Lof der hunkering bekentenissen vanuit de sauna

Het klopt helemaal.
Ik heb “lof der hunkering” dit weekend gelezen en ik lees het leven van iemand die traumaseksueel is en die lijdt aan een psychische dwarslaesie.
Ik lees mijn eigen theorie terug, mijn eigen ervaringen en over al de mannen in mijn praktijk.

De vraag aan het eind van het boek of zo’n leven te maken heeft met seksueel misbruik
is echter voor mij al jaren geen vraag meer. Ik heb in mijn praktijk al meer dan 500 mannen gezien die een soortgelijk leven leiden. Met veel varianten, maar uiteindelijk blijven de thema’s hetzelfde.

Het boek beschrijft niet de gevolgen van een “gewoon trauma” (bijvoorbeeld invalide worden door een dronken automobilist)
maar van een seksueel trauma en die combinatie (seks+trauma) is duivels. Naar mijn idee een vijf sterren trauma.
Een schokkende ervaring met lustgevoelens die is binnengedrongen via al de zintuigen en die doorgaat tot op de bodem van het bestaan.
En direct daarna je bestaan gaat beïnvloeden. Mijn website seksueelmisbruik.info gaat daar helemaal over.

Gedurfd en waardevol
In zijn ervaringen is de hoofdpersoon dus helemaal niet de enige op de wereld. Maar het naar voren brengen van de details van de seksuele (indentiteits-)verwarring en de daarbij horende verlangens is gedurfd en waardevol.
Maar doordat het boek onder pseudoniem is geschreven en als fictie wordt gebracht kan de lezer nog ontsnappen aan de realiteit.
Ook worden we betrokken bij de geheimhouding. Dat is ook typisch een aspect van het misbruik: we moeten het voor onze heling met anderen delen
maar de consequenties houden ons tegen. We willen anderen beschermen, ook de dader en zijn familie.

Ik hoor deze geheimen, die mannen vaak in stilte met zich meedragen en enorm mee worstelen, dagelijks in mijn therapeutisch werk.
Er is trouwens wel iets aan te doen.

Als aanvulling op het boek zou ik willen zeggen dat de oorzaak van het verlangen naar een jongen of man zijn oorsprong heeft in de gespletenheid
die seksueel misbruik veroorzaakt. Een deel van het zelf (van de persoonlijkheid) gaat naar de achtergrond. Populair gezegd: “je raakt jezelf kwijt”.
daardoor ga je op halve kracht leven en ben je makkelijk „gebruikbaar” door anderen.
In de beschrijving van het seksueel misbruik van de tienjarige jongen komt dit goed naar voren. Ik wil het wel / ik wil het niet. Maar het gebeurde wel.
Ook de uitgestelde walging die zich na afloop ontlaadt en het organiseren van het geheim zijn prachtig beschreven.

Frozen kid kan wel ontdooien
Waar de hoofdpersoon naar zoekt en verlangt is het deel in zichzelf dat zich niet wilde laten aanraken, dat deel dat tijdens het misbruik naar de achtergrond verdween. Dit “frozen kid” deel zoeken seksueel misbruikte mannen vaak buiten zichzelf in jongens van de leeftijd waarin ze zelf misbruikt werden. Daar wordt het echter nooit gevonden. in deze zoektocht naar zichzelf kan een slachtoffer zelf als dader nog meer frozen kids. (de bijna-scene op de boot)

De oplossing is (o.a. in therapie) dit bevroren kind weer te laten ontdooien en de van innerlijke dubbelheid weer een eenheid te maken.

Dat kan en dat is hoopvol.