Metallica - Black (Drum Songbook) Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Amerikaanse speedmetal-pioniers, begin '82 te Los
Angeles opgericht. Wanneer Ulrich in '80 met zijn ouders vanuit Denemarken naar Californië
verhuist, komt hij al snel tot de ontdekking dat de heavy metal-scene in zijn nieuwe thuishaven bar
weinig voorstelt. Van Saxon, Iron Maiden of Motörhead heeft geen kip gehoord en zelfs Judas
Priest is amper bekend. Daar moet natuurlijk verandering in komen en Lars begint gitarist James
Hetfield de basisprincipes bij te brengen van het supersnelle en energieke geweld dat dan met
name in Engeland opgang maakt. Het resultaat is een rond sterk percussieve akkoordenschema's
gevlochten gitaarstijl, afgewerkt met een Amerikaans gevoel voor perfectie en compositorische
'hooklines', die door Ulrichs gevarieerde drumpatronen van de juiste dynamiek worden voorzien.
Aanvankelijk gebeurt dat samen met gitarist Dave Mustaine en bassist Ron McGovney, maar
enkele dagen voor de opnamen van Kill 'Em All wordt de eerste wegens wangedrag uit de band
gezet en vervangen door Exodus-gitarist Kirk Hammett. McGovney heeft dan al plaatsgemaakt
voor de eveneens uit San Francisco afkomstige Cliff Burton (ex-Trauma). Een spijkerharde
productie, een superstrakke band en een aantal spetterende songs maken de plaat tot een
mijlpaal in de hardrockhistorie, die duidelijk maakt dat het doorbreken van de geluidsbarrière niet
per definitie hoeft te resulteren in een monotone warboel. Dat een en ander kan worden verrijkt
met sfeervolle, rustige passages en gitaarharmonieën zónder het energieniveau aanzienlijk naar
beneden te halen, bewijst Ride The Lightning al, maar wordt door middel van eigenzinnige
arrangementen verder uitgediept en geperfectioneerd op Master Of Puppets. Zelfs de meest
fanatieke speedmetal-hater moet toegeven dat Metallica niet te onderschatten kwaliteiten bezit.
Dat geldt niet alleen voor Nederland, waar de groep in februari '87 aantreedt als headliner van het
Aardschokfestival, maar ook voor de Verenigde Staten, die het volledig ontbreken van sterallures
en image-bouw tot Metallica's belangrijkste wapen verheffen. Helaas mag bassist Burton van deze
doorbraak slechts een klein gedeelte meemaken. Door een tragisch ongeval met de toerbus nabij
het Zweedse Ljungby komt hij op 27 september '86 om het leven; hij wordt vervangen door de
van Flotsam & Jetsam afkomstige Jason Newsted. Newstedts eerste bijdrage aan de
Metallica-historie is te horen op Garage Days Re-Revisited, waarop de groep teruggrijpt op een
aantal covers die haar in de beginfase van hun muzikale carrière op weg helpen. Via de met
amateur-live-opnamen uit haar hele carrière gevulde video Cliff 'Em All wordt een streep gezet
onder de categorische weigering van de groep om videoclips te maken, terwijl op ...And Justice For
All ook de supersonische snelheden waarmee de band tot dan toe pleegt te opereren zijn
ingeruild voor dreinerige Black Sabbath-achtige ritmes. Door de zwakke productie en het bepaald
niet indrukwekkende stemgeluid van James Hetfield valt deze, op twee 12-inches uitgebrachte,
vooral Metallica's eigen grenzen doorbrekende plaat echter net zo tussen wal en schip als Ride
The Lightning. Voor de single One maakt de groep voor de eerste maal in haar historie een
videoclip. Ulrich houdt zich in '90 vooral bezig met het samenstellen van een compilatie-cd met
bands uit de New Wave Of British Heavy Metal, die hem anno '79 beïnvloed hebben, New Wave
Of British Heavy Metal '79 Revisited (Vertigo '90), en speelt een jaartje of wat later ook een
partijtje mee op de comeback-CD van het eveneens uit Denemarken afkomstige Mercyful Fate.
Het is echter het door Bob Rock geproduceerde Metallica dat Metallica aan haar verdiende grote
publiek helpt. Om de geluidskwaliteit te optimaliseren zijn hierop de tempo's nog wat verder
teruggeschroefd en krijgt Hetfields zang aanzienlijk meer ruimte. Een en ander resulteert in de
best klinkende plaat uit het metalgenre, en het betaalt zich terug. Want los van de gigantische
verkopen in de rest van de wereld, scoort Metallica binnen een jaar alleen in Nederland al drie Top
40-hits, gaan er hier meer dan honderdduizend exemplaren van de cd over de toonbank en zijn de
megaconcerten in het Feyenoord-stadion en op beide dagen van het Torhout/Werchter-festival
compleet uitverkocht. Zelfs het van ...And Justice For All afkomstige, maar tot op dat moment
nooit op single uitgebrachte nummer One weet een hoge notering in de Top 100 Aller Tijden te
bereiken. Metallica is dan naast Guns N' Roses de grootste heavy band ter wereld. Wie had dat
tien jaar eerder kunnen denken? De groep kan het zich nu zelfs veroorloven bijzonder lang met
nieuw plaatmateriaal te wachten en de hongerige fans zoet te houden met het peperdure
tussendoortje Live Shit: Binge And Purge, een pretpakket met daarin drie video's, twee dubbel-
CD's, een 72 pagina's dik boekwerk en enige merchandise-prullaria. Vervolgens vallen ook de live-
activiteiten van de band stil. Pas in juli '95 is het viertal weer op de planken te zien, ditmaal als
aanvoerder van het Engelse Monsters Of Rock-festival in Donington. Bij deze gelegenheid licht
Metallica een voorzichtig tipje van de sluier op door enkele nummers te spelen van Load, dat bij
het verschijnen begin '96 voor flink wat ophef onder de trouwe fans zorgt. Niet alleen van de
muziek, maar zelfs van het bandlogo -ooit een 'heilig metalicoon'- zijn de scherpe kantjes
afgehaald. Het wederom door Bob Rock geproduceerde en maar liefst negenenzeventig minuten
durende Load is de rustigste schijf uit de Metalli-catalogus: ritmisch, experimenteel en sfeervol.
Naast een overdaad aan ballads staat er zelfs een country-achtig nummer op. Om te onderstrepen
dat Metallica ècht zijn eigen weg bewandelt, verschijnen de bandleden kortharig in modieuze
pakken, met make-up op en sigaren rokend ten tonele. Door de fotografie voor de cd-hoes aan
Anton Corbijn over te laten, schaart de band zich impliciet op één lijn met 'de groten in de
popmuziek'. De vraag in hoeverre de vier Californiërs bewust overdrijven of provoceren wordt
helemaal relevant als drummer Ulrich meldt dat hij even overwogen had om de bandnaam te
veranderen in 'Rocktallica'. Toch lijkt de metalmorfose geen afbreuk te doen aan de populariteit
van de band. Na een kort optreden in een Limburgs dorpscafé voor de winnaar van een MTV-
prijsvraag, zomer '96, is de groep in het najaar te zien in de Utrechtse Prins van Oranjehal, waar ze
een spraakmakende show neerzet. Halverwege '97 komt het gezelschap weer naar Europa voor
drie optredens. Op de valreep van datzelfde jaar verschijnt Reload, waarop een groot aantal
rocknummers staat die tijdens de sessies van Load al grotendeels zijn geschreven. Op het ietsje
harder dan zijn voorganger uitgevallen Reload continueert het kwartet zijn nieuwe muzikale stijl en
laat een nòg beter zingende Hetfield horen. Hoopten de trouwe Metallica-fans dat Load een
eenmalige en vergeeflijke muzikale schoonheidsfout was, na Reload haken zij definitief af.
Metallica, die een onevenredig groot aantal nieuwe aanhangers ervoor in de plaats krijgt (mede
door de bescheiden hitsingle The Memory Remains, waarop Marianne Faithfull als
achtergrondzangeres fungeert), lijkt er nauwelijks mee te zitten. Een jaar later maakt ze echter
veel goed door het energieke en ouderwets knallende Garage Inc. uit te brengen. Deze digitale
dubbelaar bevat naast de niet meer te verkijgen nummers van Garage Days Re-Revisited, alle ooit
als B-kantje uitgebrachte covers, alsmede een tweede cd met daarop elf nieuwe covers van o.a.
Black Sabbath, Thin Lizzy, Discharge en een Mercyful Fate-medley. Altijd nieuwe uitdagingen
zoekend, geeft Metallica in april '99 op een wel heel bijzondere wijze act de présence in het
Californische Berkeley: ze geeft twee concerten waarbij ze vergezeld wordt door een heus
symfonie-koor onder leiding van dirigent Michael Kamen, die Metallica nog kent van alle
vioolpartijen die hij voor het nummer Nothing Else Matters van Metallica op papier heeft
uitgewerkt. Gedurende de meer dan twee uur durende concerten in Berkeley wordt Metallica's
repertoire ondersteund door het San Francisco Symphony Orchestra. Eind '99 verschijnt de
registratie van dit concert op S&M, met daarop twee nieuwe nummers. S&M
roept sterk uiteenlopende kritieken over zich af bij pers en fans. Ter promotie van dit album geeft
de band in november '99 opnieuw twee symfonie-concerten, te weten in New York en Berlijn.
Gelukkig voor de fans haalt Metallica haar banden met haar oorspronkelijke publiek in de zomer
van '99 ook even aan: na jarenlange speculaties sluit ze Dynamo Open Air '99 af en doet ze
hetzelfde op het Belgische Werchter '99. Metallica heeft dan ook veel goed te maken met haar
loyale fanbasis. Afgezien van de twee slappe cd's Load en Reload, schiet vooral het aanspannen
van de rechtzaak tegen Napster menig fan in het verkeerde keelsgat. Temeer omdat Metallica in
deze rechtszaak een lijst met meer dan 350.000 namen van Napster-leden aan de rechter
overhandigt, waarop ook de namen van een groot aantal hondstrouwe Metallica-fans staan. Het
aantal anti-Metallica websites neemt bovendien toe als de band ook nog rechtszaken aanspant
tegen de keten Victoria's Secret (die een lippenstift met de naam Metallica uitbrengt), tegen
modehuis Pierre Cardin vanwege het ontwerpen van een Metallica-kostuum en tegen
parfumfabrikant Guerlain wegens het uitbrengen van een parfum met de naam Metallica. Het jaar
'01 begint ook niet bepaald geweldig voor de band. Bassist Newsted maakt namelijk niet langer
meer deel uit van Metallica. Volgens een officieel persbericht van de band stapt hij op wegens
'persoonlijke en fysieke redenen'. Newsted is de laatste jaren wisselend actief geweest in
muzikale nevenprojecten als Ir8, Fatso, Voodoo Children, Speedealer, Papa Wheelie en levert in
'98 ook nog een nummer aan voor de Sepultura-CD Against. Hij zet zijn muzikale carrière voort met
Echobrain waarvan het gelijknamige debuut Echobrain in '02 verschijnt. Veel zorgen hoeft hij zich
echter niet te maken want de zes albums waarop hij bas speelde zijn goed voor een gezamenlijke
verkoop van 55 miljoen stuks. In juli van dat jaar wordt bekend dat het geschil tussen Metallica en
Napster (dat bijna het einde van Napster betekent) leidt tot een onderlinge samenwerking met
het doel een legale versie van Napster te creëren waar zowel muzikanten als muziekliefhebbers
van kunnen profiteren. In diezelfde maand krijgt de band opnieuw een tegenslag. Het opname-
proces van de nieuwe cd St. Anger, waaraan de band met producer Bob Rock in The Plant Studio's
in het Californische Sausalito werkt, wordt tot nader order gestaakt. De reden: James Hetfield gaat
medio '01 een afkickcentrum in om zich van zijn alcohol- en andere verslavingen af te laten
helpen. Niet dat hij door het uitblijven van het nieuwe album plotseling krap bij kas is komen te
zitten, maar Lars Ulrich verkoopt in december '02 toch een deel van zijn Cobra-kunstcollectie
(waaronder drie werken van Karel Appel) in het Amsterdamse veilinghuis Christie's, hetgeen hem
meer dan 550.000 euro oplevert. Newsted laat intussen ondanks alles weten dat hij graag
terugkeert bij Metallica, maar daarvan is geen sprake. Daarom richt hij zijn eigen platenlabel
Chophouse Records op, waarop muziek uitkomt van de hobby-bands Ir8 (met Newsted, Devin
Townsend van Strapping Young Lad en drummer Tom Hunting van Exodus), Sexoturica (Jason
Newsted, Tom Hunting en Sepultura-gitarist Andreas Kisser -de bandnaam is een samentrekking
van Sepultura, Exodus en Metallica) en Papa Wheelie Live Lycanthropy. Ook de gelijknamige cd
Voivod van Voivod verschijnt in '03 op Chophouse Records. Volgens eigen zeggen is Newsted
permanent bandlid van dit Canadese combo. Medio '03 treedt hij tevens toe tot de band van Ozzy
Osbourne, nadat diens bassist Robert Trujillo een paar maanden eerder juist weer door Metallica is
ingelijfd. Trujillo is echter een paar maanden te laat om nog bij te kunnen dragen aan St. Anger.
Want in mei '02 (Hetfield is dan net een paar maanden uit de ontwenningskliniek) begint de band
daadwerkelijk met producer Bob Rock aan St. Anger, waarvoor Rock alle baspartijen inspeelt. Dat
gebeurt overigens niet langer in The Plant Studio's maar in het plaatsje San Rafael nabij San
Francisco, waar de band zijn eigen complex heeft gecreëerd - toepasselijk Hq (Head Quarter)
genaamd. Hq bestaat onder meer uit een hypermoderne studio, oefenruimtes, kantoren, een
keuken, slaap- en speelkamers (voor de kinderen). De documentaire-makers Joe Berlinger en
Bruce Sinofsky, die sinds april '01 al meer dan duizend uur Metallica-materiaal hebben gefilmd
voor een later uit te komen documentaire, leggen de gebeurtenissen in Hq vast. Ook gaan de
bandleden gedurende enkele maanden in groepstherapie bij mental coach Phil Towle, hetgeen ze
overigens openlijk toegeven in interviews. Tussen het laatste studio-album Reload en St. Anger
liggen inmiddels al zes lange jaren, maar midden '03 komt het album dan toch ècht uit. Grammy-
winnaar St. Anger klinkt als een mengeling van de oude, snelle en agressieve Metallica van weleer
maar laat ook modernere (nu metal-)geluiden horen. Opvallend is het experimentele drumgeluid
(bij de kritische fans een onophoudelijk punt van discussie) en het gebrek aan gitaarsolo's. Fans en
critici zijn het er unaniem over eens dat het wachten de moeite waard is geweest. Het album komt
ondanks zijn commercieel suïcidale karakter (rauw, hard, intens en zonder ballades maar vooral erg
eerlijk) toch overal hoog in de albumlijsten binnen en in Nederland wordt de titelsong St. Anger
zelfs een bescheiden hitje. De videoclip van dit nummer wordt geschoten in de beroemde
Californische gevangenis San Quentin State Prison, waar de band een dag later als bedankje
optreedt voor de gevangenen en personeel. Om de goodwill die het kwartet met de nieuwe cd
onder de fans heeft herwonnen te bestendigen, speelt Metallica in de zomer van '03 op flink wat
Europese zomerfestivals waaronder het Fields Of Rock-feestje in Nijmegen en presteert daar
ouderwets goed. Hoewel St. Anger een Grammy wint in de categorie best metal performance, valt
de verkoop ('slechts' 4 miljoen tegenover 21 miljoen van zijn voorganger uit 1991) enigszins tegen.
In totaal heeft de-grootste-metalband-ooit een slordige negentig miljoen albums verkocht. Eind
2003 wordt de Zuid-Amerikaanse tournee geannuleerd wegens een schouderblessure van Ulrich.
Desalniettemin doen de vier het in 2004 niet bepaald rustiger aan. Het jaar begint met de release
van The Unnamed Feeling E.P.. Hierop staan zes live-songs en een nieuw nummer. Maar het
meest in het oog springende Metalli-feit van 2004 is de spraakmakende tweeënhalf uur durende
film Some Kind Of Monster van filmmakers Joe Berlinger and Bruce Sinofsky. In deze verbluffend
open en eerlijke documentaire over het draaiend houden van het 'miljoenenbedrijf' Metallica
gedurende de periode 2001-2003, zijn de (voor de bandleden) pijnlijke en bij vlagen
ontluisterende beelden niet gecensureerd, wat een prachtig portret oplevert dat wereldwijd door
critici en fans wordt geprezen. Niet voor niets luidt de terechte ondertitel: one of the most
revelatory rock portraits ever made. De film wordt dan ook prima bezocht in de bioscoop. Vooral
het gedeelte over de periode van het vertrek van Newsted tot aan de release van St. Anger is
bijzonder boeiend. De kijker krijgt bijvoorbeeld te zien hoe de band de enorme spanningen en
(communicatie-, ego- en drugs-) problemen overwint en daarmee voorkomt dat Metallica ten
grave wordt gedragen. Hetfield zit een poos vrijwillig in een afkickkliniek en Ulrich gaat de
confrontatie aan met ex-lid Dave Mustaine van Megadeth, waarbij beide muzikanten het niet
droog houden. Mustaine klaagt later over manipulatie van de beelden. Over de documentaire
verschijnt het boek This Monster Lives: The Inside Story of Some Kind of Monster, geschreven
door Greg Milner en Joe Berlinger (één van de twee fillmmakers), dat een prima papieren blik
achter de schermen werpt. Alsof er nu nog niet genoeg metallintimiteiten zijn onthuld, doet de
472 pagina's tellende biografie Justice For All: The Truth About Metallica er nog een schepje
bovenop. Auteur Joel McIver deed voor dit lijvige boekwerk vijf jaar research en ongeveer 75
interviews. Door de heruitgaves van video's op digitaal formaat groeit ook de DVD-catalogus
gestaag door. Zo verschijnt na tien jaar Live Shit: Binge And Purge opnieuw met twee CD's en drie
DVD's en uiteraard komt in 2005 de docu Some Kind Of Monster uit op dubbel-DVD met een totale
lengte van bijna tien uur. Op de tweede DVD-disc, die zowaar nog boeiender is dan de eerste,
staat gesneuveld materiaal (veertig extra scenes). In 2003 en 2004 is Metallica maar liefst drie keer
in ons land te zien; op Fields Of Rock '03, in het Gelredome en in de Amsterdamse Arena. Wegens
ziekte kan Ulrich niet op het Engelse Download-festival spelen en moet hij voor het eerst in 23 jaar
een invaller op zijn drumkruk tolereren. Drumroadie Flemming Larsen, Dave Lombardo en Joey
Jordison van Slipknot kwijten zich volgens de 50.000 Download-bezoekers prima van hun taak. In
2005 is het relatief rustig rondom de band. Wel vragen de Rolling Stones de band om gedurende
twee concerten in november '05 (onderdeel van de Stones' A Bigger Bang-tournee) in hun
voorprogramma te spelen in Sbc Park in San Francisco. Ex-bassist Newsted heeft de band
Echobrain verlaten, maar houdt zich wel bezig met Voi Vod en een nieuw project getiteld Heard Of
Elements.

Bron: OOR Popencyclopedie