaan doen, dat hij zijn bed UIT moet komen, maar de enige die invloed op hem heeft is Anna.

'Eenzaamheid kijkt niet terug'

Thomas is klaar met zijn studie en lijkt in een zwart gat te vallen. Geen echte baan, geen deadlines meer, niemand die iets van hem verlangt, helemaal niets. De relatie met zijn vriendin is eigenlijk geen relatie meer. Ze wonen dan wel in hetzelfde huis, maar ze spreken elkaar zelden. Als zij thuiskomt van haar werk, vertrekt Thomas naar zijn schoonmaakbaantje en als hij klaar is met zijn werk, ligt zij al te slapen. 'Morgen weer vroeg op.' Thomas sleurt zich door zijn lege dagen en gaat zich steeds eenzamer voelen. Hij ziet zichzelf als een afspiegeling van anderen: (...) Die, zoals de maan aan de hemel, zelf geen licht gaf maar alleen het licht van anderen weerkaatste.'

Op een dag ontvangt hij een brief van de onbekende Anna. Er ontstaat een geheime correspondentie die er uiteindelijk voor zorgt dat Thomas zijn leven in eigen hand gaat nemen.

Liever geen applaus voor ik leef is de debuutroman van Sander van Leeuwen. Vlot geschreven, met af en toe pareltjes van zinnen met originele beeldspraak, die de boodschap uit het verhaal prima overbrengen. Toch geldt dit niet voor het hele boek. In het eerste deel weet Thomas zijn verveling op de lezer over te brengen. Dat is knap, maar ook risicovol. Ik had de drang om het boek neer te leggen en iets anders te gaan lezen. Mijn ervaring als lezer zorgde ervoor dat ik toch doorlas, want soms komt er een verrassing...Gelukkig stelt de auteur zijn lezers niet teleur, want in het tweede deel ontstaat spanning en krijgt het verhaal meer vaart.

Subtiel vind ik de verwijzing naar De Grap van Kundera. Thomas gebruikt dit boek als verstopplaats voor de brieven van Anna. Beide boeken hebben een geschreven tekst als 'aanjager' van het verhaal en daarmee houdt de overeenkomst tussen beide verhalen op. Minder subtiel zijn de verwijzingen naar songteksten. Soms raak en precies op de juiste plaats, maar wat mij betreft te overdadig. Meer verwijzingen dan het aantal hoofdstukken dat het boek telt; wat mij betreft had zeker de helft achterwege mogen blijven.

Resteert de hamvraag: is dit boek een geslaagd debuut? Het antwoord is niet eenduidig. Wil je een vlot geschreven, niet te diepgaand boek lezen dan is Liever geen applaus voor ik leef een prima boek. Hou je van diepgang en wil je zelf dingen kunnen invullen, dan word je wellicht teleurgesteld.

Thomas een 24 jarige afgestuurde psycholoog is werkeloos. Hij heeft een relatie met Eva en in de avonduren maakt hij scholen schoon. De relatie met Eva is na 4 jaar niet meer wat het is geweest. Hoe en of hij verder wilt in deze relatie is allemaal niet zeker. Op een dag komt er een brief van Anna . Thomas besluit na de tweede brief terug te schrijven. De brieven hebben een positieve uitwerking op Thomas.

Sander van Leeuwen is zelf ook psycholoog en dat is tevens ook de hoofdpersoon . Thomas is vastgelopen in zijn leven en zit in een negatieve spiraal. Sander heeft veel teksten van muziek gebruikt in het verhaal en dit heeft een prachtige uitwerking in het verhaal. Als je begint te lezen dan verwacht je een verhaal waar je triest van zal gaan worden maar dit is totaal niet het geval. Vanaf het begin zit je helemaal in het leven van Thomas en leeft mee met zijn uitzichtloze leven. Ineens is er een mooie wending in het verhaal waardoor je geraakt wordt en dit laat je net als Thomas niet los. De schrijfstijl is makkelijk en vlot .Het is een pageturner met een grote psychologische lading die jezelf ook op sommige momenten na laat denken over bepaalde zaken /gebeurtenissen .

Het is een mooi, verrassend, fascinerend en zielig verhaal. Thomas en Anna zijn allebei depressief en weten niet wat ze met hun leven aanmoeten. Ze denken dat ze er met niemand over kunnen praten, behalve in de brieven aan elkaar. Ondanks het onderwerp is het geen zwaar verhaal geworden. Ik ben wel benieuwd hoe het verder zal gaan met Thomas. Zal hij een baan gaan vinden die bij zijn studie past?