Luister naar de wind; Flipperen in 1973

Pas een half jaar geleden heb ik kennis gemaakt met de boeken van Murakami, door een collega die me het boek "Kafka op het strand" gaf om te lezen.
Niet het dunste boek aan hem, maar ik was direct verslaafd door de prachtige vertelstijl van Murakami.
Sindsdien heb ik nog een aantal boeken van hem gelezen en heb ik een lezing over hem bezocht bij een boekhandel.
Ik was dus heel benieuwd te lezen waar het bij Murakami allemaal mee begon.

Ondanks dat het twee dunne boeken, novelles, zijn, is al heel duidelijk zijn schrijfstijl te herkennen, korte vlotte zinnen en een magisch aandoend verhaal, ondanks dat het alledaags aandoet. En inderdaad zoals hij zelf zegt: "de kracht van deze werkjes ligt juist in hun onrijpheid", maar ze hebben wel degelijk aan de wieg gestaan van zijn prachtige romans daarna !!

In zijn voorwoorden geeft Murakami zelf al aan dat beide verhalen hier en daar rammelen en dat er nogal wat aan mankeert. Hij is wel duidelijk op weg naar de stijl die we zo goed kennen.
Samen met 'De jacht op het verloren schaap' vormen deze verhalen De trilogie van de Rat.
De twee verhalen bevatten veel elementen die in latere boeken terugkomen, zoals de figuur van de Rat, Jay's Bar en een platonische verhouding met een mysterieus meisje. Telkens krijg je bij het lezen het gevoel dat het verhaal ergens naartoe gaat, maar uiteindelijk blijf je achter met een onvervuld verlangen naar het echte verhaal. Daarvoor moeten we wachten op later werk. Dit verhaal is een appetizer.
Met name voor de Murakami-liefhebbers is dit boek toch erg interessant omdat het een inzicht geeft in de vorming van zijn eigen stijl. Dat je daarin wat bekende opmerkingen tegenkomt (bijvoorbeeld dat hij tijdens het kijken naar een honkbalwedstrijd plotseling besloot om te gaan schrijven), neem je graag voor lief.

Het is mijn favorite schrijver dus altijd goed

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit

Als pluspunt zou ik zeggen: fantasierijk.

Het is mooi om te zien waar Murakami is begonnen. Hoewel het niet de spannendst verhalen zijn, zijn ze wel heel vermakelijk. Als je een Murakami fan bent moet je deze ook echt hebben.

'Luister Naar De Wind' en 'Flipperen In 1973' zijn de eerste romans die Haruki Murakami ooit schreef en dat is te merken ook. De Japanner is duidelijk nog op zoek naar zijn stijl. Er zijn wel flarden van te vinden; de dromerige sfeer die in al zijn romans voorkomt is ruimschoots aanwezig en in 'Flipperen In 1973' is de hoofdpersoon op zoek naar een schijnbaar onvindbaar object. Laatstgenoemde is nog wel een redelijke roman, maar 'Luister Naar De Wind' is aanzienlijk meer sfeer dan plot. Het zegt genoeg dat het voorwoord van Murakami zelf veel interessanter is dan de twee romans. In zijn verdediging: van de schrijver zelf hoefden de boeken ook niet zo nodig vertaald te worden.