Meisje Dat Hield Van Tom Gordon

Een meisje van 9 jaar verdwaalt in een bos Ze ziet steeds enger dingen en wordt steeds banger Een aangrijpend verhaal wat ik tot de laatste bladzij vol spanning heb gelezen.
Een echte aanrader.

Geschreven bij Meisje Dat Hield Van Tom Gordon

Het meisje hield niet alleen van avontuur, maar ook van de blanke horror!
Stel je volgende situatie eens voor: Je bent een klein kind en loopt met je moeder en broer door het bos. Je wordt als last ervaren en je wordt niet serieus genomen. Dan sta je op van het ene moment in het andere het spannendste avonduur van je leven diep in de ogen te kijken! Nu wordt je opeens wel serieus genomen...door de blanke horror en je diepste nechtmerrie! Alleen in een oneindig bos, je moet van moment tot moment zien te overleven...geen voedsel...geen contact naar de buitenwereld..niets. Je hebt helemaal niets. Alleen een gedacht aan Tom Gordon. Meer niet.

Het meisje dat hield van Tom gordon, een echt Stephen King. Vanaf het begin heeft het boek je in zijn greep.

het verhaal begint rustig maar bouwt de spanning al snel op, de lezer wordt meegezogen in het verhaal en kan niet meer stoppen. Je ziet in je hoofd al een evrhaalllijn en je verwacht steeds dat er iets gaat gebeuren. vaak is dit niet zo, maar dit zorgt er niet voor dat het tegenvalt. Je verwacht dat het eng gaat worden en de verhaallijn weet je toch steeds weer te verrassen zonder je teleur te stellen.

Ik vond het niet echt een typisch Stephen King boek maar aan de andere kant ook weer wel. het beklemmende gevoel wordt goed overgebracht zonder je slapeloze nachten te bezorgen.

Geschreven bij Het meisje dat hield van Tom Gordon

Het boek is een plezier om te lezen. Elke bladzijde heb ik met plezier gelezen. Je wordt meegezogen in een bloedstollende thriller waarvan je niet snel genoeg de ontknoping wilt weten.

Geschreven bij Het meisje dat hield van Tom Gordon

Heerlijk spannend boek! Pageturner.

Geschreven bij Het Meisje Dat Hield Van Tom Gordon

Het meisje hield niet alleen van avontuur, maar ook van de blanke horror!
Stel je volgende situatie eens voor: Je bent een klein kind en loopt met je moeder en broer door het bos. Je wordt als last ervaren en je wordt niet serieus genomen. Dan sta je op van het ene moment in het andere het spannendste avonduur van je leven diep in de ogen te kijken! Nu wordt je opeens wel serieus genomen...door de blanke horror en je diepste nechtmerrie! Alleen in een oneindig bos, je moet van moment tot moment zien te overleven...geen voedsel...geen contact naar de buitenwereld..niets. Je hebt helemaal niets. Alleen een gedacht aan Tom Gordon. Meer niet.

Stephen King kennen we vooral van verhalen die grenzen aan het fantastische. Het meisje dat ... is in die zin een buitenbeentje. Het verhaal zou nl. van de eerste tot de laatste bladzijde gewoon echt kunnen gebeuren. Trisha, een 9 jaar oud meisje, gaat met haar moeder en broer wandelen in het bos. Doordat haar moeder en broer ruzie maken, houdt ze zich wat afzijdig, en als ze dan even moet plassen en een zijweggetje inloopt, gebeurt het: ze kan haar moeder en broer niet meer terugvinden. Dagen zwerft ze door het bos en moet daar zien te overleven. Haar enige steun is haar favoriete honkbalspeler Tom Gordon, met wie ze in gedachten gesprekken voert en wiens wedstrijden ze volgt op de walkman die ze bij zich heeft.
Hoewel in veel opzichten geen typisch King-verhaal, heeft het wel enkele van de belangrijke King-kenmerken: het verhaal pakt je en laat je niet meer los, en het karakter van Trisha wordt perfect uitgewerkt; pagina na pagina komt ze meer tot leven. Het verhaal moet het vooral hebben van de enorme spanningsopbouw; is er iets bij haar in het bos als ze allerlei geluiden hoort? Zal ze gered worden? Toen ik het boek de eerste keer las, kon ik het nauwelijks wegleggen. Nu bij de tweede keer lezen viel het echter tegen, juist omdat dan alle spanningselementen weg zijn en het verhaal dan naar mijn mening te lang doorkabbelt. Niettemin een prima boek dat ook niet-King fans in zijn greep zal krijgen.