Life Is Good (Deluxe Edition)

Het 10de album van raplegende Nas, en na wat mindere albums brengt hij eindelijk weer een classic! Vanaf het begin met No Introduction en Loco-Motive wordt je op de feiten gedrukt dat de Illmatic-Nas waar we allemaal van houden nou eenmaal een volwassen man is geworden. Maar hij rapt op een manier die doet denken aan de Nas van de '90s, en hij rapt in het nummer Loco-Motive niet voor niets: ''This is for my '90s n*ggas''. Vervolgens komen Queens story en Accident Murderers met een verrassend goede Rick Ross die een guest verse toevoegt. Dit is 1 van de weinige die de eer hebben om op een classic als deze te staan. Daughters, de derde single van het album is track 5, en wat is het goed. Zulke pure lyrics, niet langer proberen om te diepe metaforen te gebruiken, maar gewoon puur zeggen zoals het is en zoals hij het ervaart. Hij brengt zijn gevoelens over het opvoeden van zijn dochter als een enige vader goed over. Met Reach Out, het geweldige World's An Addiction en Summer on Smash houdt hij het album vers, en ikzelf had geen enkele moeite om het album in volledigheid te luisteren. Op Back When en The Don rapt hij opnieuw zoals hij dat vroeger zo goed deed, en hij laat zien dat hij het nog altijd kan. Het nummer Stay is een erg mooi nummer, met een emotionele Nas die rapt over 2 situaties waarin mensen moeten blijven. Cherry Wine featured en late Amy Winehouse, die er een stukje op zingt. Persoonlijk vind ik dit het minste nummer van het album, al zijn de raps wel goed. Het nummer wat erop volgt: Bye Baby, is dan weer het mooiste nummer van het album. Nas rapt met een combinatie van verdriet, woede en frustratie over het mislukte huwelijk en de scheiding met Kelis. Het is duidelijk dat dit het meest persoonlijke nummer is, en dat hij er nog zeker mee zit. Nasty is opnieuw een lyricale '90s Nas, en is dan ook wel goed na vrij veel persoonlijke, emotionele nummers. The Black Bond, Roses en Where's The Love zijn ook wel redelijk goede nummers, maar kunnen voor mij niet tippen aan Bye Baby en Daughters. Je ziet in elk geval dat hij er zijn hart in heeft gelegd, en gekozen heeft voor een emotionelere Nas. Respect voor het feit dat hij zijn pijn beschrijft en deze gebeurtenissen aan de wereld toont. De man had het vroeger al niet zo makkelijk, maar als volwassen vent is het leven voor ieders favoriete rapper alsnog niet makkelijk. Het mooie is wel dat hij na deze gebeurtenissen alsnog kan zeggen: Life is Good. Nas heeft zichzelf gevonden na een aantal mindere albums. Welcome Back Nas!

Nas' tot nu toe zijn laatste album. Heeft een echte Nas-sound, maar dan in een modern jasje. Goede teksten die ergens over gaan, zoals het nummer Daughters.