Meisje A

Geschreven bij Meisje A

Ik zou graag willen dat mensen wél aangeven wat ze van het boek vonden maar het niet helemaal gaan vertellen, dat is niet leuk als je het zelf nog wil ontdekken en dat is ook niet wat er bedoeld wordt met "beoordeling".
Ik kan dit boek niet beoordelen (daarom een gemiddelde) want ik heb het nog niet gelezen, maar na de recensies hier ken ik al bijna het hele verhaal.

Geschreven bij Meisje A

Een persoon geeft hier aan dat de beoordelingen veel te lang en uitgebreid zijn en daar ben ik het volledig mee eens. Ik wil het boek kopen maar dan mag je niet die ellenlange reviews lezen want dan kent men de hele inhoud al van het boek ! Stop daar toch mee, schrijf gewoon een korte, bondige "beoordeling" !

Geschreven bij Meisje A

Het verhaal springt steeds heen en weer tussen heden en verleden en er staat ook steeds een andere persoon centraal. Hierdoor kon ik er niet lekker inkomen en wist het verhaal me ook niet echt te boeien. Ik heb het halverwege opgegeven. Ik vond het ook erg oppervlakkig geschreven. Het is eigenlijk een verhaal wat je ontzettend zou moeten aangrijpen, maar dat deed het bij mij totaal niet.

Nadat ik de flaptekst gelezen had was ik aan de ene kant nieuwsgierig, maar door alle lovende kritieken, word ik altijd een beetje huiverig. Boeken die zo ontzettend gehypet worden, heb ik in het verleden gemerkt zijn toch net niet mijn smaak. Dus toch vol enthousiasme dit boek opgepakt.

Maar wat mij al snel opvalt is dat ik niet in het verhaal kom. Meisje A is een psychologische roman, waarbij je het verhaal leest vanuit het perspectief van Lex Gracie, ook bekend als Meisje A. Lex vertelt ieder hoofdstuk iets over één van haar broertjes of zusjes. Maar hierin gaat het naar mijn gevoel mis. Doordat er tijdens het verhaal onverwachts tussen heden en verleden geswitcht wordt, was ik regelmatig de draad van het verhaal kwijt. Tijdens het lezen vroeg ik me meer dan eens af wat ik nu in hemelsnaam aan het lezen was. En dat zorgde er dan weer voor dat ik me echt door het boek moest wurgen om het uit te lezen.

Wat daarbij ook opvalt is dat de hoofdstukken lang zijn. Naar mijn gevoel was het al een stuk fijner geweest als ze in plaats van de zeven hoofdstukken beter zeven delen hadden kunnen maken en dan de tijdswisselingen iedere keer een nieuw hoofdstuk. Ik denk dat dit meteen er voor gezorgd zou hebben dat ik het verhaal een stuk prettiger gelezen zou hebben.

Wat ik daarnaast ook een beetje mis, zijn de afschuwelijke details… Je leest dat de kinderen opgesloten hebben gezeten, echter details hierover hoe dit voor Lex en de andere kinderen was, lees je nergens, overal wordt een beetje om de hete brei heen gedraaid, alsof het boek ook voor tere zieltjes geschikt moest zijn. Dat is zonde, als ze deze details en emoties wel toegevoegd had, was het verhaal veel beter uit de verf gekomen, nu blijft het verhaal inclusief de personages onpersoonlijk en oppervlakkig.

Het boek had heel veel potentie maar heeft het op geen enkel vlak voor elkaar gekregen om uit te blinken. Als iemand mij gezegd zou hebben dat dit de ruwe opzet van een verhaal was geweest, had ik hem zeer zeker geloofd. Want er zit potentie in het verhaal, maar dan zou er naar mijn gevoel nog hard aan geschaafd moeten worden. Ik sta dan ook versteld dat het naar zoveel landen verkocht is en dat het als tv-serie uitgebracht wordt.

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Dit boek was voor mij een leuk boek voor tussendoor. Ik heb er van genoten wanneer ik mij niet ergerde aan onbeantwoorde vragen.

Ondanks de abrupte switches lees je er ook zo door heen, want vlot geschreven is het zeker wel.

Het verhaal was echter voor mij niet compleet en miste een hoop aan uitwerking. Met name in details en het overbrengen van emoties en gedachten.

Het voelde een beetje als een deelnemer aan een zangtalentprogramma die prachtig zingt, maar je gewoon niet weet te raken. Die de emotie niet in de woorden van het lied weet te leggen.

Gemiste kansen in dit boek voor mij dus, en onder de indruk ben ik dan ook niet.

Omdat ik weet dat anderen wellicht minder waarde hechten aan details om het echt te laten voelen, en wellicht meer houden van gissen, krijgt het van mij toch die drie sterren.

Ik weet namelijk dat anderen absoluut van dit boek zullen genieten.

Dit maakt het boek overigens wel interessant om te lezen en te bespreken binnen een leesclub. Juist vanwege de uiteenlopende meningen.

Geschreven bij Meisje A

Een drama dat je onmiddellijk meesleurt.

Het boek is helemaal gebaseerd op meisje A Lex (Alexandra).
Die is ontsnapt uit haar ouderlijk huis waar ze samen met broers en zussen afschuwelijke jaren heeft mee gemaakt.
Ze werden zowel geestelijk als lichamelijk mishandeld en vast gehouden.

Het begint met de dood van haar moeder jaren later in de gevangenis.
En de erfenis die ze als executeur/testamentair krijgt toegewezen.
Daar begint haar verhaal .
Door het verhaal heen lopen verleden en heden door elkaar.
De herinneringen die ze heeft kloppen die of zijn ze mooier of slechter.
Het is een zoektocht naar belevenissen van broers en zussen.
Hoe kijken zij terug.
Maar vooral naar haar zelf heeft ze haar leven echt op orde of ontbreekt rr mog van alles aan.
Zoals de liefde de waarheid en emoties.
Het is een pakkend verhaal van begin tot einde .
Vol met indrukwekkende passages een boek dat je wil lezen.
Waarbij je gegrepen wordt door meisje A.
Een echte aanrader.

Lex Gracie, ook wel meisje A genoemd, heeft jarenlang samen met haar broer en zussen vastgezeten in hun huis. Ze kregen weinig eten, konden nergens heen en zaten vastgeketend aan hun bed. Er is maar één optie om te overleven en dat is ontsnappen uit het huis. Wonder boven wonder lukt Lex om te ontsnappen en red hiermee haar broers en zussen. In Meisje A lees je over de tijd in het huis, maar ook hoe het nu met Lex gaat.

Meisje A is een psychologische roman. Het verhaal wordt verteld vanuit Lex haar perspectief, maar in elk hoofdstuk vertelt ze over één van haar broers of zussen. Daarnaast wordt het verhaal verteld in twee tijdslijnen; het verleden in het huis en in het heden. Voordat het uit de hand liep en Lex en de anderen werden vastgeketend, was het in het begin nog niet slecht. Niet zoals het normaal hoort te gaan in een gezin, maar Lex en de anderen mochten naar school en zelfs buiten spelen. Je leest hoe dit verandert en hoe het vervolgens uit de hand loopt. De hoofdstukken zijn lang en slecht opgebouwd. Zo lees je een stuk over het verleden en dan springt het zonder iets aan te kondigen naar het heden. Dit zorgt ervoor dat je in de war raakt en het soms een tijdje duurt voordat je beseft dat je vanuit een andere tijdslijn zit te lezen. Het verhaal klinkt interessant en je verwacht een spannende psychologische roman. Het eerste hoofdstuk is ook zeker interessant, maar daarna gaat het verhaal bergafwaarts. Je verwacht dat je de broers en zussen beter leert kennen, maar helaas lees je vrij weinig over ze. Het verhaal zou meer interessanter zijn geweest als je ook uit de perspectieven van de broers en zussen las. Waarom mocht de ene meer dan de ander? Op die vraag krijg je bijna geen antwoord. Een groot gedeelte van het boek hield mijn aandacht niet vast. Vele stukken in het verleden interesseerde mij weinig en dit telt ook voor het heden. Het verhaal leest moeizaam weg. Niet alleen door de continue verandering in de tijdslijn, maar ook door de moeizame schrijfstijl van Abigail Dean. Al met al was het geen boek voor mij.

Meisje A… een boek over overlevers.

Na een heftige jeugd te hebben gehad zijn de kinderen Gracie allemaal hun eigen weg gegaan.
Als moeder overlijdt word Meisje A (Alexandra, Lex) als executair testamentair aangewezen.

Om het ellendige leven op Moorwood Road een positieve draai te kunnen geven wil ze van het huis graag een buurtcentrum maken.
Dit zorgt ervoor dat ze alle (nog levende) kinderen spreekt om ze mee te krijgen in haar plan.
Hierdoor krijgen we beetje bij beetje te weten wat er gebeurt is vroeger.
Zo heeft elk kind een eigen kijk op het verhaal en zijn dingen wel echt zoals ze zich herinnert?

Zelf vond ik het boek lekker lezen, je wordt echt in het verhaal meegenomen.
Dat het op sommige stukken wat vaker wisselt in tijd, gedachte en werkelijkheid vind ik persoonlijk niet altijd prettig lezen maar gelukkig waren dat maar een paar korte stukjes en leest het boek verder echt heel makkelijk weg.

“Ik ben Alexandra Gracie en ik ben 15 jaar. U moet de politie bellen”, dit zinnetje hoopte Alexandra ooit eens te kunnen zeggen.
Ze leeft met haar zusjes en broertjes in een gezin waar zich gruwelijke taferelen afspelen. De kinderen worden vastgebonden, krijgen nauwelijks eten en drinken en leven in de meest onhygiënische omstandigheden.
Alexandra bedacht een ontsnappingsplan en wachtte de goede moment af om haar plan uit te voeren. Ontsnappen uit het huis, betekende ook dat ieder gezinslid eindelijk bevrijd werd uit het gruwelhuis. Elk kind werd in een ander pleeggezin geplaatst, en vanaf dat moment kreeg Alexandra in de media, de naam “Meisje A”.
Alexandra (Lex) bouwt onder de vleugels van haar pleegouders een nieuw leven op, maar ook dit verloopt met ups en downs. Ze studeert af als advocate en heeft een goeie job. Stilaan keert de rust in haar leven terug, tot ze plots bericht krijgt dat haar moeder overleden is.
Bij de notaris krijgt Lex te horen dat haar moeder haar als executeur-testamentair heeft aangewezen.
De erfenis bestaat uit het (gruwel)huis en een geldsom. Lex wil van het huis een buurthuis maken, maar daarvoor heeft ze de handtekening nodig van al haar zussen en broers.
Ze trekt op pad en probeert iedereen te ontmoeten en te overtuigen van het buurthuis.
Bij iedere ontmoeting krijgen we als lezer meer inzicht in het verschrikkelijke leven van Lex en de andere kinderen.
Ieder hoofdstuk gaat over een ander kind van het gezin, waardoor we steeds uit een ander perspectief de gruwelijke feiten leren kennen. Van begin tot eind blijft het spannend om dit boek te lezen, omdat je steeds nieuwe details te weten komt. Als lezer wil je steeds verder lezen en de waarheid achter dit hele verhaal te weten komen. De hoofdstukken zijn wel lang, waardoor je niet zomaar snel een hoofdstuk kan lezen. De schrijfstijl is vlot en er wordt gebruik gemaakt van eenvoudig taalgebruik, doch moet je als lezer alert blijven, omdat de passages switchen tussen verleden en heden.
Meisje A is een sterke psychologische thriller. Een verhaal waar je al eens aan terugdenkt nadat je de laatste pagina van dit boek hebt omgedraaid.